Τρία χρόνια στο εξωτερικό: ο απολογισμός ενός νεομετανάστη

Για την αγγλική έκδοση του κειμένου, εδώ.
Για το update για τα 5 χρόνια, εδώ.
Για την νέα αρχή στο εξωτερικό, εδώ.

Σήμερα κλείνω 3 χρόνια στο εξωτερικό, μετανάστης, όπως οι παππούδες μου τη δεκαετία του ’50. Η ιστορία που ακολουθεί είναι ένας απολογισμός και μια εξομολόγηση συνάμα, με πράγματα που ελάχιστοι ξέρουν για μένα.

Πήρα την απόφαση να φύγω όταν άρχισα να λυπάμαι τον εαυτό μου. Ήμουν 26 χρονών, ότι είχα τελειώσει το στρατό, έμενα ξανά με τους γονείς μου κι είχα περάσει το καλοκαίρι μου δουλεύοντας σερβιτόρος στην οικογενειακή επιχείρηση που είχαμε ανοίξει (η οποία μετά από ένα χρόνο έκλεισε, αδυνατώντας να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις της κρίσης και του all-inclusive τουρισμού).

Ένιωθα πως μετά από 8 χρόνια, ήμουν πάλι στο μηδέν. Ένιωθα σαν ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Δεν την μπορούσα την ανεργία. Εξοντωτική, εξευτελιστική. Και μιλάω χωρίς καμιά διάθεση προσβολής προς οποιονδήποτε άνεργο. Έτσι ένιωθα εγώ όμως και αυτό απλά περιγράφω.

Άρχισα να κάνω αιτήσεις στην Αγγλία, κυρίως επειδή δεν ήξερα άλλη γλώσσα, πέρα από κάτι λίγα ιταλικά. Κάνα μήνα αργότερα, ήρθε η πρώτη (και τελευταία) πρόσκληση σε συνέντευξη. Έκλεισα αεροπορικά εισιτήρια και έφυγα. Έτυχε να είναι μία κακή βδομάδα για την Αγγλία, με δρομολόγια αεροπλάνων και τρένων να ακυρώνονται λόγω βαριάς και συνεχούς χιονόπτωσης. Τα κατάφερα όμως και έφτασα στο Bournemouth, μια νότια, παραθαλάσσια πόλη στην περιοχή του Dorset.

Ήμουν τότε πτυχιούχος Ψυχολογίας, με μεταπτυχιακό στην «Ψυχολογία και ΜΜΕ». Ο τίτλος της θέσης: support worker. Ελάχιστα ήξερα για τα καθήκοντα ενός support worker, αλλά θα μάθαινα πολύ γρήγορα. Μια μείξη νοσοκόμου, εργοθεραπευτή και ψυχολόγου. Τα καθήκοντα πολλά, από το να αλλάζεις πάνες σε ηλικιωμένους με αυτισμό μέχρι να τους πηγαίνεις για bowling.

Δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα έκανα κάτι τέτοιο. Το έκανα όμως. Και το έκανα αδιαμαρτύρητα. Κανείς από τους φίλους μου δεν ήξερε όλη την αλήθεια. Tη μαθαίνουν τώρα.  Ήξερα ότι θα ακουγόταν περίεργο ότι έγινα μετανάστης για να αλλάζω πάνες.

Εγώ όμως ένιωθα ότι προσέφερα σε αυτούς τους ανθρώπους κάτι καλό, βγάζοντας, παράλληλα, τα δικά μου λεφτά. Ήμουν ανεξάρτητος. Τότε κατάλαβα ότι καμιά δουλειά δεν ήταν ντροπή. Ντροπή είχα νιώσει στην ζωή μου μόνο όταν δεν προσέφερα τίποτα και ζητούσα από τους γονείς μου λεφτά για να βγω για καφέ.

To “Keep calm and carry on” ήταν μια αφίσα του 1939 που είχε κυκλοφορήσει από τη Βρετανική κυβέρνηση σε περιορισμένα αντίτυπα σε μια προσπάθεια να ανυψώσει το ηθικό στις μεγάλες πόλεις, όπου ανέμεναν αεροπορικές επιδρομές. Δεν ξέρω αν βοήθησε τότε, αλλά σίγουρα βοήθησε εμένα, που κατέβαινα στην κουζίνα κάθε πρωί και την έβλεπα κρεμασμένη στον τοίχο, να μου μιλάει.

Έμενα σε ένα δωμάτιο που ήταν μικρότερο κι από το χωλ που είχα στο φοιτητικό μου διαμέρισμα. Είχα βάλει σκοπό να φύγω από το Bournemouth και γι’ αυτό δεν έκανα παρέες. Επί 9 μήνες ήμουν δουλειά-σπίτι, σπίτι-δουλειά. Βρήκα την ευκαιρία να δουλέψω τα γραπτά μου και να εκδώσω δωρεάν μια συλλογή διηγημάτων και το μυθιστόρημά μου. Με τα λεφτά που έβγαζα, έδωσα το τελευταίο για μετάφραση και το δημοσίευσα και στα Αγγλικά, στο Amazon.

Bournemouth, 2011. Η κάμερα ακουμπισμένη πάνω σε έναν ξύλινο φράχτη.

Μπορεί καθημερινά να άλλαζα πάνες σε έναν 60χρονο παππού, αλλά έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα, δημοσίευα τα κείμενά μου και είχαν ανταπόκριση. Το μεγαλύτερο παράδοξο που βίωσα ποτέ. Ήταν η πρώτη φορά στην ζωή μου όμως που ήμουν τόσο προσηλωμένος σε κάτι.

Μετά και τη δημοσίευση του μυθιστορήματος στα Αγγλικά, 8 μήνες ήδη στο Bournemouth, έβαλα στόχο να βρω δουλειά στο Λονδίνο. Έστειλα 5 αιτήσεις. Πήγα σε 3 συνεντεύξεις. Στην τελευταία είπα ότι, αν δε με έπαιρναν, θα έμενα εκεί που ήμουν και θα τελείωνα το επόμενο μυθιστόρημά μου. Και μόλις τελείωνα, θα έφευγα. Για οπουδήποτε.

Με προσέλαβαν τελικά και ήρθα στο Λονδίνο, όπου τον περασμένο Δεκέμβρη έκλεισα 2 χρόνια, δουλεύοντας σε πτέρυγα ψυχικής υγείας, περιβάλλον όχι πολύ ευχάριστο αρκετές φορές. Μπορεί πλέον να μην άλλαζα πάνες, αλλά είχα άλλα καθήκοντα, που αν τα έβλεπα σε ταινίες, θα με έπιανε η ψυχή μου. Εδώ και δύο μήνες, είμαι στα κεντρικά του οργανισμού, δουλεύοντας σαν Distance Learning Coordinator. Δουλειά γραφείου για μερικούς μήνες μόνο. Τον Απρίλη μάλλον θα επιστρέψω στην πτέρυγα. Θα δούμε.

Έγιναν πολλά αυτά τα τρία χρόνια. Ταξίδεψα στο Λουξεμβούργο, στην Αυστρία, στην Ιταλία, στη Γερμανία, στη Νορβηγία, στην Αργεντινή, στη Γη του Πυρός. Όλα τα ενδοευρωπαϊκά ταξίδια σε φίλους, με εισιτήρια low budget.

Γνώρισα ενδιαφέροντας ανθρώπους. Γεύτηκα διαφορετικές κουζίνες. Έκανα όμορφες βόλτες. Γνώρισα την κοπέλα μου και μένουμε μαζί. Υπέγραψα συμβόλαιο με εκδοτικό οίκο. Έφτιαξα αυτό το site. Φτιάχνω άλλο ένα. Δουλεύω ακόμα το μυθιστόρημα εκείνο που θα τελείωνα πριν 2 χρόνια.

Το Λονδίνο είναι μια μεγάλη πόλη. Ακριβή. Πολύ ακριβή και οι μισθοί μικροί. Ο δικός μου, στο αγγλικό σύστημα υγείας, είναι κατώτερος από το μέσο όρο των £26,500 (€32.200) προ φόρων. Δε σου μένει τίποτα στην άκρη. Και αυτό χωρίς να κάνεις ιδιαίτερες σπατάλες, με το 60% να πηγαίνει κατευθείαν για το σπίτι και τη μηνιαία κάρτα μεταφορών.

Οι περισσότεροι φίλοι μου νομίζουν ότι τους κοροϊδεύω. ‘Οπως και οι περισσότεροι στην Ελλάδα, νομίζουν ότι, επειδή μένεις στην Αγγλία, ζεις όπως οι χαρακτήρες του Παπακαλιάτη. Καμία σχέση όμως. Οι Έλληνες του Λονδίνου είναι χιλιάδες. Πολλοί εργάζονται σε τράπεζες, σε πολυεθνικές, σε εταιρείες ΙΤ. Βγάζουν καλά λεφτά, αλλά δουλεύουν όλη μέρα. Εγώ δουλεύω φυσιολογικές ώρες, αλλά δε βγάζω ούτε καν τα μισά.

Υπάρχουν όμως στ’ αλήθεια οι Ελληνάρες του Λονδίνου. Αυτοί που είναι 10 χρόνια εδώ και μιλάνε ακόμα σπαστά Αγγλικά, που ψωνίζουν μόνο μάρκες, που ντύνονται καλά για να πάνε για καφέ, που κράζουν τη χώρα που τους φιλοξενεί για τα πάντα, που σκέφτονται συνέχεια τις καλοκαιρινές διακοπές στην Ελλάδα, αλλά όποτε επιστρέφουν, το παίζουν κοσμογυρισμένοι και μιλάνε για το Λονδίνο σαν να είναι η Γη της Επαγγελίας.

Δεν είμαστε όλοι έτσι. Απλά αυτοί κάνουν περισσότερο θόρυβο και ακούγονται.

Δεν ξέρω για άλλες χώρες, αλλά σε μια τόσο ταξική κοινωνία όπως η Αγγλική, και ειδικά σε μια πόλη όπως το Λονδίνο, είναι δύσκολο και να ζήσεις αξιοπρεπώς και να βάλεις στην άκρη λεφτά. Γι’ αυτό και, 3 χρόνια μετά, δουλεύοντας στον κακοπληρωμένο ανθρωπιστικό τομέα, όχι απλά δεν έχω λεφτά στην άκρη, αλλά έχω και μια χρεωμένη πιστωτική κάρτα. Δε μετανιώνω, όμως, γιατί δεν μπορούσα να κάνω κάτι διαφορετικά.  Τι να θυσίαζα; Τις 180 λίρες για ένα σαββατοκύριακο στη Νορβηγία;  Ή τις 10 λίρες που πληρώνω για μια πίτσα;

Απλά δεν καταλαβαίνω πού θα με βγάλει αυτός ο δρόμος. Ποιο είναι το νόημα να είσαι μετανάστης και ό,τι βγάζεις να το δίνεις; Μπορεί να κερδίζεις πολλά σε εμπειρίες, αλλά δε θα καταφέρεις ποτέ να τις ρευστοποιήσεις για να πληρώσεις τους λογαριασμούς σου.

Δεν είναι εύκολο να ζεις στο εξωτερικό. Σε αντίθεση με 50-100 χρόνια πριν, πλέον η κρίση είναι παγκόσμια. Όπου και να πας, βρίσκεις είτε ανεργία και χαμηλούς μισθούς είτε υψηλούς μισθούς και υψηλό κόστος ζωής ταυτόχρονα. Και παράλληλα έχεις να αντιμετωπίσεις τους διάφορους αστικούς μύθους: στο εξωτερικό, αυτόν του χρεοκοπημένου και τεμπέλη Έλληνα. Στο εσωτερικό, αυτόν του καλοπερασάκια νεομετανάστη που κλαίγεται χωρίς λόγο.

Διαβάζετε λογοτεχνία; Δείτε τα βιβλία μου εδώ.

Παρ’ όλα αυτά, δε θα γύριζα στην Ελλάδα. Εκτός από την ανεργία, θα είχα να αντιμετωπίσω και το συντηρητισμό, τη διαφθορά, τον ωχαδερφισμό, τον ερασιτεχνισμό, το ψευτοβόλεμα. Βλέπω, ωστόσο, ότι γίνονται όμορφες κινήσεις και μπράβο σε αυτούς που τις επιχειρούν. Ελπίζω να κρατήσουν, αν και είμαι απαισιόδοξος. Η χώρα αυτή, φοβάμαι, είναι μια μαύρη τρύπα που ρουφάει τα πάντα. Μια Σειρήνα που σε καλεί με το τραγούδι της και μόλις πας κοντά σε τσακίζει.

Επιμύθιο: τρία χρόνια μετανάστης, ο απολογισμός είναι θετικός. Όχι όμως τόσο θετικός όσο πίστευα κάποτε. Αυτό που αναρωτιέμαι είναι αν είμαι η εξαίρεση ή αν έτσι νιώθουν και άλλοι νέοι που ζουν εκτός Ελλάδας.

Για το update για τα 5 χρόνια, εδώ.
Για την νέα αρχή στο εξωτερικό, εδώ.

205 thoughts on “Τρία χρόνια στο εξωτερικό: ο απολογισμός ενός νεομετανάστη

  1. Polu eustoxo to keimeno sou. Niotho oti prepei na sxoliaso giati kai ego ekleisa 4 xronia sto londino prin apo kati mines.

    To pos antimetopizei o kathenas ti ‘xenitia’ -lexi tin opoia sixainomai – exei na kanei me tous prosopikous tou stoxous, antoxes, proteraiotites. Kaneis de prepei na krinei kanenan.

    kai kaka ta psemata de tha prepei na paraponiomaste giati se sigkrisi me tous papoudes mas metanastes sxedon oloi mas eimaste spoudagmenoi, me ikanotites, stoxous kai ises eukaireies.

    De xero gia tis alles xores alla edo stin agglia ego pote den enoisa oti ystero se sxesi me tous ntopious, oti me paravlepoun eite oti de mporo na diekdikiso ta idia.

    universal truth kathe xora exei ta kala kai ta kaka, dilegeis kai pairneis, ti protimaei o kathenas na antimetopisei.

    spot on gia tous ellinares tou londinou.

    oso gia ta lefta kai tis katatheseis ego mazi sou..sta idia eimai misthologika alla to mono sigouro einai oti kapoia stigmi o misthos tha auxithei, mia nea douleia tha prokypsei kai ola auta tha moiazoun parelthon.

    sugnommi gia ta greeklish alla eimai douleia :) kali sunexeia

  2. Η τελευταία σας σημείωση μοιάζει με προτροπή για να σας απαντήσουμε. Ο απολογισμός τριών ετών στην Ολλανδία είναι θετικός αν και όπως εύστοχα είπατε όχι όσο θετικός πιστεύα ότι θα είναι.

