ΖΑΚΥΝΘΟΣ – «Ποτέ µην κοιτάς πίσω σου. Το µόνο που θα βρεις είναι ό,τι άφησες ή ό,τι σε άφησε να φύγεις». Όπως ο ήρωας του βιβλίου του, έτσι και ο ίδιος το πιστεύει, αφού το έκανε πράξη. Ο Στέφανος Λίβος είναι Ζακυνθινός, νέος, μόλις 27 ετών, με σημαντικές σπουδές στον τομέα της Ψυχολογίας και της Επικοινωνίας και με αδιαμφισβήτητο ταλέντο στη συγγραφή, αφού πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη το νέο του βιβλίο «Όσα Χωράει Μια Στιγμή» που απέσπασε πολύ θετικές κριτικές και έπεται συνέχεια με το «Μυστικό του Λεβάντε» που πρόκειται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2015. Μένει πλέον μόνιμα στο Λονδίνο, αφού αντιλήφθηκε πως στην Ελλάδα δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει την επαγγελματική πορεία που επιθυμούσε.
ΕΡ.: Πρόσφατα παρουσίασες το «Όσα Χωράει Μια Στιγμή» στο ζακυνθινό κοινό. Πώς ένιωσες μιλώντας για το έργο στο νησί σου;
ΑΠ.: Ήταν μια πολύ όμορφη βραδιά και ένα πολύ όμορφο συναίσθημα, αφού ανάμεσά τους έβλεπα συγγενείς και φίλους. Ήταν σαν να μιλάω σε μια γνωστή παρέα και να έχουν μαζευτεί και ξένοι άνθρωποι για να ακούσουν αυτά που είχα να πω.
ΕΡ.: Πότε και πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τη συγγραφή;
ΑΠ.: Ξεκίνησε όταν ήμουν 11 ετών. Αρχικά με παιδικές ιστορίες και αργότερα με ιστορίες φαντασίας. Στα 15 μου όμως ερωτεύτηκα για πρώτη φορά και τότε όλα άλλαξαν. Μπήκαν τα πράγματα στη θέση τους, και έτσι άρχισα να γράφω ιστορίες για πραγματικά θέματα.
ΕΡ.: Πώς πήρες την απόφαση να φύγεις από την Ελλάδα και να εγκατασταθείς μόνιμα στο Λονδίνο; Ήταν δύσκολη η απόφαση;
ΑΠ.: Πήρα την απόφαση όταν ήμουν 27 χρόνων και άνεργος, έχοντας ένα πτυχίο και ένα μεταπτυχιακό, και βλέποντας ότι τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Δεν ήταν δύσκολη απόφαση. Ήταν η μόνη λύση και η ζωή στο εξωτερικό ήταν κάτι που πάντα ήθελα να κάνω. Ίσως να είχα φύγει ακόμα και αν δεν υπήρχε οικονομική κρίση. Δυστυχώς, όμως, φοβάμαι ότι πλέον η μετανάστευση δεν είναι η καλύτερη επιλογή. Τα πράγματα δυσκολεύουν παντού και οι λύσεις που προτείνονται είναι παντού οι ίδιες. Περικοπές και λιτότητα.
ΕΡ.: «Ποτέ µην κοιτάς πίσω σου. Το µόνο που θα βρεις είναι ό,τι άφησες ή ό,τι σε άφησε να φύγεις». Είναι η σκέψη που ακολουθά τον πρωταγωνιστή σου στο βιβλίο. Κρύβει έναν πόνο και μία εσωτερική δύναμη για το επόμενο βήμα. Συνδέεται με σένα και την απόφασή σου να φύγεις στο εξωτερικό;
ΑΠ.: Νομίζω, συνδέεται με όποιον αποφασίζει να κάνει ένα μεγάλο βήμα στη ζωή του. Με όποιον φεύγει στο εξωτερικό, με όποιον φεύγει από μια σχέση ή μια περίπλοκη κατάσταση. Υπήρχε ανέκαθεν στο βιβλίο σαν νόημα, αφού αυτό είχε ολοκληρωθεί πριν φύγω εγώ, αλλά σαν διατύπωση μπήκε στην τελική διόρθωση που έκανα όντας ήδη στην Αγγλία, οπότε σίγουρα συνδέεται και με μένα με κάποιο τρόπο.
ΕΡ.: Όταν σκέφτεσαι τη Ζάκυνθο, ποιες εικόνες σου έρχονται στο μυαλό;
ΑΠ.: Η πρώτη εικόνα που βλέπει κάποιος πλησιάζοντας στο νησί με καράβι. Η Χώρα, το καμπαναριό του Άγιου, ο Βασιλικός αριστερά, το Κρυονέρι δεξιά. Άλλη εικόνα είναι οι απέραντες εκτάσεις με αμπέλια και η μυρωδιά της σταφίδας το καλοκαίρι, η άδεια πόλη τα βροχερά βράδια του χειμώνα, τα ξημερώματα στη Μπόχαλη, τα ηλιοβασιλέματα στο Καμπί… Λείποντας τόσα χρόνια πια, νομίζω ότι θυμάμαι μόνο τα καλά.
ΕΡ.: Ετοιμάζεις ήδη το επόμενο βιβλίο σου. Τι διαπραγματεύεται και πότε θα το δούμε στα ράφια των βιβλιοπωλείων;
ΑΠ.: Το επόμενο βιβλίο είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα για την περίοδο της Κατοχής στην Ζάκυνθο, με τίτλο «Το Μυστικό του Λεβάντε».
