Συνέντευξη στη Γεωργία Κωτσιοπούλου
Ο Στέφανος Λίβος δηλώνει πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης, συγγραφέας και απογραφέας στιγμών. Ζει στο Λονδίνο, αλλά βρίσκεται στην Ελλάδα κάθε μέρα. Το πρώτο του μυθιστόρημα «Όσα Χωράει Μια Στιγμή» κυκλοφόρησε στην ιστοσελίδα του https://stefivos.com σαν δωρεάν e-book, στα ελληνικά και στα αγγλικά.
Συστήσου μας
Γεια! Είμαι ο Στέφανος και δεν είμαι καλά. Γι’ αυτό γράφω.
Η μετανάστευση ήταν για σένα επιλογή ή διέξοδος;
Ήταν η δική μου επιλογή για διέξοδο. Προαισθάνθηκα ίσως τον κακό χαμό που θα γινόταν στην Ελλάδα, και είπα να φύγω νωρίς. Ακούω πολύ ότι όσοι φεύγουμε είμαστε ριψάσπιδες, αλλά προσωπικά θεωρώ ότι είμαστε απλά άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους με αξιοπρέπεια. Θαυμάζω όσους πιστεύουν ακόμα ότι μπορούν να το κάνουν παραμένοντας στην Ελλάδα.
Η συγγραφή πότε εμφανίστηκε στη ζωή σου και με ποιο τρόπο;
Νιώθω ότι κάθε άνθρωπος γεννιέται για κάποιο λόγο, και θέλω να πιστεύω ότι το γράψιμο είναι αυτός ο δικός μου λόγος, άρα αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε. Σίγουρα, στη δική μου περίπτωση έπαιξαν σημαντικό ρόλο τα παιδικά/εφηβικά βιβλία της Enid Blyton που τα διάβαζα μανιωδώς και με έκαναν να ζηλεύω όποιον συγγραφέα μπορούσε να πλάσει φανταστικούς κόσμους, ικανούς να παρασύρουν τον όποιο αναγνώστη.
Είχες κάποιο ερέθισμα από το περιβάλλον σου ή ήταν κάτι που αναζήτησες μόνος σου;
Ήταν κάτι που το αναζήτησα μόνος μου. Ήμουνα δεν ήμουνα δέκα χρόνων, όταν χωρίς να θυμάμαι πώς, άρχισα να επισκέπτομαι τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Ζακύνθου, και να περνάω ώρες διαβάζοντας ή κοιτάζοντας τα βιβλία.
Στα κείμενα που γράφεις υπερισχύει η φαντασία ή πράγματα που έχεις ζήσει;
Νομίζω ότι όταν αρχίζεις να γράφεις, δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις αν αυτά που βάζεις στο χαρτί είναι καθαρή φαντασία ή νοθευμένη πραγματικότητα. Κατά πάσα πιθανότητα, φιλτράρω όσα μου συμβαίνουν και αφού τα ποτίζω με φαντασιακά στοιχεία τα βλέπω να μεταμορφώνονται σε κάτι εντελώς καινούριο.
Τι σε εμπνέει για τις ιστορίες και τους ήρωές σου;
Θα ακουστεί τετριμμένο, αλλά τα πάντα. Όχι όμως συνειδητά. Η έμπνευση και οι ιδέες για μια ιστορία είναι κάτι που σε βρίσκουν εντελώς ξαφνικά. Προσωπικά, τις παρομοιάζω με βροχή, γιατί όταν έρχονται είναι πάντα σε μεγάλη ποσότητα, και από εκεί και πέρα είναι στο χέρι σου, αν έχεις ανοιχτή τη στέρνα, να τις συγκρατήσεις ή να τις αφήσεις να πέσουν στο χώμα και να χαθούν.
Μου μίλησες για αυτοέκδοση. Τι είναι η αυτοέκδοση;
Αυτοέκδοση είναι η επιλογή ενός συγγραφέα να εκδώσει μόνος του τα κείμενά του, χωρίς να απευθυνθεί σε κάποιον εκδότη.
Ποιά είναι τα αρνητικά και ποιά τα θετικά της διαδικασίας της αυτοέκδοσης;
Το θετικό είναι ότι είσαι εντελώς ανεξάρτητος να πάρεις μόνος σου όλες τις αποφάσεις για τη δουλειά σου. Από το πώς θα είναι η σελιδοποίηση μέχρι τι προώθηση θες να γίνει. Τα αρνητικό είναι ότι όντας εντελώς ανεξάρτητος είσαι και εντελώς μόνος σου, οπότε η αποτυχία είναι πολύ πιο κοντά, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι καλύτερο θα μπορούσες να έχεις κάνει. Ευτυχώς εμένα μου βγήκε σε καλό, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος και της συνεργασίας μου με τις Εκδόσεις Λιβάνη.
Με αντιπροσωπεύει το: “Όσο πιο ψηλά πετάς, τόσο πιο μικρό σε βλέπουν αυτοί που δεν μπορούν να πετάξουν” Φ. Νίτσε
Πες μου για τα βιβλία σου. Τι έχεις γράψει μέχρι τώρα; Για τι πρόκεται;
Το πρώτο μου βιβλίο ήταν μια πολυθεματική συλλογή διηγημάτων, με τίτλο «Κλεφτές Ματιές», που γράφτηκαν σε βάθος μιας δεκαετίας, το δεύτερο είναι το μυθιστόρημα «Όσα Χωράει Μια Στιγμή» που μιλάει για τα αλλόκοτα παιχνίδια και τις συμπτώσεις της ζωής, ενώ έχω συμμετάσχει με ιστορίες μου σε δύο συλλογικές προσπάθειες, στο «Δήγμα Γραφής» και στο «12/12/12». Με την ευκαιρία, να σημειώσω εδώ ότι και το «Όσα Χωράει Μια Στιγμή» και το «Δήγμα Γραφής» είναι υποψήφια στα ελληνικά βραβεία διαδικτύου e-awards2012 στην κατηγορία «συγγραφικό έργο».