    Οι απαντήσεις ποκίλουν σε όσους με ρωτούν “είναι καλά εκεί;”. Αν είναι φίλος του λέω την αλήθεια όπως την νιώθω. Αν είναι λιγότερο κοντινός του λέω “θα φας ψωμί”, “θα μάθεις πολλά”, “θα γλιτώσεις για λίγο”. Και κάπως έτσι είναι. Αν ακόμα με κρατάει κάτι στην Ολλανδία, δεν είναι ούτε τα 300 ευρώ που μπαίνουν στην άκρη (για να πληρώσουν εισιτήρια για το Νότο με την πρώτη λιακάδα), ούτε το γεμάτο ζωντάνια Άμστερνταμ. Δεν είναι ούτε η κατάσταση στην Ελλάδα. Ίσα ίσα, αυτή με τραβάει πίσω.

    Αυτό που με κρατάει είναι οι εργασιακές συνθηκες. Είναι ο σεβασμός της ίδιας μου της προσωπικότητας στο χώρο εργασίας. Είναι που μπορώ να λείψω μια ώρα από το γραφείο για να πετάξω τη γυναίκα μου στο γιατρό χωρίς να φοβάμαι μην με απολύσουν. Είναι που δεν τους νοιάζει αν είμαι γιάπης, χίπστερ, μουσάτος, γκέυ, μακρυμάλης, Έλληνας, Τύρκος, Αφγανός. Τους νοιάζει μόνο να κάνω τη δουλειά μου κι αν γίνεται να είμαι κοινωνικός στα πλαίσια του εταιρικού “team building”. Πάνω από όλα είναι που στον πρώτο χρόνο εργασίας μου έχω μάθει όσα στην Ελλάδα δεν θα τολμούσα ούτε να ρωτήσω, κι αυτό γιατί με εμπιστεύονται σαν αυτό που είμαι: ένας junior μηχανικός. Ούτε παραπάνω ούτε λιγότερο.

    Όμως θέλω να σας μιλήσω κύριέ μου, για εκείνη την παράγραφό σας σχετικά με τους Ελληνάρες, όχι για να διαφωνήσω αλλά για να δώσω μια άλλη νότα. Είμαι τρία χρόνια εδώ και όχι σπαστά, αλλά δεν μιλάω γρι Ολλανδικά. Δεν έχω κάποιο θέμα με τις μάρκες (αντιθέτως) και νομίζω ντύνομαι φυσιολογικά όταν πηγαίνω για καφέ. Κράζω αρκετά την χώρα που με “φιλοξενεί” και σκέφτομαι συνέχεια την Ελλάδα που δυστυχώς θα την δω μόνο στις καλοκαιρινές διακοπές. Όταν επιστρέφω εκεί δεν το παίζω κοσμογυρισμένος μεν αλλά αν και συνεχίζω το “κράξιμο” για την Ολλανδία μιλάω αρκετά και για τα καλά της. Προκρίνομαι για Ελληνάρας άραγε;

    Αυτό το αλισβερίσι μεταξύ “κραξίματος” και εγκωμίων δεν είναι όμως τόσο ρηχό.

    Από τη μία το κράξιμο. Μετά από τρία χρόνια στην Ολλανδία αρχίζουν και ξεκαθαρίζουν τα πράγματα. Είναι τελικά το κράτος τόσο οργανωμένο όσο φαινόταν; Είναι λιγότερο γραφειοκρατικό; Είναι πιο δίκαιο; Αποδίδει; Βασίζεται στα δικά του πόδια ή είναι ψευδεπίγραφο; Μας ταιριάζει; Αυτό το “κράξιμο” είναι που διωχνει τη θαμπάδα από τα γυαλιά μας. Για να μην γυρίσουμε κάποτε πίσω και ονειρευόμαστε “Δανίες του Νότου” αλλά να γυρίσουμε γνωρίζοντας πως πραγματικά έχουν τα πράγματα και να έχουμε πιο ρεαλιστικές απαιτήσεις από τις κοινωνίες μας μπας και καταφέρουμε να συνεργαστούμε μεταξύ μας. Για να μην την πατήσουμε όπως τότε που γύριζαν οι “θείες από το Σικάγο” κι ονειρευόντουσαν μια Ελλάδα τόσο ξένη με αυτό που πραγματικά είναι που τα κάνανε μαντάρα. Γιατί αλήθεια αυτό μας έκανε μαντάρα. Το κυνήγι μιας κουλτούρας που επειδή δεν είναι δική μας δεν θα καταφέρουμε ποτέ να την αφομοιώσουμε και να αποδόσουμε στα πλαίσιά της.

    Από την άλλη τα εγκώμια. Πόσο αποδίδει η οργανωτικότητα των Ολλανδών. Πως η πραότητα και ο σεβασμός στον διπλανό τους συντηρεί όλο αυτό το οικοδόμημα. Πως η αφοπλιστική τους ειλικρίνεια επιλεύει τις παρεξηγήσεις. Πως η περίφημη “κοινωνία της ανεκτικότητας” έλυσε γόρδιους δεσμούς που εμείς δεν μπορούμε ούτε να τους κόψουμε με σπαθί. Κι όλα αυτά δεν είναι για να το παίξεις κοσμοπολίτης αλλά για να δείξεις από που πρέπει να αρχίσουμε για να λύσουμε τους δικούς μας γόρδιους δεσμούς.

    Αγαπητέ μου κύριε, καμία χώρα δεν σας φιλοξενεί. Τα κράτη δεν έχουν ηθικές αξίες. Έχουν μόνο συμφέροντα. Μην νιώθετε φιλοξενούμενος σε κάνέναν τόπο, όπως δεν πρέπει να νιώθετε οικοδεσπότης σε όποιον τόπο καλείτε πατρίδα. Να νιώθετε χρειαζούμενος. Είστε εκεί γιατί σας χρειάζονται κι αν δεν σας χρειάζονταν θα σας είχαν διώξει, φυλακίσει, περιθωριοποιήσει ή απλώς θα αδιαφορούσαν, ανάλογα με τον τόπο. Να μην φοβάστε να κρίνετε όσα βλέπετε εκεί. Αργά η γρήγορα ο δικός μας τόπος θα έχει ανάγκη την δική σας κριτική για την Αγγλία, την δική μου για την Ολλανδία και όσων άλλων έφυγαν για όπου κι αν πήγαν.

    Καλή τύχη.

  3. Edmond Missir: Δεν αποκλινω απο την πλειοψηφια εδω που βλεπει οτι μπορει κανεις μια χαρα να βγει εξω απο το κουτι για να βελτιωσει την πραγματικοτητα του. Το επαγγελμα του Στεφανου δεν το γνωριζω και γι’αυτο και η αναφορα σε εξωτερικη πηγη. Εσυ επιχειρεις να καταρριψεις το αρθρο σε διαφορα σημεια. Ευχομαι να ειχαν ολοι τη διαθεση να αμφισβητουν τα πραγματα γυρω τους, ο κοσμος θα γινοταν καλυτερος πολυ γρηγορα.

    Εχω δει και εγω οτι υπαρχουν ειδικοι που εχουν ακομα και αντιθετες αποψεις. Θα μπορουσε π.χ. ενας τετοιος ειδικος που καταγεται και ζει σε μια χωρα του κλιματος της Ελλαδας να μην σκεφτει καν τα χαπια που επιχειρουν να αντισταθμισουν την ηλιοφανεια σαν πιθανη αντιμετωπιση καταθλιψης.

    Εχει καμμια σχεση το κλιμα, η ηλιοφανεια στην ολη συζητηση εδω; Μπορει και να ειναι ο πιο σημαντικος παραγοντας για την εξελιξη μοντελου κοινωνιας. Δεν ειναι τυχαιο οτι οσο πας απο βορεια προς το νοτο βλεπεις παρομοιες συμεριφορες σε διαφορες χωρες. Ενα απο τα παραπονα που επαναλαμβανεται στο κειμενο ειναι: “Δεν βρισκω ατομα με ιδιο τροπο σκεψης εδω” με αλλα λογια: η που ειναι παραφωνια το συνολο της συγκεκριμενης κοινωνιας, η εγω (που εγινα εγω, σε αλλο κλιμα).

    Απο τη θετικη πλευρα υπαρχουν στην Αγγλια Ιταλοι που ζουνε και συναναστρεφονται πολλες φορες με Ιταλους, Ινδοι που ζουνε στο δικο τους οικειο οικογενειακο περιβαλλον, και με τοσους Ελληνες στην Αγγλια θα μπορουσε κανεις, αφου δωσει τον χρονο που χρειαζεται, να βρει αρκετους πραγματικους (οχι fb) γνωστους και ισως και φιλους, που να αισθανεται οικεια.

    Χωρις να μπαινω σε πνευματικα χωραφια, συμφωνω απολυτα στο οτι ενα επαγγελμα, οπως αυτο του να αλλαζεις πανες, δεν ειναι αναγκη να ειναι αγγαρεια, αντικειμενικα ομως πρεπει να αναγνωρισω οτι ειμαι εξω απο το χορο, δεν το εχω ζησει. Ισως καποιος που το εχει κανει χρονια με επιλογη του να ηταν πιο καταλληλος να μας πει.

    Το αρνητικο στην περιπτωση του επαγγελματος ειναι οτι μπορει καποιος να το εξασκησει με χρονικα μικρη επενδυση σε σπουδες, αρα θα εχουμε παντα αρκετη προσφορα εργασιας. Αν τωρα, οπως ειπε και ο Richardos (με το δικο του τροπο) επιλεξεις το Λονδινο που εχει υπερπληθισμο, η προσφορα-ζητηση δεν οδηγει σε καλο μισθο.

    Στην τελικη ο Στεφανος τολμησε να ψαχνεται, σιγουρα παιρνει καιρο να βρεις καποιες απο τις απαντησεις που ψαχνεις αλλα τουλαχιστον προχωρας.
    Ευχαριστω ολους για το κλιμα που επικρατει εδω.

  4. Εισαι επαγγελματιας τρολλιερης,ετσι DIMITRIOS? Μη το κανεις ομως τοσο απροκαληπτα,καρφωνεσαι μονος σου.Αντε γεια!

  5. Ωραία τα λες! Επέστρεψα στην Ελλλάδα λόγω οτι δεν έβρισκα δουλειά να μείνω άλλο στην Αμερική. Δεν είναι εύκολη η ξενιτιά. Αλλά στο τέλος, είναι ο ίδιος σου ο εαυτός που θα επιβληθεί σε όλα, με τον τρόπο που μπορείς. Τραβάω τα μαλλιά μου εδώ που γύρισα πίσω και σκοπεύω να φύγω και πάλι. Σιχαίνομαι την ”μίρλα” και τα άδεια λόγια. Βαρέθηκα να ασχολούμαι με ανούσιους και ανούσια. Αλλά αυτό που πραγματικά είχε γούστο ήταν το ”υψηλό προφίλ” αυτών, που όταν είδα από κοντά πως ζούσαν κι εργάζονταν στο εξωτερικό, κατέρρευσε…. Δεν την ψωνίζω με τους ουρανοξύστες και τα λοιπά. Με ξεκούραζε η τυπικότητά τους, όσο κι αν δεν μου άρεσε η τυποποίηση όλων. Αλλά τι κατάλαβα? Τώρα που βλέπω ξανά …εμάς…. μου φαινόμαστε ακόμη πιο “γύφτοι”. Σε τι πράγμα? Στην βρωμιά μας, στους τρόπους μας…. Καλή πορεία! Κάνε αυτό που σε γεμίζει!

  6. Καλησπέρα! Εδώ και τέσσερα χρόνια στην Ελβετία! Συνειδητά και αμετάκλητα! Κανείς δεν έστρωσε το δρόμο κανενός με ροδοπέταλα! Η μετανάστευση ΔΕΝ είναι για όλους. Όσοι αντέχουν, προχωρούν και πάμε παραπέρα. Με κάποια σημεία του κειμένου συμφωνώ, άλλα σημεία δεν με αφορούν. Αυτό που έμαθα είναι απλά να ξεπερνώ τα όριά μου. Και αυτό είναι αποκλειστικά προσωπική επιλογή. Και ευγνωμονώ την Ελλάδα που με έδιωξε…που με έκανε να νιώσω απαξιωμένος και να αναζητήσω αλλού την τύχη μου. Αγαπώ υπέρμετρα την Ελλάδα, αλλά αγαπώ πιο πολύ τη ζωή μου. Και αυτή τη στιγμή η ζωή μου είναι στην Ελβετία. Επομένως, δεν χρησιμοποιώ επιχειρήματα για να αποδώσω ευθύνες, επιλογή μου ήταν και είναι. Και θα την υποστηρίξω με ό,τι χρειαστεί.

  7. Οι συμπατριωτες μου φιλε Edmond Missir ειναι πλεον παγοσμιως επισημα ξακουστοι για την κλαψα και τη μιζερη σκεψη που τους διακατεχει.Επιστημονικα η παθηση λεγεται ΚΛΑΨΟΜΟΥΝΙΤΙΔΑ,και προσβαλλει ολες τις ηλικιες,και οικονομικα στρωματα…Λυπαμαι γιατι φαινεται,ενω γεννηθηκα Ελληνας η ψυχη μου ειναι μαλλον λιγο πιο….Βορεια,μια και εμαθα να αναλαμβανω ΟΛΗ την ευθυνη της προσωπικης μου ευτυχιας απο αρκετα νωρις,και να μην περιμενω τιποτα απο κανεναν στον κοσμο αυτο.Και θα ηθελα να σας πω φιλοι μου οτι δεν παιζει ρολο που ζειτε,τι δουλεια κανετε,ποσα λεφτα εχετε κλπ κλπ.Η πραγματικη κατασταση ευτυχιας και αληθινης χαρας ειναι μεσα σας,και κανεις μα κανεις δεν μπορει να μας την παρει,αν εμεις δεν το επιτρεψουμε.Ειναι ακυρο ολο αυτο το debate για τη ζωη στην Ελλαδα η το εξωτερικο.Και επιπλεον,καθε περιπτωση ειναι εντελως διαφορετικη..ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΕΝΙΚΕΥΕΙΣ…Μονοι μας φτιαχνουμε την Κολαση η τον Παραδεισο μας,ανεξαρτητως εξωτερικων συνθηκων.Και δε λεω οτι ειναι ευκολο.Αλλα με δουλεια γινεται.Το ξερω γιατι τι ζω εγω.Και βεβαια παλευω καθημερινα να το κρατησω.Τιποτα δεν κερδιζεται αναιμακτα.Αυτα φιλοι μου.

