Μια μικρή ιστορία για έναν αλκοολικό πατέρα

Εχθές παρέθεσα αποσπάσματα από το βιβλίο του Stephen King On Writing: A Memoir of the Craft. Σε αυτά που παρέλειψα υπάρχει ένα κομμάτι όπου εξομολογείται την προσωπική του εμπειρία ως αλκοολικός:

“Alcoholics build defenses like the Dutch build dikes. I spent the first twelve years or so of my married life assuring myself that I ‘just liked to drink.’ I also employed the world-famous Hemingway Defense. Although never clearly articulated (it would not be manly to do so), the Hemingway Defense goes something like this: as a writer, I am a very sensitive fellow, but I am also a man, and real men don’t give in to their sensitivities. Only sissy-men do that. Therefore I drink. How else can I face the existential horror of it all and continue to work? Besides, come on, I can handle it. A real man always can. Telling an alcoholic to control his drinking is like telling a guy suffering the world’s most cataclysmic case of diarrhea to control his shitting.”

Όταν η εξάρτησή του από το αλκοόλ και τις άλλες ουσίες ξέφυγε από τα χέρια του, η σύζυγός του οργάνωσε μια συνάντηση με την οικογένεια και τους φίλους τους. Του παρέδωσε ένα τελεσίγραφο: ή θα το έκοβε ή θα έφευγε από το σπίτι.

Το έκοψε και έκτοτε παρέμεινε νηφάλιος.

Διαβάζοντας την δική του ιστορία, ανέσυρα από τα πιο χαμηλά συρτάρια της μνήμης μου μια άλλη, πολύ διαφορετική, που άκουσα πριν ακετά χρόνια.

Όταν υπηρετούσα την στρατιωτική μου θητεία στην Κύπρο ως ψυχολόγος, μία από τις βασικές μου αρμοδιότητες ήταν να παίρνω συνεντεύξεις από τους νεοσύλλεκτους που έρχονταν με μετάθεση από την Ελλάδα. Ουσιαστικά επρόκειτο για ένα υποτυπώδες φιλτράρισμα, για να εντοπίσω αυτούς που έχρηζαν ιδιαίτερης φροντίδας. Πρέπει στους πέντε μήνες που έμεινα εκεί να έκανα κάπου 500 τέτοιες συνεντεύξεις.

Από τους λίγους που θυμάμαι ήταν ένα νέο παιδί από τον Πειραιά. Κάπου 19-20 χρόνων τότε.

– Σου λείπει καθόλου το σπίτι σου;

– Όχι.

Το Όχι του ήταν κοφτό και άμεσο. Μου έκανε εντύπωση. Πώς γίνεται όλοι οι υπόλοιποι να σιχτιρίζουμε που είμαστε μακριά από το σπίτι μας και αυτού του πιτσιρικά αν μην του λείπει; Τον ρώτησα γιατί.

– Ακούστε, μου λέει.

Του ζητάω να μου μιλάει στον ενικό, μισοεκνευρισμένος που εμπνέω τόσο πολύ σεβασμό στα 25 μου.

– ΟΚ. Άκουσε λοιπόν, φίλε μου. Εγώ έχω έναν πατέρα που είναι αλκοολικός και μια μάνα με καρκίνο που κάνει χημειοθεραπείες.

Έτσι ξεκινούσε μια από τις πιο σκληρές ιστορίες που είχα ακούσει μέχρι τότε. Οι γονείς του ήταν χωρισμένοι εδώ και μια πενταετία. Το ποτό ήταν η αιτία. Μου περιέγραψε κινηματογραφικές σκηνές με μια ψυχραιμία που κάπου με σόκαρε. Ο πατέρας του γυρνούσε στο σπίτι της οικογένειας για να πάρει λεφτά από την καρκινοπαθή πρώην γυναίκα του. Τα ήθελε για να πιει. Ο πιτσιρικάς τον έδιωχνε με φωνές και έπειτα παρηγορούσε τη μητέρα του που έκλαιγε.

Όταν πήγαινε στο σπίτι του πατέρα του κατέληγε να τον μαζεύει από τα πατώματα για να τον αδειάσει στο κρεβάτι. Άλλες φορές του κρατούσε το κεφάλι πάνω από τη λεκάνη. Έβλεπε ποτάμια κρασιού ανακατεμένου με σωθικά να τρέχουν από το στόμα του ανθρώπου που, υποτίθεται, αποτελούσε το φροϋδικό του πρότυπό.

– Δεν μπορώ άλλο, ρε φίλε.

Δεν του έλειπε το σπίτι του. Γιατί να του λείπει ένα τέτοιο σπίτι; Οι μήνες που θα περνούσε στο στρατό θα ήταν ξέγνοιαστοι. Ήταν το παιδί τους, αλλά είχε καταλήξει κηδεμόνας και των δύο.

Έμεινα να κουνάω το κεφάλι μου σαν βλάκας. Τι μπορούσα να του πω; Στο πρόσωπο ενός παιδιού έβλεπα έναν υπερήλικα.

Διαβάζοντας τις αναμνήσεις του King αναρωτήθηκα πού να είναι αυτό το παιδί και αν είχε την τύχη να δει την καθημερινότητά του να αλλάζει. Αν ο πατέρας του κατάφερε να απεξαρτηθεί και η μητέρα του να αποθεραπευτεί. Είναι άδικο κάποιοι να ξεκινούν την ζωή τους με τους καλύτερους οιωνούς και άλλοι πεταμένοι μέσα στο βούρκο.

Οι θάνατοι σε όλο τον κόσμο που προκαλούνται από κατάχρηση αλκοόλ υπολογίζονται στα 3.3 εκατομύρια (ποσοστό 5.9%). Ειδικά στην ηλικιακή κατηγορία 20-39, το ποσοστό ανεβαίνει στο 25%.

Επιμύθιο: Αν είσαι αλκοολικός ή αν γνωρίζεις κάποιον που είναι, μην περιμένεις να γίνει κάποιο θαύμα. Απευθύνσου στους Αλκοολικούς Ανώνυμους και ζήτα βοήθεια.