Από τα βιβλία σου ποιο απόλαυσες και τελικά αγάπησες περισσότερο;
Απόλαυσα περισσότερο το μυθιστόρημα, γιατί ήταν η πιο ολοκληρωμένη και επίπονη δουλειά μου μέχρι τώρα. Εκτός όμως από αυτό, παρόλο που γεννήθηκε με τη μέθοδο της αυτοέκδοσης, αναμένεται σύντομα να κυκλοφορήσει στα βιβλιοπωλεία, ενώ έχει ήδη μεταφραστεί στα Αγγλικά. Με λίγα λόγια, ήταν το μέσο μου για πολλές πρωτόγνωρες εμπειρίες και γι’ αυτό η σχέση μου μαζί του είναι ιδιαίτερη.
Ποιά σκέψη θέλεις να μείνει στον αναγνώστη όταν θα τελειώσει το βιβλίο σου;
Η σκέψη ότι αν δεν μάθουμε να εκτιμούμε στη ζωή τις μικρές χαρές και τα «ασήμαντα» πράγματα δε θα καταφέρουμε ποτέ να αγγίξουμε την ευτυχία.
Διατηρείς αυτό το εξαιρετικό blog. Ποιό χαρακτηριστικό του blog είναι κοινό με τον Στέφανο Λίβο;
Ίσως η ποικιλία και η αντιφατικότητα. Και εγώ και, κατά συνέπεια, το blog απαρτίζομαστε από πολλά διαφορετικά κομμάτια, άλλα καλά άλλα όχι. Το σίγουρο είναι ότι δεν προσποιούμαστε ότι είμαστε κάτι άλλο απ’ αυτό που φαίνεται.
Πιστεύεις ότι τα κοινωνικά δίκτυα και τα blogs σήμερα είναι απαραίτητα εργαλεία για έναν συγγραφέα; Ή είναι πολύ μακριά από την φιλοσοφία ενός συγγραφέα;
Ο κάθε συγγραφέας έχει τη φιλοσοφία που τον εκφράζει. Εμένα μ’ αρέσει να βρίσκομαι στα κοινωνικά δίκτυα και να επικοινωνώ με κόσμο, να τσακώνομαι, να γελάω, να ανταλλάσσω απόψεις. Δεν ξέρω αν αυτό έχει θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο στα βιβλία μου, αλλά θεωρώ ότι ένας συγγραφέας έχει το δικαίωμα να είναι ό,τι άνθρωπος θέλει, αρκεί να κρατάει την προσωπικότητα και το χαρακτήρα του έξω από τις ιστορίες του –όσο γίνεται.
Και τελικά αν δεν έκανες αυτά που κάνεις σήμερα, τι πιστεύεις ότι θα μπορούσες να κάνεις;
Θεωρώ ότι είμαι πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης, οπότε αν ήμουν κάτι άλλο, θα άλλαζα ιδιότητα κάθε τόσο ψάχνοντας τι μ’ αρέσει περισσότερο. Κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα το έβρισκα και θα κατέληγα στην ψάθα.
Τι χρειάζονται οι σημερινοί άνθρωποι για να είναι ευτυχισμένοι;
Το ανέφερα και πιο πάνω: χρειάζονται τα μικρά πράγματα, να μάθουν να είναι ευγνώμονες για ένα χαμόγελο, για μια αγκαλιά, για μια σοκολάτα, για μια ελπιδοφόρα ανατολή.
Ποιο βιβλίο θα ήθελες να έχεις γράψει εσύ;
Χωρίς δεύτερη σκέψη, το Εκατό Χρόνια Μοναξιά του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.
Θα μας δώσεις ένα «αναγνωστικό» tip;
Ο κάθε αναγνώστης έχει το δικό του τρόπο να διαβάζει, και δε θα ήθελα να του το χαλάσω.
Ποια είναι τα επόμενα βήματά σου;
«Το Μυστικό του Λεβάντε», το ιστορικό μυθιστόρημα που έχω αρχίσει να γράφω για την Ζάκυνθο στα χρόνια της Κατοχής.
Που μπορούμε να βρούμε στοιχεία για εσένα και τα βιβλία σου;
Στη διεύθυνση https://stefivos.com, και επίσης σύντομα στα βιβλιοπωλεία όπου θα κυκλοφορήσει το «Όσα Χωράει Μια Στιγμή».
Το «Όσα Χωράει Μια Στιγμή» θα κυκλοφορήσει στα βιβλιοπωλεία από τις Εκδόσεις Λιβάνη μέσα στο Μάιο ενώ παράλληλα είναι υποψήφιο στην κατηγορία «συγγραφικό έργο» των ελληνικών βραβείων διαδικτύου e-awards 2012 . Αυτή την περίοδο, o Στέφανος Λίβος γράφει το δεύτερο μυθιστόρημά του, με τίτλο «Το Μυστικό του Λεβάντε».
Η συνέντευξη είχε δοθεί στο Savoir Ville. Η πρωτότυπη ανάρτηση έχει κατέβει.