  8. Dyke Joe, πηγα στην ιστοσελιδα που παρεθεσες διαβασα για την καταθλιψη και τα επαγγελματα και εχω ενστασεις σε αυτα που λενε οι Αμερικανοι Ψυχολογοι Νεο-Υορκεζικων πανεπιστημιων, η οποιοι βεβαια θα δουν το προβλημα της καταθλιψης απο την δικη τους σκοπια. Ομως ενας Καθηγητης Διατροφολογιας πιθανον να εσυμβουλευε τους καταθλιπτικους να αντιμετωπισουν την καταθλιψη τους με την καταλληλη διατροφη, δηλαδη να αλλαξουνε τα διατροφικα τους χουγια και να εισαγαγουν στο σωμα τους περισσοτερες βιταμινες Β, ας πουμε ενα συμπλεγμα Β με εμφαση στην Νιασινη. Επειδη εχω εξασκησει το επαγγελμα του σερβιτορου στην Νεα Υορκη, εμεινα καταπληκτος που διαβασα οτι οι σερβιτοροι δεν πληρωνονται καλα, την στιγμη που ο χρυσος κανονας στην Νεα Υορκη, τουλαχιστον, ειναι ο πελατης να δινει τουλαχιστον ενα 15% του λογαρισμου σαν φιλοδωρημα στον σερβιτορο. Κι οταν ο σερβιτορος εξυπηρετηση 5 τραπεζια τοτε κανει λεφτα. Ετσι ξεκινησανε τοσοι ομογενεις συμπατριωτες και μετα φτιαξανε τα δικα τους εστιατορια. Απο τα φιλοδωρηματα, διοτι ο μισθος του σερβιτορου ηταν πολυ μικρος. Απο την αλλη πλευρα, επειδη εχω κανει και πολλα επαγγελματα στη ζωη μου, βρισκω οτι οταν ενα επαγγελμα στην “δινει”, αλλαξε επαγγελμα. Κανε κατι ευχαριστο σε σενα. Ενα επαγγελμα, οπως αυτο του να αλλαζης πανες, δεν ειναι αναγκη να ειναι αγγαρια. Μπορουμε να το δουμε και απο αλλο πρισμα. Δηλαδη οτι προσφερουμε υπηρεσια και βοηθεια σε εναν συνανθρωπο που υποφερει. Αν το δουμε ετσι τοτε και κανουμε την δουλεια απο καρδιας, και θα εχουμε περισσοτερη ενεργεια αλλα και θα εχουμε περισσοτερη αμοιβη στο μελλον, οχι αναγκαστικα χρηματικη ομως. Διοτι ειναι συμπαντικος νομος οτι οτι δινεις αυτο λαβαινεις. Ο Ιησους το εξηγησε σαν “οφθαλμος αντι οφθαλμου”. Οποτε οταν δινουμε κατι αρνητικο, αρνητικο θα λαβουμε και αν δινουμε κατι θετικο, θετικο θα λαβουμε. Και οτιδηποτε λαβουμε θα ειναι και στο πολλαπλασιο αυτου που δωσαμε και απο διαφορες πηγες. Και αυτο το εξαγω απο τις εμπειριες ζωη μου.

  9. Καλό το κείμενο και αντιπροσωπευτικό ενός μέρους των Ελλήνων του Λονδίνου αλλά μερικά από τα σχολεία είναι ακόμα πιο εύστοχα. Μετά από 8 χρόνια στο Λονδίνο και αλλά τόσα Β. Αμερική έχω να πω ότι η ζωή στις βόρειες χώρες έχει μερικά συν αλλά και πολλά πλην σε σχέση με Ελλάδα. Γιατί; Η Ελλάδα έχει πολύ καλό κλίμα, πολύ καλό και φρέσκο φαγητό, πολλά και σχετικά άνετα και φθηνά στο νοίκι σπίτια. Μέχρι πριν 3 χρόνια οι φόροι στην Ελλάδα ήταν χαμηλοί ενώ στις χώρες που έμεινα πάντα τους πλήρωνα. Και πάνω από όλα είσαι στο σπίτι σου με τους δικούς σου ανθρώπους. Κακά τα ψέματα οι Έλληνες στις β. χώρες δεν έχουν καλή φήμη και άρα είναι δύσκολο να βρεις τις καλές δουλείες που θα επιτρέψουν την άνετη ζωή. Αν και ποτέ δεν αισθάνθηκα μετανάστης στο Λονδίνο είχα και εγώ τα προβλήματα της πόλης (ακρίβεια, πολυκοσμία) και ο μόνος τρόπος να βελτιώσεις την θέση σου είναι να περιορίσεις τα έξοδα όσο πάει μέχρι να μαζέψεις κάποια χρήματα και να ψάχνεις συνεχώς για καλύτερη δουλεία. Στα συν των β. χωρών η ευκαιρία να συναντήσεις ανθρώπους από όλο τον κόσμο, να ταξιδέψεις και επίσης οι καλές ασφάλειες και τα υλικά αγαθά.

  10. Extremotional Bent, ειλικρινα χαιρομαι που περνας καλα αλλα δυστυχως εκτος απο σενα και εναν φιλο που ειναι εφοπλιστης και εχει τις εταιρειες του στο εξωτερικο, δεν εχω ακουσει αλλο, Ελληνα φιλο, γνωστο η συγγενη να λεει οτι περναει καλα να λεη οτι περναη καλα. Μονο παραπονα ακουω. Ενας απο αυτους ομως ο οποιος εχασε 5 εταιρειες, τελικα δηλωνει ευχαριστημενος απο την κριση επειδη του εδωσε την ευκαρια να ξαναβρη τον εσωτερο εαυτο του και να δη οτι και με τα ελαχιστα περναει οκ. Σε ενα αλλο φιλικο ζευγαρι που του πηρανε το σπιτι, τους εδωσα το δικο μου σπιτι στην Αθηνα να μενουν δωρεα για 5 χρονια και βλεπουμε. Τωρα τι θα μπορουσε να μου την σπαση; Τιποτα! Χαιρε!

  11. Όταν θα πας σε ένα κράτος που λειτουργεί και έχει πραγματικά υψηλή ποιότητα ζωής, θα καταλάβεις και τα σχόλια. Αλλά με τέτοια μυαλά που κουβαλάς, θα ξενερώσεις και θα θέλεις να γυρίσεις στην Ελλαδίτσα σου.

  12. Όποιος δεν έχει βγει από Ελλάδα δεν μπορεί να καταλάβει τι του λέμε, να κατανοήσει τι εστί κράτος που λειτουργεί, κτλ. Άσε που έχω την εντύπωση ότι οι Έλληνες τα θεωρούν όλα αυτά ξενέρωτα και δεν τα θέλουν στην Ελλάδα, γιατί όπως λένε: Δεν είναι Γερμανία εδώ! Εμείς ζούμε στην καλύτερη και ομορφότερη χώρα και όλοι μας ζηλεύουν, κτλ, κτλ.

  13. Χαχα…Ωραιος…..Μ’αρεσε η απαντηση σου.Ναι,καπως ετσι.Ολοι προσπαθουμε να ομορφυνουμε το κλουβι μας εδω σ’αυτη τη ζωη.Και συνηθως το καταφερνουμε,οπως βλεπω με χαρα τριγυρω μου,και μεσα μου.Η θετικη σκεψη βοηθαει παντα,οπου κι αν βρισκεσαι,ο’τι κι αν κανεις.Νασαι καλα! Μ’εφτιαξε παντως το μηνυμα σου.Ευχαριστω.Να περνας τελεια! (οπως εμεις εδω στο Ελλαντα-ετσι,για να στη σπασω λιγο! χαχα)..Κουραγιο σ’ολους τους Ελληνες του εξωτερικου!

  14. Extremotional Bent, η διαβιωση δεν ειναι κακης ποιοτητας αλλα κακιστης. Αυτο το πραγματωνεις αμεσως αν εχης ζησει στην Αμερικη η Καναδα που εχω ζησει εγω. Μικρο παραδειγμα: Πας στην Εθνικη Τραπεζα για καταθεση και πρεπει να παρης αριθμο και να περιμενης την σειρα σου που μπορει να παρη και μιση ωρα η πιο πολυ. Ενω εδω που ζω εγω, Θα παρη το πολυ 5 λεπτα σε ωρα αιχμης. Αυτο ειναι κακη ποιοτητα ζωης. Πιθανον να μην εχεις ζησει στην Βορειο Αμερικη και δεν εχεις εμπειρια πως λειτουργει ενα κρατος. Η πιθανον να επιλεγης να βλεπεις την σημερινη κατασταση της Ελλαδος και των Ελληνων ομορφη και αυτο ειναι ενα χαρισμα που εχεις, δηλαδη να βλεπεις το αρνητικο θετικο.

  15. Για ολους εσας που τοσο ευκολα γραφετε για ”κακη ποιοτητα διαβιωσης στην Ελλαδα”,ξανασκεφτειτε το λιγο.Εγω ζω στη Θεσσαλονικη,και τετοιο πραγμα δεν εχω δει,παρα μονο περιστασιακα.Η ποιοτητα ζωης στην Ελλαδα εν ετει 2014,πιστευω ειναι απο τις υψηλοτερες,παγκοσμιως.Μηπως λιγο να αναθεωρησουμε τις μουχλιασμενες αξιες μας για το τι ειναι ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ???.Ευχαριστω πολυ για το χρονο σας.ΤΩΡΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΝΑ ΜΙΡΛΙΑΖΕΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΚΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΚΡΙΣΗΣ.

  16. Εγω Στεφανε, δεν σε βλεπω να μειονεκτης σε τιποτα. Και τα μεταπτυχιακα σου εχεις, και τα αντερα να φυγης απο την Ελλαδα για ενα καλλιτερο μελλον τα εχεις, και καλη δουλεια εχεις, και ψαγμενο σε βλεπω, και τα βιβλια σου εγραψες και τα ταξιδια σου τα εκανες και μαλλον θα κανεις κι αλλα, και μισθο παιρνεις και μαζευεις γνωση κι εμπειρια κι αυτα τα 2 μαζι με τα guts που διαθετεις ειναι αυτα που χρειαζεσαι να ανεβης στην κλιμακα της κοινωνιας και να βελτιωσης και την οικονομικη σου κατασταση αλλα και την κατασταση του συνανθρωπου. Σε βλεπω να μεγαλουργης αν το θες. Δεν ξερω πολλα περι Αγγλιας αλλα η Ευρωπη δεν μου γεμιζε το ματι σαν χωρα για μεταναστευση για να μεγαλουργησω. Η Αμερικη μου ταιριαζε πιο πολυ οπου και πηγα λαθραιος και περασα απο ολα τα σταδια που περναει ενας λαθραιος μεταναστης απο αφιξη σαν ναυτης εμπορικου φορτηγου καραβιου μεχρι καρριερας πιατα και απελαση με χειροπεδες. Αλλα ειχα και τα guts και το μυαλο και την επιμονη και τηνν αυτοπεποιθηση νa ξαναπαω πισω πραγμα που εκανα και επετυχα και να ειμαι νομιμος, και να γινω Αμερικανος και να ανοιξω και επιχειρησεις στον τομεα Health Care Services in both Geriatrics and Children with Disabilities, without having a Health Sciences degree, απλα με ενα απολυτηριο Ναυτικου Γυμνασιου. βεβαια ειχα και την βοηθεια της Αμερικης που ειναι μια παραδεισενια χωρα για αυτους που θελουν να ανοιξουν τα φτερα τους και να πεταξουν κατα πως κανουν κεφι. ΟΙ γονεις μου στην Ελλαδα θρηνουσαν για το χαλι μου, που ενω ειχαμε μεσω σε επιπεδο μεγαλου πρωθυπουργου στην Ελλαδα και θα μπορουσα να εχω καλη θεση στο Δημοσιο εγω πηγα να πλυνω πιτα α η να οδηγαω ταξι στην Νεα Υορκη. Υστερα ομως απο καμμια δεκαρια χρονια καμαρωνανε για το τι ειχα πετυχει. Δεν ειμαι ο πρωτος ουτε ο μονος ουτε και ο τελευταιος που θα δημιουργηθει. Το μαμουνι ειναι στην φαρα μας, που αμα βρουμε προσφορο εδαφος αναπτυσσομεθα γρηγορα, σαν τους σπορους που αμα πεσουν σε γονιμο εδαφος φυτρωνουν και αποδιδουν γερο καρπο. Ετσι ηταν ο Ελληνας απο τα αρχαια χρονια φιλε μου. Αν δεν σου αρεσει η Αγγλια κυττα μπας και μπορεσεις να ερθης στον Καναδα οπου μενω τωρα διοτι υπαρχει μεγαλη ελλειψη απο γιατρους διαφορων ειδικοτητων. Κυττα,, η Ελλαδα δεν βλεπω να φτιαχνη για δεκαετιες εκτος κι αν οι δανειστες πουν αντε σας συγχωρουμε τα δανεια η ααμα μπει κανεις κυβερνητης και πει πριτσ δεν σας πληρωνουμε τα δανεια διιοτι αρκετα σας πληρωσαμε οπως ειπε ο Ισημερινος. Και εμενα μου ελειπε και λειπει η Ελλαδα, αλλα εσυ εισαι 5 ωρες με το αεροπλανο και εγω 12. Και παντα θα σου λειπει η Ελλαδα οταν εισαι στο εξωτερικο. Η διαφορα ομως ειναι οτι αμα εχεις δικη σου εταιρεια η δουλεια θα βγαζεις τα απαραιτητα χρηματα για να το σκας για κανα διημερο στην Ελλαδα. Λοιπον κουραγιο και μεγαλουργησε φιλε Στεφανε.

  17. μπορει να τα λεει λιγο τσεκουρατα και ακαλαισθητα ο ριχαρδος αλλα δεν ειπε και τιποτα λαθος…ας μη δινουμε δικιο μονο στους γλυκομιλητους γιατι τοτε δεν θα ακουμε κανενα πραγματικο σχολιο και δεν θα βελτιωθουμε! ασε που θα θυμιζουμε καθολικους γαιοκτημονουπαλληλους λατινογραφειοκρατες…

  18. παρτο αλλιως γιατι ακουγεσαι σα ρομποτακι,,,μεχρι και να χει ο θεος καλα την αγγλια-μηπως και τη βασιλισσα; και προσεχε που βαζεις το ποδι σου γιατι τα αλλα ρομποτακια αποσυντονιζονται! ασε που το κρατος εκει πληρωνει ενα σωρο υπαλληλους εξω απο το μετρο για να σου λενε τωρα ειναι πρασινο-περνα…για αυτο πληρωνεις 4.5 ευρω το μονο εισητηριο στο μετρο..ασε τωρα γιατι απο τη θατσερ προκοψαν και οι αγγλοι.. ποιοι αγγλοι που περισσοτεροι αφρικανοι και ινδοι εχουν μαζευτει..και αντιστοιχουν 2 καμερες ανα ατομο στο λονδινο..τελικα ειναι οι ανθρωποι που θαυμαζεις ταχαμ, η μηπως οι αυστηροι νομοι που ερχονται να μπαλωσουν και να κρυψουν την λογικη, την ηθικη και την ελευθερια του καθενος;.. ρομπογελαδι μου εσυ! δεν ειναι για ολους η ελευθερια, ουτε η δημοκρατια- αντε να κραξεις οτι σε χαλαει- αλλιως περιμενε τον νομο να το επιβαλλει σε ολους μαζι και με οτι αλλο συμφερει τους μεγαλους..πολυ εξυπνο,…

  19. ισως σε μερικα χρονια και η Ελλαδα θα ειναι μια χωρα θεατρου..ισως τοτε δεν θα ψευτοβολευομαστε αλλα θα ειμαστε και εμεις επιτελους Λονδινο! θα ζουμε στο πετσι μας αυτο που περιγραφεις αλλα απο την αλλη θα μας δινουν ενα επιδωμα αν κανουμε οικογενεια…ομορφα πραγματα…η οδος της ευρωπης και της ελευθερης εκφρασης..μιζερια η ευρωπη φιλε..γυρισα τις 4 μεγαλες χωρες τα τελευταια 5 χρονια. για σπουδες και εργασια..εχω διδακτορικο και δε βγαινει η ζωη σε 18μ2 σπιτι στο παρισι τωρα..δεν υπαρχει ποιοτητα εξω και δεν ειναι θεμα γεωγραφικο ουτε κοινωνικο, ειναι θεμα οικονομικο…για αυτο προειδοποιω οτι ερχεται και στην ελλαδα προσεχως..

  20. Oi sxoliastes exoun isws yperkalypsei to thema.
    Prosopika eimai 10 xronia stin Agglia, 7 sto londino, poly tyxeros kai exw vrei kai to prosopiko pou giatriko gia tin nostalgia tis patridas: opote me pianei pairnw ena tilefwno stin Elliniki presveia gia kapoia douleia kai apo tin alli plevra tou tilefwnou mou thimizoun amesa kai athela kapoious apo tous logous pou den thelw na gyrisw Ellada.

    Alla peri oreksews…

  21. Αγαπητέ Ριχάρδο
    Εύχομαι να είσαι πάντα καλά
    Θα ήθελα να μου αναφέρεις ,εσύ τι δουλειά κάνεις ,και ποία είναι η άποψη σου ,σε σχέση με την πατρίδα και τον τόπο ,που ζεις τώρα
    Δώσε μου ,σε παρακαλώ την ευκαιρία,να καταλάβω ,γιατί το άρθρο του,είναι μίζερο
    Ευχαριστώ

  22. Μεγάλε στον ουρανό σε έψαχνα και σε βρήκα στην Αγγλία
    Όταν ήμουν στην Αγγλία στα τέλη της Θάτσερ,οι Άγγλοι φίλοι σε όλες τις συσχετίσεις που τους ανέφερα μεταξύ Ελλάδας και Αγγλίας,με ρωτούσαν,αν έχουμε περάσει από την βιομηχανική επανάσταση
    Τι να κάνουμε ;;;…..και δεν έχουμε περάσει και είμαστε ακόμη στον απελευθερωτικό αγώνα….δηλαδή είμαστε ακόμη στην σκλαβιά……
    Αν βγάλουμε απέξω όλες τις συσχετίσεις και κάτσουμε να ανφερθούμε στην νοοτροπία θα αναφέρω όσα έζησα,τότε στις αρχές τις 10ετίας του 80
    Μου είπαν ότι αν βάλω το πόδι μου από το πεζοδρόμιο στην άσφαλτο ,τα αυτοκίνητα σταματάνε
    Όσες φορές το έβαλα ,τόσες σταματήσανε….στην Γελάδα τα αυτοκίνητα ,παιρνού πάνω από το πόδι σου…
    Κυκλοφορούσα με ποδήλατο και χωρίς φώτα και σταματούσαν οι οδηγοί και μου έλεγαν ,φώτα κύριε….οι οδηγοί – πολίτες και όχι η αστυνομία…..στην Γελάδα,οι οδηγοί μηχανοκίνητων δεν προσέχουν τους ποδηλάτες και ο λεβιές η το γκάζι είναι προέκταση του πέους….
    Ένα εργατικό ατύχημα που έπαθα στην Αγγλία,θα ολοκληρώσει την αναφορά μου
    Έπσε ρεμούβερ στο δεξί μου μάτι,το ασθενοφόρα έφτασε σε λίγα λεπτά,από την στιγμή ειδοποίησης,μέσα από το ασθενοφόρο,έβλεπα,μπροστά στον δρόμο,γιατί καθόμουν σε καρέκλα,και είδα τους πεζούς να μπαίνουν μέσα στα μαγαζιά και στα στενά,και τα αυτοκίνητα ,να ανεβαίνουν στα πεζοδρόμια και το ασθενοφόρο να έχει τον δρόμο ελεύθερο για να επιταχύνει…
    Αποτέλεσμα σώθηκε το μάτι μου
    Στην Γελάδα θα το έχανα
    Να έχει ο Θεός καλά την Αγγλία
    Στην Γελάδα ήμουν νιός και γέρασα για να δω ,τέτοιες συμπεριφορές από τους πολίτες
    Να σε έχει ο Θεός καλά ,και να κάνεις υπομονή,όπου γης και πατρίς και όπου πλανήτης σαν την γη,ένα απόφθευγμα Αγγλικό,αναφέρει ότι τα ταξίδια πλατένουν το μυαλό,και σου εύχομαι να τα συνεχίσεις
    Επίσης στην Αγγλία έλαβα από τον υπουργό επιστολή που ζήταγε συγνώμη για ένα λάθος που έκαναν στο δίπλωμα οδήγησης μου….στην Γελάδα από τους δημόσιους λειτουργούς ,ακόμη τρώω κλωτσιές……

  23. Καλημέρα δεν θα σχολιάσω αν είναι καλό το άρθρο ή όχι γιατί αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί είναι υποκειμενικό. Προσωπικά θαυμάζω τους ανθρώπους που προκειμένου να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους ξεβολεύονται και δεν περιμένουν να γίνουν όλα από μόνα τους. Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που η νοοτροπία είναι να “βολευτείς” και να χεις “πλάτες” οι ονειροπόλοι και δημιουργικοί άνθρωποι πνίγονται. Καλή συνέχεια και συνεχίστε να γράφετε προσωπικές αλήθειες!

  24. Ο Στέφανος στο σύνολο βρίσκει το ισοζύγιο θετικό και όπως πάντα τα πράγματα δεν είναι μαύρα ή άσπρα. Όπως όλοι μας, και αυτό είναι πασιφανές από τα σχολια, έτσι και αυτός έχει μέσα του έναν “ελληνάρα” (που έκανε τα ταξίδια του αλλά τον πειράζει που έχει χρεώσει την κάρτα του, που ψιλογουστάρει το τρολλάρισμα για τον αν η Γη του Πυρός είναι χώρα ή περιοχή της Αργεντινής, που αγοράζει την πίτσα αλλά το δεκάλιρο του φαίνεται πολύ) που παλεύει με τον “Έλληνα” (ο οποίος δούλεψε με υπευθυνότητα, έζησε το όνειρό του να γράψει το βιβλίο του, παίρνει το ρίσκο να εκτεθεί επώνυμα γράφοντας την ιστορία του).

    Κρατώντας το κεντρικό νόημα ότι Γη της επαγγελίας δεν υπάρχει, ότι το νουμεράκι του μισθού σου στο Λονδίνο πρέπει να το δειξεις στον έλληνα κολλητό σου αφού το διαιρέσεις με το κόστος ζωής, ότι θα πατήσεις δουλειά που στην Ελλάδα δε θα επέλεγες να κάνεις θα συμφωνήσω μαζί σου.

    Έχοντας ζήσει δέκα χρόνια εκτός Ελλάδας, τα μισά από αυτά στην Αγγλία τον καταλαβαίνω, αν και σε μερικά διαφωνώ. Η όποια (και χωράει αρκετή κουβέντα σε αυτό γιατί αρκετά νούμερα είναι εκτιμήσεις) μετανάστευση της δικής μας γενιάς δεν μοιάζει σε τίποτα με την μετανάστευση των παππούδων μας που δούλεψαν φάμπρικα και χαμάληδες.

    Έχοντας μιλήσει με πολύ κόσμο που δοκίμασε την τύχη του έξω μακριά από την πατρίδα του, όχι μόνο έλληνες, υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής: η μετανάστευση αξίζει αν έχεις πιάσει πάτο ή αν κυνηγάς το όνειρό σου. Αν έχεις πιάσει πάτο δεν έχεις τίποτα να χάσεις. Αν κυνηγάς το όνειρό σου αξίζει να το δοκιμάσεις γιατί μια φορά ζεις. Αν όμως είσαι σε μια μετριότητα στη χώρα σου (επαγγελματικά – οικονομικά), τότε το πιθανότερο είναι να καταλήξεις σε μια άλλη μετριότητα, με τη διαφορά ότι θα βρίσκεσαι σε μια ξένη χώρα, μιλώντας μια ξένη γλώσσα, μακριά από το οικογενειακό και φιλικό σου περιγυρο, σε μικρότερο σπίτι και με μηδενικές εφεδρείες.

  25. Σας ευχαριστώ ρε παιδιά, με βγάζετε απο τον κόπο να πω να τα αυτονόητα! Κουράγιο Στέφανε!

  26. Το πρώτο σχόλιο που μου άρεσε τόσο, ώστε να με κάνει να γράψω αυτές τις λίγες λέξεις

  27. Αγαπητέ Ριχάρδε,
    Κρίμα το όνομα…
    Περισσότερο μικρόκαρδος, παρά λεοντόκαρδος δείχνεσαι…
    Κρίμα.

  28. Κυρια μου , εγω δεν ειμαι καν 30, ειμαι 29. Δεν καταλαβες τιποτα απο αυτα που εγραψα προφανως. Και δεν καταλαβες για εναν απλουστατο λογο. Το μυαλουδακι σου, οπως και των περισσοτερων που βρηκαν συμπαθητικο αυτο το αρθρο , δεν ειναι ετοιμο να θυσιασει πραγματα για να αλλαξει μια κατασταση που δεν του αρεσει. Αυτο που σε γοητευει ειναι κανα αρθρακι που να μπορεις να ανεβασεις στο facebook και να εντυπωσιασεις την κομμωτρια ή την σερβιτορα φιλη σου. Μεχρι εκει. Δες την πραγματικοτητα. Γεμισαμε απο αρθρα και αρθρογαφισκους της σειρας,ξερεις γιατι? Γιατι το κοινο που απευθυνονται οι συγκεκριμενοι ειναι το ιδιο κοινο που πριν 20 χρονια θα εβλεπε φωσκολο και τατιανα στεφανιδου. Ξυπνηστε και δειτε την αληθεια, κυνηγηστε τα ονειρα σας, τετοιες αποψεις σας κρατανε νωχελικους σαν τον αρθρογραφο.

    Λοιπον κ.Ελενη αν απαντησεις σε παρακαλω κανε ενα google την ορθογραφια σου. Ειναι ενοχλητικο.

  29. κυριε Ριχαρδο γιατί δεν βρίσκεις εσύ μια καλή δουλειά στο παλλικάρι…δείξε την μεγαλοσύνη σου λοιπόν..ο άνθρωπος έκανε τη προσπάθειά του…ακόμη 30 χρονών είναι. Εγώ προτείνω να του βρείς μια λύση αντί να μοιζεριάζεις εξοργισμένος αλλαά φιλικός!!!

  30. πολυ ομορφο κειμενο.Και εγω ειμαι 3 χρονια στο νησι.Δεν θα διαφωνησω στο παραμικρο μαζι σου. Το μονο που θελω να σχολιασω ειναι πως οι διαπροσωπικες σχεσεις εδω με εκαναν να πεσω απ τα συννεφα.Η πατριδα μας εχει χιλια ¨ασχημα¨ομως παντα πιστευα, ισως γιατι ετσι ειχα μαθει απο μικρος, πως οταν η κουβεντα παει στην ανθρωπια , τη φιλια , τη ντομπροσυνη,,αυτο το φιλοτιμο που δεν υπαρχει σε αλλη γλωσσα οπως εχω βαρεθει να ακουω χρονια τωρα, ο Ελληνας ειναι πρωτος.Δυστυχως καταλαβα οτι ειμαστε πολυ πισω…πολυ…Και τελικα πιο σημαντικο δεν ειναι να σου μενουν 2 δραχμουλες στην ακρη ..αλλα 2 φιλαρακια,,

  31. Γιαυτο δεν προκειται να πληρωθει ποτε το Ελληνικο χρεος.
    Αντε να μαντρωσεις τον Ελληνα να δουλεψει στην Ελλαδα με μισθο Βουλγαριας.
    Μπαινει στο πρωτο αεροπλανο και κατεβαινει Λονδινο για δουλεια με εισητηριο που κοστιζει λιγοτερα χρηματα απ’οτι μας ζηταει η αθλια κυβερνηση για διοδια Αθηνα – Θεσ/κη.
    Δεν προκειται να πετυχει η εσωτερικη υποτιμηση.
    Στειλε την ιστορια σου στην Μερκελ να διαγραψει το χρεος

  32. Ενα μιζερο αρθρο απο εναν μιζερο ανθρωπο. Αυτο που μολις εγραψες δειχνει οτι εχεις ολα τα ασχημα “ελληνικα” χαρακτηριστικα που περιγραφεις σε συνδυασμο με τη μιζερια των αγγλων. Και ξερεις και κατι ακομα? Ειμαι σιγουρος οτι μιλας και σπαστα αγγλικα.

    Ειμαι 3 χρονια στο Ηνωμενο Βασιλειο, ειμαι περιπου στην ηλικια σου και διαφωνω στο 90% των οσων γραφεις. Μπηκα στον κοπο να σου απαντησω γιατι η μιζερια που βγαζεις μονο κακο κανει και τιποτα δεν προσφερει, Αν ησουν πραγματικα αποφασισμενος να αλλαξεις τη ζωη σου μακρια απο μια Ελλαδα που δεν σου αρεσει θα μπορουσες να διαλεξεις μια χωρα στην οποια θα υπηρχε μεγαλυτερη ζητηση για ατομα με τα δικα σου προσοντα. Παρολα αυτα εσυ διαλεξες την ευκολη λυση της Αγγλιας και ποσο μαλλον του Λονδινου που για να ζησεις εδω πρεπει να βγαζεις 35-36000 το χρονο. Ομως , ακουσε φιλε για να ξερεις, ΔΥΣΤΥΧΩς Η ΕΥΤΥΧΩς το επαγγελμα που εσυ ασκεις δεν πληρωνεται πουθενα στον κοσμο καλα, Ειτε στην Ελλαδα ειτε στην Αγγλια ειτε στην Ταυλανδη θα εισαι τσιμα τσιμα. Και στην Αγγλια που εισαι αν πραγματικα θελεις υπαρχουν τεραστιες ευκαιριες να βελτιωσεις το βιογραφικο σου και να ανεβαινεις σκαλι- σκαλι και σε χρηματα και σε ποιοτητα ζωης.

    Αλλα ειπαμε εισαι ενας απο αυτους που περιγραφεις, γι αυτο το αρθρο σου ειναι πιασαρικο.

    Εξοργισμενος αλλα παντα φιλικα!

  33. είναι κρίμα να συνειδιτοποιώ πως ακόμα υπάρχουν άνθρωποι στην Ελλάδα που δεν ξέρουν για τις φτηνές αεροπορικές εταιρίες όπως ryanair και easyjet, και που δεν ξέρουν πως να χρησιμοποιούνε μια πιστωτική κάρτα για να κάνουν τις αγορές τους (για εισιτήρια, amazon, ebay) online για να πετύχουν φτηνές τιμές – ξέρω πολλούς ξεροκέφαλους και εδώ στην Κρήτη που ακόμα δείχνουν ‘φόβο’ για τέτοιες συναλλαγές

    εγώ μόνο με αυτό τον τρόπο ταξιδεύω σε ξένες χώρες (και μόνο στην Ευρώπη, για αυτό το λόγο), κάνοντας κράτηση 3-4 μήνες νωρίτερα – αχ ναι, μα τι λέω, θέλει προγραμματισμό, και δεν ημεθα όλοι διατεθειμένοι να προγραμματίζουμε την ελληνικότατη ζωούλα μας με τέτοιο τρόπο, μπας και μας κράξει κανείς, και μας πει Αγγλο-Σάξονας, λες και είναι προσβολή

    ANYONE can travel cheaply in europe, including the greeks who live in greece

  34. Το θέμα είναι να μην σταματάς να συνεχίζεις μπορεί έξω να είναι δύσκολα αλλά κάπου έξω υπάρχουν ακόμα ευκαιρίες.

  35. Έγραψες, “Ταξίδεψα στο Λουξεμβούργο, στην Αυστρία, στην Ιταλία, στη Γερμανία, στη Νορβηγία, στην Αργεντινή, στη Γη του Πυρός.”
    Η Αργεντινή και η Γη του Πυρός βρίσκονται στην Αμερική.
    Πραγματικά όμως, αν δεν το ξέρεις αυτό με βάζεις σε σκέψεις, μήπως τρολλάρεις ;

  36. Ρε φίλε μας δουλεύεις; ταξίδι σε επτά διαφορετικές χώρες (μεταξύ των οποίων οι δύο στην Αμερική) σε διάστημα τριών ετών και κλαίγεσαι ότι δεν σου μένει τίποτα στην άκρη και ότι έχεις χρεωμένη πιστωτική; Μετανάστης λες πως είσαι. Τόσα ταξίδια (και σε τέτοιους προορισμούς) αλλοι δεν κάνουν σε μια ζωή. Μάθε να διαχειρίζεσαι τα οικονομικά σου πριν κλάψεις. Το μόνο λογικό σε όλο το άρθρο είναι η φράση “Δεν είμαστε όλοι έτσι. Απλά αυτοί κάνουν περισσότερο θόρυβο και ακούγονται.” Μόνο που σε αυτούς ανήκεις και εσυ!

  37. Μπράβο ρε παιδιά. Μια χαρά τα πάτε. Συνεχίστε έτσι και θα προχωρήσετε παρά τις δυσκολίες. Όρεξη, ανοιχτό μυαλό, καλή καρδιά, χαμόγελο και καλούς φίλους θέλει και στρώνουν τα πράγματα. Θετικό πνεύμα πάνω απ’όλα. Σας χαίρομαι

  38. Ποιες είναι οι δύο χώρες που είναι στην Αμερική; Όταν κάποιος ζει μακριά από τη χώρα του και δουλεύει δε δικαιούται διακοπές, όταν πχ το εισιτήριο έχει 100 λίρες πήγαινε-έλα; Δε δικαιούται να βγει έξω; Εσύ που είσαι στην Ελλάδα δεν βγαίνεις ποτέ έξω; Οι υπόλοιποι που δουλεύουν στην Ελλάδα δεν δικαιούνται να πάνε διακοπές; Το να βγω μια φορά στις δύο βδομάδες και να φάω πίτσα με 10 λίρες, γιατί τόσο κάνει, είναι κακή διαχείριση;
    Το ότι τόσοι άνθρωποι σε τόσες και διαφορετικές χώρες συμφωνούν ότι έτσι είναι τα πράγματα στο εξωτερικό δε σε προβληματίζει καθόλου; Θεωρείς ότι είμαστε όλοι παρτάκηδες;

  39. Μπορεί να μην τρως “σε exclusive εστιατόρια με κάρτα VIP και έτσι”, όμως ταξίδεψες σε επτά χώρες (δύο εκ των οποίων στην Αμερική) μέσα σε τρία χρόνια, αναρωτιέσαι τι να πρωτοθυσιάσεις, 180 λίρες για ένα Σ/Κ στην Νορβηγία ή 10 λίρες για πίτσα και ύστερα κλαίγεσαι ότι δεν σου μένει μία να βάλεις στην άκρη και έχεις και χρεωμένη πιστωτική.
    Το πρόβλημά σου δεν είναι ότι δεν βγάζεις αρκετά ,αλλά ότι δεν ξέρεις να διαχειριστείς όσα βγάζεις.

  40. Το καλύτερο σχόλιο! Έλεος με όσους κλαίγονται στο εξωτερικό, ειδικά τους νέους. Αν δεν σας αρέσει πίσω στην Ελλάδα που έχει και ωραίο καιρό. Αν ζείτε στο Λονδίνο και πηγαίνετε sushi samba κλπ, παίρνετε ταξί και τρώτε απ’ έξω πως θα αποταμιεύσετε? Δεν μάθατε τίποτα από την κρίση? Ευχαριστώ να λέτε στους Άγγλους που μας δέχονται ακόμα στη χώρα τους γιατί είδα με πόση ευχαρίστηση υποδεχτήκατε εσείς τους Αλβανούς στην Ελλάδα. Σεβασμό σε αυτόν που σου δίνει ψωμί να φας.

  41. Τι είναι το Sushi Mamba? Δεν το ξέρω γιατί εμείς πηγαίνουμε μόνο σε exclusive εστιατόρια με κάρτα VIP και έτσι. Και μετακινούμαστε μόνο με λιμουζίνες. Γι’ αυτό δε βγαίνουμε. Καλύτερα να γυρίσουμε Ελλάδα λοιπόν που έχει και ωραίο καιρό. Έχεις δίκιο.

  42. Πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Προιστάμενος Πωλήσεων. 14 χρόνια εμπειρία στις πωλήσεις.
    38 χρονών.
    Το μόνο που μου αρέσει είναι να μαγειρεύω και να φωτογραφίζω.
    Το ξέρω τώρα όμως.
    Που φοβάμαι να κουνηθώ.
    Αισθάνομαι πως ζεις το όνειρό μου.
    Καλή τύχη!

  43. Εγώ ξέρω ότι ο άνθρωπος έχει κεφάλι και σώμα. Το μυαλό που ελέγχει το σώμα είναι στο κεφάλι. Μόνο ένα ήρεμο μυαλό μπορεί και μετατρέπει τη σκέψη του σε γραπτό λόγο. Εσύ αυτό κάνεις. Άρα είσαι ήρεμος από άλλα προβλήματα και μπορείς. Τα προβλήματα σου τα ‘ελυσε η παραμονή σου στην “καταραμένη” ξενητειά.Έχοντας λοιπόν τη διάθεση να γράφεις , κάνεις αρνητική κριτική σε μιά κατάσταση η οποία σου έλυσε προβλήματα. Μήπως είσαι αχάριστος?
    Εκτός τούτου είναι προφανές ότι δεν αγαπάς αυτό που κάνεις επειδή έχεις μόνιμη αρνητική σκέψη και προσπαθείς επιφανειακά και δημοσιογραφικά να περιγράψεις τα αυτονόητα. Ο απολογισμός που κάνεις είναι μνημόσυνο.
    Όταν μεγαλώσεις θα το καταλάβεις.

  44. Paparies! Ksipnate k vgeite stous dromous! Sas exun parei a sovraka k klapsouriazete me mi8istorimata, ta liga einai kala k polles alles paparies! Na eiste xaroumenoi k den einai epoxes gia dramata k klamata! PALEVW GIA AFIPNISI, ELEF8ERIA EKFRASIS, ELEF8ERIA APO TOUS LOBBYISTS! KSIPNATE GIATI AKOUGESTE KAIMENOI!

  45. Εγω παλι ειμαι νεοπαλιομεταναστης εννοω σπουδασα φλωρεντια γυρισα ελλαδα και τελικα επεστρεψα παλι φλωρεντια οπου το νιωθω το δευτερο μου σπιτι οσο και αν αυτο πληγωνει τον μπαμπα μου.
    Δεν μου λειπει καθολου η Ελλαδα..απο τοτε που ειμαι εδω ειμαι καλα..εννοω οτι ζω εξω απο την γκρινια, απο την μιζερια μα πανω απο ολα δεν ζω σε βαρος των δικων μου ανθρωπων.
    ΣΙγουρα εδω δεν ειναι ιδανικα, μου λειπουν οι φιλοι μου, το αγορι μου , η οικογενεια μου αλλα εδω ειμαι εγω..οτι χτιζω το χτιζω μονη μου και ας ειναι εν τελει ενα σπιτι απο καλαμια.
    Στην αρχη ο μισθος εδω ηταν μονο 800 ευρω με 300 ευρω ενοικιο οποτε ηταν ζορικα αλλα οκ εγω μαγειρευω δεν βγαινω εξω και ακομα δεν εχω κανει ταξιδια, τωρα ο μισθος ειναι 1000 καμια φορα φτανει τα 1100-1200 με τα εξτρα και θα μπορω να βγαζω στην ακρη οταν δεν θα νιωθω ασχημα που εγω ειμαι εδω και ζω νορμαλ οσο οι δικοι μου ειναι Ελλαδα και υποφερουν.
    Φυσικα δεν μου ζητησαν ποτε λεφτα οι γονεις μου αλλα ολο και καπως καταφερνω να στελνω καμια χαζομαρα.
    Αυτα που κραταω απο το κειμενο σου ειναι οτι καμια δουλεια δεν ειναι ντροπη, οτι και εγω ενιωσα ντροπη οταν επρεπε να ζητησω λεφτα απο τους γονεις μου για καφε και οχι για την δουλεια που κανω εδω που ο μπαμπας μου θεωρει οτι δεν ειναι ιδανικη (εργαζομαι σε μια εταιρια που νοικιαζει σπιτια σε τουριστες ) και οτι οντως μπορει να περιμενα οτι θα ηταν πολυ καλυτερα αλλα εν τελει ειναι απλα καλα..
    Στο τελος μαθαινεις να ζεις με αυτα που χρειαζεσαι και οχι με αυτα που θελεις δεν ειναι τοσο δυσκολο

  46. Αδερφέ χαίρομαι που τα λόγια σου άγγιξαν τους Έλληνες εντός και εκτός συνόρων. Αυτό σημαίνει πολλά. Εγώ το μόνο που έχω να πω είναι ο,τι όταν κάνεις αυτό που αγαπάς, κανείς και τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει!! Εύχομαι όλοι όσοι βρίσκεστε εκεί έξω να είστε πάντα καλά, να μην τα παρατάτε, να μας κάνετε περήφανους. Αργά η γρήγορα θα αλλάξουν τα πράγματα στην Ελλαδάρα μας και τότε θα τα πούμε από κοντά.. Φιλιά σε όλους!! Χαμόγελο αισιοδοξία υγεία καλή παρέα και ο θεός μαζί μας!!

  47. Mou akougese ligo katathliptikos. To londino gia na to agaphseis kai na sou prosferei ola afta pou thes thelei anoixth kardia, dunamismo, enthousiasmo kai koinonikh upefthinothta opws exoune oi katoikoi tou kai o opoios einai kai o logos pou ekselisete kai protoporei. Oi epoxes tou keep calm and carry one einai long gone (paw stoixhma kapoia grioula apo tote to evale sthn kouzina ths douleias sou). Kai mhn vtrepese gia afta pou exeis kanei, giati sthn ellada mporei na ta vlepoune kompleksarismena, edw einai pragmatikothta zwhs. Kai ekei einai h megalh diafora twn duo topwn kai o logos pou ekeinh h xwra einai se grhgorh rwh aftokatastrofhs. Sto londino afto egine to mid ’90s. Exei na katharisei polu vroma akoma ekei katw. One piece of advice. Thn stigmh pou tha stamatiseis na kaneis sungriseis kai tha arxiseis na kaneis epiloges, tha gineis pragmatikos londrezos. Kalws orises

  48. etsi akrivos … Ela sti xora sou kai voi8ise.. Toso piso eimaste an den vris kati na kanis stin ellada gia mena eisai axristos… Stamata re na 8elete mia karekla gia douleia… Dimiourgiste mia karekla gia douleia… Kai oudena noima na gemisis stin zoi s prosopikes epitixies, do3a, epagkelmatiki kata3iosi otan ta 2/3 tou pli8ismou einai amorfota kai pina… Poso egoismo pleon

  49. Θα μαζέψω εγώ τα e-mails και μόλις περάσει η μπόρα θα προσπαθήσω να κανονίσω κάτι. Απλά πρέπει να επιβεβαιώσω πρώτα ποιοι θέλουν και ποιοι όχι και γι’ αυτό δεν μπορώ να κοινοποιήσω τα υπόλοιπα e-mails. Λίγο χρόνο δώστε μου μόνο :)

  50. Πολυ ωραιο κειμενο..ειμαι Λονδινο εδω και 3 χρονια επισης και εχω βιωσει παρομοια συναισθηματα και καταστασεις. Εχω τις ιδιες ανησυχιες για το μελλον και με απασχολουν τα ιδια ζητηματα. Δεν εχω επαφες με ελληνες στην Αγγλια ακριβως για τους λογους που περιγραφεις. Ισως για αυτο ενιωθα και εγω πως ειμαι η εξαιρεση..Τελικα ειναι ομορφο να ξερεις πως δεν εισαι μονος, σ’ ευχαριστω :)

  51. Αν το 30% της νεολαίας στην Ελλάδα έβαζε παρόμοια προσπάθεια με αυτήν που περιγράφεις στην καθημερινότητά της η χώρα και οι πολιτικοί της θα ήταν εκεί που τους άξιζε. Όσον αφορά τους ελληνάρες του λονδίνου υπάρχουν πολλοί τιούτοι και στην Ελλάδα.

  52. Στέφανε κουράγιο. Επιλέγεις να ταξίδέψεις ώς τουρίστας σε πάνω απο 7 διαφορετικές χώρες ώντας μετανάστης. Επιλέγεις να φάς πίτσα των 10 λιρών και να μήν πάρεις μια reduced της λίρας απο το τέσκο ή να φάς μία απο τα χεράκια σου πάλι με μια λίρα. Πήρες και πιστωτική να καλύψεις τα έξοδά σου. Ίσως μια δεύτερη πιστωτική να λύσει το πρόβλημα, ή να πρέπει να πάς Ελβετία να βρείς μια δουλειά χωρίς πάνες, καθώς το βιωτικό επίπεδο του να είσαι και αυτοαπασχολούμενος πια συγγραφέας το οποίο σου φέρνει κάποιο (μαύρο αμαζόνιο) εισόδημα μαζί με το εισόδημα του προσωπικού νοσοκόμου να έρχεται αδιαμαρτύρητα μέν, δύσκολα δε. Κουράγιο και ένα διακοποδάνεο απο την Νάτγουεστ να καλυτερέψει τα πράγματα άν θές να μείνεις και στο Κένσινγκτον ή σε κάποια πιο posh περιοχή, αφού η υπόλοιπη πιο φτωχογειτονεμένη Βρετανία δεν σου κάνει. Τί να θυσιάσεις; Το ίματζ όταν η πάνα είναι υπόθεση ταμπού και όχι τομέας προσφοράς πολυπόθητης εξειδικευμένης υπηρεσίας υγείας? Να θυσιάσεις το προφίλ στο βιογραφικό όταν απο την μία γράφει οτι τελείωσες πανεπιστήμιο και απο την άλλη υπάρχουν δουλειές καθαριστή και λατζέρη που σου φέρνουν κάποιο εισόδημα απο το κακοπληρωμένο δικό σου; Προβλήματα θυσίας. Μάλλον το διάστημα της ανεργίας που περιγράφεις όντας απολυμένος απο την οικογενειακή σου επιχείρηση να μήν ήταν αρκετό να αντιληφθείς τις ολοένα και αυξανόμενες απαιτήσεις της παγκόσμιας πια αγοράς , αφού ο χρόνος του στρατού και η φοιτητική εστία σε είχανε προστατέψει αρκετά. Τώρα πρέπει να αντιμετωπίσεις την αλήθεια. Πολωνοί, Βούλγαροι και Ρουμάνοι στην Βρετανία θα κάνουν κρά να δουλέψουν σαν apprentice με κυριολεκτικά τρείς και εξήντα την ώρα αφού με το σαραντάωρο θα συπληρώσουν τα υπόλοιπα απο τα working tax credits. Και όλα τα Βρετανάκια θα έχουν πρόσβαση αντί του πανεπιστημίου σε NVQ. Kάτι σαν το δίπλωμα επαγγελματικής κατάρτισης μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του παλιού ΟΕΕΚ. Αυτουνού που φυσικά δεν γνώρισες γιατί εσύ είπαμε είσαι του πανεπιστημίου. Κουράγιο. Τί να θυσιάσεις;

  53. File,ise ena megalo paradigama gia olous tou neous ana ton kosmo,kathe xwras ke ethnikotitas.Ta logia sou exoun poli varos alla ke vathos.Ksipnai anamnisis,opos to (ke egw thelw na zhsw thn zwh mou san neos alla den exw lefta ke doulia)…
    Ke egw opos ke esi efiga apo Ellada giati den borousa na vlepw emena alla ke tous filous ke gnostous na pinane omos na mhn theloun na kanoun kati gia afto,mia kinish gia doulia,ke elega ston eafto mou pos den thelw na katantisw etsi,Amesos piga Angglia ke meta Germania,alla den ta katafera,opos ithela.Kapia stigmh enas Angglokiprios mou milise gia thn kipro,etsi twra vriskome sxedon 10 xronia sthn Kipro,doulevw,vgazw lefta,den borw na valw arketa sthn akrh alla ime poli efxaristimenos,mias ke exw doulia ke ta vgazw pera.
    To mono pou kserw pos den prepi na metaniwnhs ke oute na ta paratas grigora.Opou exis doulia eki ine to spiti sou.Ke an kapios sou pi to antitheto aplos na figis apo eki ke na kanis afto pou travai h kardia sou,ke tha ise sinexia protos me onira……pou siga siga tha pragmatopiounte kata ena meros, isos oxi opos tha itheles alla tha ine kati pou skeftosoun ke to epsaxnes.KALH SOU TIXH ADERFE,EFXOMAI OLOI OI ELLHNES NA FIGOUN APO THN ELLADA KE NA GRAPSOUN THN DIKH TOUS ISTORIA GIA PARADIGMATISMO PROS TOUS NEWTEROUS.

  54. Αγαπητέ Νίκο, σε προτρέπω φιλικά να διαβάσεις ιστορία. Οι Μεγάλες Δυνάμεις ορίζουν την κακή μοίρα αυτού του τόπου. Και οι τραπεζίτες βεβαίως βεβαίως. Αυτοί που έδωσαν τα δάνεια της ανεξαρτησίας, και ακόμα ανεξάρτητοι δεν είμαστε και πάλι χρωστάμε και θα χρωστάνε ακόμα και τα τρισέγγονα των τρισέγγονών μας.

  55. Χειμώνας 1968 .Ανώτερη παραμονή σε youth hostel μέχρι 3 μέρες Μετά μια μέρα υποχρεωτικά έξω και μετά γύριζες στο youth hostel του High gate hill ή του Kensigcton.Λεφτά για ξενοδοχείο δεν περίσσευαν. Την μέρα που έμεινες έξω την έβγαζες στο παγκάκι ,τυλιγμένος στη “ζεστασιά” της πατατούκα σου. Διασκέδαζες όμως ακούγοντας την προειδοποίηση του φίλου σου του Ιταλού, του φιλόλογου, από το Sorento που σούλεγε με τη Ναπολετάνικη προφορά του. “Basilio dont sleep police came hit us” ΑΞΕΧΑΣΤΑ ΒΡΆΔΙΑ Δούλεψα ,Αγγλία, Γερμανία, Σουηδία, Ιταλία όπου και σπούδασα.Ταξίδεψα ΗΠΑ ( ΝΕΒΑΔΑ_ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ) πάντα είχα το νου μου να γυρίσω στην ΕΛΛΑΔΑ . Γύρισα και δεν το μετάνιωσα.Απλά ο συντηριτισμός μου ανακατεύτηκε και με λίγο ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.

  56. Ας βρεθουμε ρε παιδια!

    Βορειο Λονδινο εδω, (αλλες πολεις/χωρες ? δωστε κανα παρομοιο μυνημα)
    για οσους πιο πριν αφησαν να εννοηθει οτι πιο ευχαριστα
    συμφωνεις/διαφωνεις/πινεις εναν καφε με εναν Ελληνα:

    Μηπως αξιζει τον κοπο η φασαρια να κανουμε ο καθενας
    ενα ακομα email (μηπως και γεμισει spam) αλλα που μπορει
    να βοηθησει να βρεθουμε ???

    Μα τι λες ?? εγω δεν εχω χρονο για χασιμο
    ασε που δεν ξερω αν θα ταιριαζω με αλλους

    -κανενας δεν εχει χρονο, ολοι τα ιδια σκεφτομαστε.
    Για μια αμυδρη πιθανοτητα να βρεθει ενα φιλαρακι, αξιζει να δοκιμασουμε.

    Δωσε email με σημειωση: Ας βρεθουμε ρε παιδια!

    dykejoe@yahoo.com

  57. Αγαπητε Στεφανε διαβασα με μεγαλο ενδιαφερον τα λεγουμενα σου για το λονδινο. Ειμαι κατοικος λονδινου 1,5 χρονο τωρα, περασα ακομα πιο δυσκολα απο σενα πληρωνομουν τουσ πρωτουσ 6 μηνες τα μισα που επερνες εσυ και μου εμεναν και £100 στην ακρη.. σιγουρα το λονδινο ειναι δυσκολο μερος και πολλη ακριβο μαλιστα μα θελω να σου δηγηθω την αρχη μου για να κρινεις και μονος σου. Στα 24 μου τελειωσα με το στρατο και την σχολη μου που ηταν πανω στα οικονομικα, προσπαθησα να βρω εργασια στην αθηνα μα ηταν αδυνατον, αποτελεσμα αυτου να γυρισω στους γονεισ μου στην κεφαλονια. εμεινα μαζι τους για ενα 8 μηνο, δεν αντεχα με να ζηταω λεφτα απο τους γονεισ μου , ενιωθα σκουπιδη και ανικανος.. επομενος αποφασισα να μεταναστευσω, ηταν πολλη δυσκολη αποφαση μιασ και δεν ειχα κανεναν να με βοηθηση, με εναν γνωστο του πατερα μου που ειχε το παιδι του λονδινο καταφερα να βρω ενα δωματιο και να το νοικιασο μια εβδομαδα πριν ξεκινησω. Στο λονδινο προσγειωθηκα στισ 4 δεκεμβρη του 2012 ο καιρος ηταν χαλια , μα δεν με πιραζε αυτο , ειχα ερθει να μηνω και να παλεψω. μολις εφτασα σπιτι επρεπε να κανω τα παντα μονος μου ΑΦΜ , να μαθω την περιοχη και να βρω δουλεια. δεν ειχα κανεναν να μου πει τιποτα, αρχικα βρηκα μια δουλεια βραδυνη απο της 23;00-07;00 (περιτω να σου πω οτι το ωραριο ηταν πολλη δυσκολο), τα εσοδα μου ηταν £1000 το μηνα και τα καταφερνα αρκετα καλα, μετεπειτα απο πολλη κοπο και προσπαθεια προχωρησα σε μια νορμαλ δουλεια και σημερα κανω το μαστερ μου σε ενα απο τα καλυτερα πανεπιστημια του λονδινου. Σε αυτο που θελω να καταληξω ειναι οτι το εξωτερικο δεν ειναι για ολους και αμα θεσ να μαζεψεις χρηματα πρεπει να εισαι προσεκτικος, δεν γινεται εγω να πληρωνομουν τα μισα απο εσενα και να το παλευα και εσυ με τα διπλασια να αγκομαχουσες… σιγουρα κατι κανεις λαθος. Δεν λεω οτι το λονδινο ειναι ευκολο και φθηνο μερος μα για τα λεφτα που μιλας επρεπε να εισαι σε καλυτερη μοιρα απο αυτο που παρουσιαζεις! Να θυμασε οτι ολοι ειμαστε σε εναν κοινο αγωνα και στο τελος θα νικησουμε, θα νικησουμε επειδη ειμαστε αγωνιστες και ο καθενας μας ενας μεγαλος ηρωας!!!Γιατι το να εχεις το κουραγιο το δικο μας μονο και μονο αυτο σε κανει ηρωα!

  58. Το κείμενο αποπνέει μία βαθιά στοχαστική προσέγγιση ημερολογιακού τύπου.Καταντάει μελό και εγωκεντρικό και σε καμία περίπτωση ενημερωτικό.Έχω γνωρίσει ανθρώπους που βγάζουν λιγότερα απο εσάς αλλά αποπνέουν αισιοδοξία και δεν προβαίνουν σε συνεχόμενη γκρίνια όοως κάνουν συνήθως οι Έλληνες του Λονδίνου που θεωρούν τους εαυτούς τους “ταλαιπωρημένους” επειδή δε βγάζουν το 4χιλιαρο που θα περίμεναν.Ας γυρίσετε στο Bournemouth αγαπητέ μου,όμορφη πόλη,πιο ανθρώπινοι ρυθμοί, μήπως τελικά θέλετε να ανήκετε στους “Έλληνες του Λονδίνου;”.Μήπως ο παροξυσμός της ανάγκης για δημοσίευση των γεγραμμένων σας,σας οδήγησε εδώ;Υπάρχουν χιλιάδες νέοι,γέροι,παιδιά εκεί έξω που υποφέρουν πολύ περισσότερο απο εσάς.Αλήθεια σε ποιους απευθύνεστε;Η γραφή σας κρύβει εκβιασμό συναισθήματος βασιζόμενο σε μελό ιστορίες ελληνικού κινηματογράφου.Παρ’όλα ταύτα σας εύχομαι κάποια στιγμή να απολαμβάνετε τη ζωή χωρίς να είστε δέσμιος της αυτοπροβολής συνδυαζόμενης με γκρίνια και βαθιάς κρυμμένης υλιστικής καταδίωξης.

  59. Kalhspera! Sumfwnw me ta osa grafeis! Ws neos pou doulevw pleon sth Agglia den tha gurnousa pote sthn ellada gia akrivws tous logous pou anafereis! Exw mathei na sevomai auth th xwra (Agglia) kai na thn agapw giati mou edwse thn eukairia na spoudasw, na doulepsw kai na ksanaexw oneira san neos se antithesh me thn ellada h opoia to mono pou mou prosefere htan kleistes portes mias kai den eixa visma (opote ta ptuxia mou den metragane). Etsi protimhsa na erthw sthn Agglia kai na palepsw sklhra k eimai polu uperhfanos pou ta katafera! Oso gia tous Ellhnares pou menoun sthn Agglia kai paraponiountai monima gia to otidhpote auto pou tous lew panta otan vrethw se mia tetoia suzhthsh einai oti den tous krataei kaneis me to zori edw kai an den tous aresei na ksanagurisoun sthn Ellada opou fusika den exei kaneis na apanthsei tipota se auto!

  60. Καλημέρα Στέφανε..

    Αρκετά παραστατικη και περιγραφική η κατάθεση σου.. Μπορώ να πω ότι σε γενικές γραμμές συμφωνώ με αυτά που περιγράφεις, όπως και με τα τα σχόλια των συν-αναγνωστωδουλειάτα οποία αν και περιέχουν διαφορετικές θέσεις, περιέχουν όλο και κάτι με το οποίο θα συμφωνήσω..

    Εγώ ζω εδώ και 1 1/2 χρόνο περίπου στο Göteborg της Σουηδίας και μπορώ να πω ότι τους τελευταίους 3 μήνες τα πράγματα πηγαίνουν αρκετα καλά.. Πηγαίνουν καλά γιατί επιτέλους δουλεύω πανω σε αυτό που σπούδασα και γουστάρω να κάνω.. γι αυτό και πήρα την απόφαση να “μεταναστευσω”.. δεν νιώθω μετανάστης.. ήρθα εδώ απο επιλογή όχι από ανάγκη και επειδή όλοι μας έχουμε το δικαίωμα να ζήσουμε εκτός Ελλάδος, να δοκιμάσουμε και κάτι άλλο.. Παρόλο που είχα μια καλή δουλειά στην Ελλάδα αποφάσισα να ζήσω κάτι διαφορετικό.. να αποδειξω στον εαυτό μου ότι μπορώ να καταφέρω αυτό που ίσως άλλοι θεωρούν ακατόρθωτο..

    Παρότι μου λείπουν η οικογένεια και οι φίλοι μου.. δεν μπορώ να παραπονεθω για το οτι δεν μπορώ να τους δω ή να επικοινωνησω μαζί τους (ας είναι καλά η τεχνολογία με το Skype και τα αεροπλάνα.. πιο γρήγορα φτάνω στην Αθήνα από το Göteborg πάρα απο την Θεσσαλονίκη).. Σε ό,τι αφορά στην κοινωνική μου ζωή μπορώ να πω ότι υπήρξε και σε καλύτερη κατάσταση, αλλά ήρθα εδώ συνειδητοποιημένος ότι κατι πρέπει να θυσιασω και να βαλω σε δεύτερη μοίρα (προσωρινά) για να τα καταφερω στα επαγγελματικά μου.. άλλωστε αν δεν δουλεψω τώρα στα 26, πότε θα δουλέψω..?

    Επειδή διάβασα αρκετά σχόλια για τον ήλιο.. Ούτε αυτός μου λείπει.. προτιμώ την συννεφιά και το κρύο, γιατί ξυπνάω κάθε πρωί και χαίρομαι που ξυπνάω για να πάω στην δουλειά.. σε μια δουλειά που με γεμίζει.. που μαθαίνω κάθε μερα.. που με βλέπουν σαν ίσο.. που με σέβονται και καμαρώνω για το γεγονός ότι είμαι Έλληνας.. σε μια δουλειά που μπορώ να μιλάω στο αφεντικό μου στον ενικό και που ξέρω ότι θα το εκτιμήσει και θα με ακούσει.. (οι τίτλοι μας έφαγαν στην Ελλάδα.. “κύριε Καθηγητά.. κύριε Πρόεδρε”) . Αν για όλα αυτά το τίμημα είναι η συννεφιά, ένα πιο χοντρό μπουφάν και μία ομπρέλα.. να τον αφοδεύσω τον ήλιο..

    Τέλος, (επειδή έγινα κουραστικός) θέλω να δώσω μια συμβουλή -δεν ξέρω και εαν το επιτρέπει η ηλικία μου- σε όσους το σκέφτονται να ξεκινήσουν για μια άλλη χώρα.. Μην περιμένετε ότι όλα θα είναι εύκολα και όπως σας τα υπόσχονται.. ψάξτε το αρκετά και να είστε συνειδητοποιημενοι γι αυτό που πάτε να ξεκινήσετε.. Εγώ αυτό έκανα.. Τώρα είμαι καλά.. Μπορεί να βγει σε καλό.. Μπορεί και όχι.. ποτέ όμως δεν θα αναρωτιέμαι “τι θα γινόταν αν..?” , αν δεν ερχόμουν στην Σουηδία..

    Υ.Γ. Αν διαβάζει κάποιος/α από Göteborg καλό θα ήταν να οργανωθεί μία συνάντηση ώστε να αρχίσει να φτιάχνεται μια παρέα..

    Φιλικά Βασίλης.

  61. Με πολύ πόνο περιγράφεις και έτσι δυστυχώς νοιώθω και εγώ, στα 47 μου λείπω σχεδόν 2 χρόνια από Ελλάδα “νεομεταναστης” παλι από την αρχή.
    Μετάνιωσα που δεν είχα φύγει νωρίτερα και επένδυσα 25 χρόνια δουλειάς για να μαι ξανά στο μηδέν

  62. Καλέ μου φίλε,τι εννοείς με το συντηρητισμό στην Ελλάδα; Εκεί που ζείς δηλαδή τι θα μπορούσε να πεί κανείς;Και γιατι την απαισιοδοξία σας- όσοι ζείτε στο εξωτερικό να την εκφράζετε ως μαύρη τρύπα σε μας που ζούμε εδω; Με εκτίμηση Γιούλη

  63. I would like to reply to Jenny. I have lived in the USA for 34 years. I have been married for 32. My wife is fro here and our kids 23 and 18 were born here as well. I finally love it here. Home is where the heart is. Thank you.

  64. Ειλικρινές το άρθρο σου. Νομίζω ότι το αν κάποιος θα αποφασίσει να μείνει στην Ελλάδα ή να πάει στο εξωτερικό είναι μια πολύ προσωπική απόφαση. Εγώ είμαι στον Καναδά δύο χρόνια τώρα, έχω καλή ποιότητα ζωής και αξιοπρεπή δουλειά. Μου λείπει η οικογένειά μου, κάποιοι καλοί φίλοι και η θάλασσα. Έχω φίλους στην Ελλάδα που κατάφεραν να κάνουν πολύ δημιουργικά πράγματα, παρόλες τις αντίξοες συνθήκες. Η πρότασή μου είναι η εξής: οι καιροί που ζούμε είναι παράξενοι, πρέπει να είμαστε δραστήριοι και να ψάχνουμε συνέχεια λύσεις, στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό.

  65. Lovely post, Rita. I enjoyed reading it. There’s much truth in what you say and in what you have advised this young Greek emigrant.

  66. Εμείς σας ευχαριστούμε. Λαμβάνουμε τη σκυτάλη και έχοντας ως φάρο το Φως σας, θα πορευτούμε με θέληση και δίχως φόβο, όλοι οι νέοι Ελληνες, όπου και αν βρισκόμαστε. Εντός ή εκτός Ελλάδος…

  67. Οντως. Εξακολουθει η γη του πυρος (νοτιο κομματι της Νοτιου Αμερικης) να μην ειναι (ολη) η Νοτια Αμερικη! Εκτος απο λιγα αρχαια, καλο ειναι να ξερουμε και λιγακι γεωγραφια :)

  68. Αν διαβάζαμε τον Επίκουρο εμείς οι νεοέλληνες, θα βλέπαμε ότι όλος ο κόσμος είναι στα χέρια μας.

    Δεν ονειρεύομαι ενα καλύτερο αύριο, διαμορφώνω ένα καλύτερο σήμερα. Δημιουργώ χωρίς όνειρα φίλε. Χωρίς όνειρα δημιουργώ ένα όμορφο όνειρο. Βήμα Βήμα. Δεν βιάζομαι! Δεν απογοητεύομαι ούτε ενθουσιάζομαι!
    ΖΩ ευτυχισμένος.

    Φίλε Βασίλη. Πόσα πολλά είπες, χωρίς να πεις τίποτα. Έλαμψες.

  69. Να φτιαχτεί η ομάδα ή να γίνει συνάντηση, το βρίσκω πάρα πολύ ωραίο. Όπως, επίσης, και το γεγονός οτι έχεις την όρεξη και τον χρόνο να πάρεις όλες τις πρωτοβουλίες για την υλοποίηση της ιδέας.

    Εγώ μένω αλλού, συνεπώς δεν έχω κάτι άλλο να πω.
    Γεια.
    Ευχές! καλή συνέχεια!

  70. Συμφωνώ απολύτως. Το να αλλάζεις πάνες σε ηλικιωμένους, μέσα σε όλα τα άλλα συναφή καθήκοντα, είναι λειτούργημα και μόνο συγχαρητήρια αξίζουν στους ανθρώπους που κάνουν τη δουλειά αυτή. Θα πρέπει να είσαι περήφανος και όχι να το κρύβεις.

  71. To arthro sou einai exairetiko alla dystixws tha diafwnisw mazi sou giati poly apla dn m aresei i klapsa oso afora ta xrimata. Mesa s ayta t xronia eixes tin eykairia n kaneis pragmata p dn tha ta ekanes pote ama den efeyges. Taxidepses, egrapses ta vivlia sou, vrikes mia kalyteri douleia.

    Ama htheles na kaneis savings anti n meneis sto londino tha mporouses n meneis s mia pio ftini perioxi konta sto londino opws sto medway, dartfort, gravesend. Esy parola ayta dialexes n meneis st panakrivo londino, dialexes n vgaleis pistwtiki kai n tn xrewseis. Ama loipon theleis kati n t kaneis kanto swsta, mn katadikazeis to systima gia t opoio douleyeis. Kalws i kakws i agglia panta etsi douleye kai tha douleyei kai parola ta osa egrapses den payei na einai i xwra i opoia plhrwnei to max poso gia tin min douleia.

    Zw stin agglia douleyw stin agglia kai to xerw. Ola exoun diskolies kai oloi apo kapou xekinane.

  72. καλησπερα. εχω διαβασει ολονων τα κειμενα. εγω δεν εχω ζησει ουτε εχω δουλεψει στο εξωτερικο. ετοιμαζομαι να φυγω ομως. Οι περισσοτεροι απο εσας ειστε πολυ νεοι, πηγατε εξω για σπουδες και μεινατε, η αποφασισετε να ξεκινησετε εκει την καριερα σας. εμας μας χτυπησε η ανεργια. Ο αντρας μου ειναι ηδη στη Σουηδια εγω με δυο παιδια μονη στην Ελλαδα. η κριση μας εχει χωρισει σαν οικογενεια, η ανασφαλεια για το αυριο μας εχει τσακισει. Τωρα στα 40φευγα ειμαι αναγκασμενη να αφησω οσα εχω δημιουργησει εδω με κοπο και πολλη δουλεια, σπιτι, εξοχικο..δεν τα πουλαω, δεν τα νοικιαζω, θα τα κλειδωσω και θα φυγω. η ζωη ειναι μια περιπετεια. δεν θελω να δω τα παιδια μου να σερνονται ολη μερα στα καφε, χωρις δουλεια, προοπτικη, μελλον.
    ναι, θα φυγω και ειμαι αποφασισμενη να περασω καλα εκει που θα παω.Μηπως εδω τι κανουμε; που ειναι οι παλιοι μας φιλοι; ολοι εχουν τα δικα τους προβληματα, υποχρεωσεις..χαθηκαν. Που ειναι οι διακοπες στα νησια μας; πιο πολυ τα βλεπουν οι Σουηδοι απο μας και πιο οικονομικα απ’οτι οι Ελληνες.
    Οπου γη πατρις, ελεγε η γιαγια μου..(μεταναστρια απο την Αν. Θρακη..)

  73. Εγω παλι σου στελνω μια αγκαλια απο την πατριδα, και κανενα αλλο σχολιο. Δε χρειαζεσαι συμβουλες οποτε παρτο σαν ευχη: Συνεχισε να κανεις κ να γραφεις αυτα που αισθανεσαι. Εκει ειναι το ‘σπιτι’ σου Στεφ. Σ αυτα που γραφεις, σ αυτα που νιωθεις, σ αυτα που σκεφτεσαι… οπου και αν βρισκεσαι γεωγραφικα.

  74. Ετσι ειναι τα πραγματα ,θετικα και αρνητικα. Και αν εισαι απο ΑΧΑΙΑ μπορουμε και να τα λεμε!

  75. Έτσι ακριβώς είναι Στέφανε. Για τους περισσότερους από εμάς στην πλάστιγγα του απολογισμού βαραίνουν λίγο περισσότερο τα θετικά από τα αρνητικά της ξενιτιάς. Πολύ λίγο όμως.
    Είμαι 30 χρονών και έφυγα από την Ελλάδα πριν τη κρίση για σπουδές, για δουλειά και… για την περιπέτεια. 6 χρόνια, ένα μεταπτυχιακό, ένα διδακτορικό και δύο δουλειές μετά, έχοντας ζήσει στην Ολλανδία, στις ΗΠΑ, στην Ιταλία και στη Γερμανία αποφάσισα να γυρίσω στην Ελλάδα πριν 6 μήνες. Δουλειά δεν έχω βρει ακόμα, αλλά πιστεύω πως κάπως θα τα καταφέρω. Ο φίλος μου έχει παρόμοια πορεία. 7 χρόνια στο εξωτερικό για δουλειά και σπουδές με ένα βιογραφικό που θα το ζήλευαν Έλληνες και ξένοι συνάδελφοί του. Γυρίσαμε μαζί. Κι αυτός ακόμα ψάχνει.

    6 χρόνια στο εξωτερικό έκανα καλούς φίλους, αλλά λίγους. Γεύτηκα την επαγγελματική καταξίωση αλλά όχι την ηρεμία και την ευτυχία ψυχής. Έπαθα αυτό που περιγράφει γραφυρότατα η Βιβιάνα, αλλά από την ανάποδη. Δουλεύοντας ασταμάτητα συσσώρευσα τόσο μεγάλη ανάγκη κοινωνικοποίησης που τώρα την εξωτερικεύω παρέχοντας εθελοντικά βοήθεια όπου μπορώ (σε συλλόγους απόρων, σε συσσίτια, σε παιδικά ιδρύματα). Νομίζω πως όλοι όσοι είμαστε άνεργοι στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή μπορούμε αντί να καθόμαστε σπίτι και να βλέπουμε την οικονομία και την πολιτική να κατρακυλά στα παράθυρα των 8 να αλληλοβοηθηθούμε, να συναντηθούμε, να κατεβάσουμε ιδέες (τόσοι διδακτορικοί μαζευτήκαμε!). Κάτι καλό θα βγει από αυτό.

    Είμαι 30 χρονών και επιστρέφοντας στην Ελλάδα σ’αυτή τη συγκυρία ειλικρινά δεν ξέρω αν θα κατορθώσω να κάνω οικογένεια και παιδιά που κάποτε θα ήθελα. Είμαι όμως αποφασισμένη να βάλω έστω και ένα μικρό λιθαράκι για να μπορέσει η επόμενη γενιά από τη δική μου να ζήσει (μια καλύτερη ζωή) στην Ελλάδα.

  76. καλησπέρα από Αυστραλια..Νεα μεταναστρια και εγω, ακομα παλευω με τους δαιμονες, με τον εαυτο μου, τους φοβους μου, την αγαπη μου πισω για την πατριδα την οικογενεια.Αλλα είμαι αποφασισμενη..Ηρθα εδώ και θα μεινω εδώ.Δουλευω σκληρα πολύ σκληρα, πιο πολύ από τους Αυστραλούς (κατι λενε ότι εμεις οι Ελληνες δεν δουλεύουμε ε?).Και τα βραδυα κλαιω όταν πεφτω για υπνο, θρηνοντας τον πατερα μου που εχασα και δεν πηγα ουτε στην κηδεια του.Αλλα είμαι αποφασισμενη.Ηρθα εδώ και θα μεινω εδώ…Και ας δουλευω χαμαλησα και ας εχω πτυχια ικανα να ντυσουν ένα ολοκληο τοιχο.Και δεν βγαινω τα σαββατόβραδα γιατι αποταμιευω, και δεν σκέφτομαι ουτε κατά διάνοια να παω ταξίδια γιατι μαζευω λεφτα,αλλα είμαι αποφασισμενη.Και καλυτερη δουλεια θα βρω και περισσοτερα λεφτα θα βγαζω και θα βοηθαω την οικογενεια στην Ελλαδα και πλεον μπορω να κανω ένα πραγμα που πισω η πατριδα δεν μου το εδινε.Το δικαιωμα να κανω ονειρα..Και πανες αν μου ελεγαν να αλλαζα θα αλλαζα, γιατι είναι ντροπη?Οταν μου λενε Ελληνες παλιοι μετανάστες τι τραβηξαν για να ερθουν εδώ…ο ενας εχασε μεσα στο πλοιο το παιδι του, ο άλλος πηγε στα δαση και εκοψε ξυλα δουλεύοντας στους 48 βαθμούς , 15 ωρες , 7 μερες την εβδομαδα για μηνες , χρονια , μπας και βγαλει λεφτα να φερει την οικογενεια, ο άλλος αφησε το παιδι του νεογεννητο και το ξαναειδε 17 ετων…Εγω θα κανω παραπονα γιατι???Ο ανθρωπος εχει απιστευτει δυναμη μεσα του.Ολα μπορει να τα κανει, σφιγγει τα δοντια, σηκώνεται ορθος και συνεχιζει…Η δυναμη είναι μεσα μας.Ψαξτε να την βρειτε..Μετανάστες μην λυπαστε τον εαυτο σας…Θελει δουλεια, σκληρη δουλεια, πονο ψυχης πολλες φορες η ζωη στα ξενα μερη.Στο χερι μας είναι να πετυχουμε.. Σου στελνω αυτή την καταθεση μου με πολύ αγαπη

  77. Σε κανέναν δεν χαρίζεται τίποτα και σε όλους αξίζει η ζωή που ζουν. Δεν είναι όλοι οι νεομετανάστες (Θεέ μου, πόσο τον σιχαίνομαι αυτόν τον όρο) “καριερίστες” – οι περισσότεροι είναι άνθρωποι κάθε ηλικίας που διεκδικούν το δικαίωμα τους να ορίζουν το μέλλον τους και να το διαμορφώνουν όπως αυτοί θέλουν. Εδώ έξω, αυτό που μαθαίνεις πολύ νωρίς είναι ότι καμία δουλειά δεν είναι ντροπή και ότι εάν αγαπάς αυτό που κάνεις, αναγνωρίζεται και σου δίνονται οι ευκαιρίες να προχωρήσεις και να αναπτυχθείς μέχρις εκεί που θέλεις και μπορείς.

    Σε 15 ημέρες θα κλείσω δύο χρόνια στην Ολλανδία. Είμαι 51 και γυναίκα. Εργάζομαι από τότε που τελείωσα το σχολείο. Δεν αποφάσισα να πάρω το ρίσκο και να φύγω από την Ελλάδα επειδή ήμουν άνεργη αλλά επειδή δεν άντεχα άλλο την νοοτροπία που περιέγραψες: “συντηρητισμός, διαφθορά, ωχαδερφισμός, ερασιτεχνισμός, ψευτοβόλεμα. Έφυγα επειδή γνώριζα ότι αν μια ημέρα ο εργοδότης μου με εκβίαζε με όπλο το φόβο της ανεργίας, θα ήμουν υποχρεωμένη να υποκύψω γιατί στην Ελλάδα αντιμετωπιζόμουν ως “καμένο χαρτί” από τη στιγμή που κοντοζύγωσα τα 40. Για μένα η μεγαλύτερη ντροπή θα ήταν να υποχρεωθώ σε κάποια στιγμή να ζητιανέψω στέγη και ένα πιάτο φαί από τους ηλικιωμένους γονείς μου και να δηλητηριάσω τα τελευταία τους χρόνια με άγχος για το τι θα απογίνω όταν θα φύγουν και θα μείνω μόνη μου.

    Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η ηλικία, το φύλο και η έλλειψη πανεπιστημιακού τίτλου εδώ δεν βάρυναν στη ζυγαριά περισσότερο από την εμπειρία και τη γνώση του αντικειμένου μου. Σε μόλις δύο χρόνια σε πολυεθνικό περιβάλλον έχω αναγνώριση και θέση ισοδύναμη με αυτή έχτιζα για μια δωδεκαετία πίσω στην Ελλάδα. Το κόστος ζωής είναι ακριβό αλλά η ποιότητα της καθημερινότητας μου, ασύγκριτη. Επιλέγοντας διαμονή έξω από το κέντρο, καταφέρνω επιτέλους να βάζω και κάτι στην άκρη. Γνώρισα τον σύντροφο μου, μπορώ και πάλι να ονειρεύομαι και να κάνω σχέδια για το μέλλον, να υποστηρίξω τους γονείς μου όταν βρεθούν σε ανάγκη (αντί για το αντίθετο). Είμαι ήρεμη. Το τέλος του χρόνου πιθανόν να με βρει στην Αγγλία όπου και σκοπεύω να μείνω μόνιμα. Αισθάνομαι περήφανη για τη καταγωγή και τους προγόνους μου αλλά όταν φύγουν οι γονείς μου, δεν θέλω να ξαναπατήσω το πόδι μου στην Ελλάδα.

    Δεν αγαπάει τα παιδιά της. Τα πληγώνει και τα γεμίζει πίκρα και εγώ κουράστηκα να παλεύω για να διεκδικήσω τα αυτονόητα. Δεν επιλέγεις τη χώρα στην οποία γεννιέσαι αλλά μπορείς να επιλέξεις τη χώρα στην οποία θα αισθανθείς ότι σου προσφέρει τη δυνατότητα να ζήσεις με αξιοπρέπεια και να την υιοθετήσεις.

  78. θα το έκανα με περισσή διάθεση φίλε/η.

    Αλλά δυστυχώς τα email αυτών που σχολιάζουν εμφανίζονται μόνο στον ιδιοκτήτη του site.

    Εμένα πάντως μπορείτε να με βρείτε σε FB/TW ώς vassilis_keys είτε εδώ: https://boldkeyboardist.wordpress.com/

  79. Καλημερα και απο Σκωτια. Περιπλοκο θεμα. Ωραιο το κειμενο και ακομα ωραιοτερες οι συζητησεις που πυροδοτει.

    Εφυγα πριν 4 χρονια για μεταπτυχιακο, οταν ακομα η κριση δεν ειχε μπει για τα καλα στις ζωες μας. Eφυγα για να ζησω και να δω κι αλλα πραγματα και κυριως γιατι η πολη που μεγαλωσα με ειχε κουρασει, οι ρυθμοι ζωης και η νοοτροπια επισης. Αυτα κι αλλα πολλα. Απο τοτε εχω παρει πλεον πτυχιο και σημερα εργαζομαι, εζησα ως φοιτητρια, ανεργη και εργαζομενη σε 4 διαφορετικες χωρες και ταξιδεψα σε πολυ περισσοτερες, βιωσα το ρατσισμο, την περιθωριοποιηση και την καχυποψια, αλλα και την αγαπη, τη φιλια,τον ερωτα, την αλληλεγγυη, γνωρισα τον συντροφο και συνοδοιπορο μου (ο οποιος δεν ειναι ελληνας -αλλα αυτο ειναι αλλο κεφαλαιο μαλλον) και νιωθω πιο πληρης και χαρουμενη απο ποτε.

    Οχι, φυσικα και το εξωτερικο ΔΕΝ ειναι η γη της επαγγελιας. Και οπως ειπωθηκε πολλες φορες, τωρα η κριση ειναι -η ξεκιναει να ειναι- αισθητη σιγουρα πανευρωπαικα, αν οχι και παγκοσμιως, με ολες τις συνεπειες. Ο ηλιος και οι δικοι μου ανθρωποι, φιλοι παιδικοι και οικογενεια, καθως και το σπιτι μου, το ΔΙΚΟ ΜΟΥ σπιτι, που δε νοικιαζω απο κανενα κερατα ιδιοκτητη, μου λειπουν και θα μου λειπουν. Απο την αλλη ομως, αν το καλοσκεφτω θα δω πως αυτα αργα η γρηγορα θα τα’χανα ετσι κι αλλιως (οκ, ισως οχι τον ηλιο) αν απλα και μονο εβρισκα δουλεια σε οποιαδηποτε αλλη πολη της Ελλαδας, η, ακομα πιο απλα, μεγαλωνοντας. Ποσο ευκολο ειναι, οταν δουλευεις και εχεις οικογενεια, να βλεπεις τους φιλους σου με την ιδια συχνοτητα που τους εβλεπες παλια?

    Το εξωτερικο μου εδωσε αλλα καλα, που δεν με κανουν να ξεχνω αυτα που μου στερησε, εννοειται πως οχι. Δινουν ομως τροφη στην καθημερινοτητα μου και κυριως,στα ονειρα μου για το μελλον. Αν οχι απ΄την αρχη, εστω μολις ξεπεραστει το οτι εισαι απο αλλου, εχεις καλυτερη αντιμετωπιση στη δουλεια. καλυτερες συνθηκες και περισσοτερα δικαιωματα, περισσοτερες δυνατοτητες και επιλογες εξελιξης. Επειτα μπορει η γραφειοκρατεια σε ολες τις χωρες απ’τις οποιες περασα να ειναι η ιδια, αν οχι και μεγαλυτερη, αλλα τουλαχιστον εχει αποτελεσμα. Το κρατος μεσα απ’ολη τη χαρτουρα προνοει ουσιαστικα για τον πολιτη, και παραδοξως, προνοει ακομα και για τον “περαστικο” πολιτη, τον ξενο. Απο’κει και περα, ρατσιστες και λιγοτερο η περισσοτερο ρατσιστικες κοινωνιες βρισκεις παντου. Και αν και στην Ελλαδα, ποτε δεν ημουν μεταναστης στα χαρτια, εχω νιωσει το μεγαλυτερο η μαλλον το βαθυτερο ολων ρατσισμο. Στη δουλεια που μου προσφεραν και απερριψα (οχι, δε μου τη χαρισανε, απο διαγωνισμο περασα και με το σπαθι μου την πηρα, ωντας κατοικος εξωτερικου), απο συναδελφους των γονιων μου και συγγενεις, απο γνωστους ακομα κι απο φιλους που πλεον επαψαν να ειναι φιλοι. Αφου η Ελλαδα κατ’αυτους ειναι η ωραιοτερη και καλυτερη χωρα του κοσμου θα επρεπε να νιωθουν συμπονια για τον συμπολιτη τους που ξενιτευτηκε “στα κρυα με τους βαρβαρους” και να τον τιμουν τις ελαχιστες μερες που γυριζει να κανει διακοπες με την οικογενεια του, οχι να τον κοιτουν με μισο ματι. Οπως ειπε και ο συγγραφεας, αντιμετωπος με τον αστικο μυθο. Οπως αστικος μυθος ειναι πλεον και για’μενα το ποσο ανοιχτοι ανθρωποι ειμαστε εμεις οι Ελληνες. Ισως προς τους μεγαλοδυναμους Ευρωπαιους τουριστες,Γαλλους, Γερμανους, Ολλανδους, ισως. Προς τα πιο υποβαθμισμενα κρατη, οπως Αλβανια, Σερβια, προς τους ιδιους μας τους “γειτονες” Τουρκους και προς τα ξενιτεμενα μας παιδια, τους Ελληνες εξωτερικου, αφηστε με να πιστευω πως οχι μονο φιλοξενοι δεν ειμαστε αλλα μαλλον εχθρικοι. Κι αυτο τον επιλεκτικο ρατσισμο, συγνωμη αλλα δεν τον εχω δει πουθενα αλλου.

    Τι να τον κανω λοιπον τον ηλιο και τη θαλασσα (μονο) ? Προτιμω να βγαινω καθε μερα στη βροχη και τους -5, να με σεβονται στη δουλεια μου, να αγαπω αυτο που κανω (και ναι, ειμαι απο αυτους τους τυχερους που βρηκα δουλεια σ’αυτο που σπουδασα και ονειρευτηκα, και δε με πηραν επειδη ηξερα καποιον αλλα επειδη ειχα τα προσοντα -αλλο κεφαλαιο κι αυτο προφανως) να εχω λιγους φιλους και καλους, να βγαζω βολτα το σκυλο μου και να μη με βριζουν οι γειτονες ουτε να μου επιτιθενται αδεσποτα (κι αυτο αλλο κεφαλαιο?) και να γυρναω το βραδυ σ’εναν ανθρωπο που μ’αγαπα γι’αυτο που ειμαι κι οχι για το ποσα πτυχια εχω και τι χρωμα εβαψα τα νυχια μου.

    Οσο για τους μισθους, ειμαι ικανοποιημενη. Συμφωνω πως δεν ειναι τοσο ιδανικα οσο λενε η/και οσο περιμενα, απο την αλλη ομως εξαρταται που δουλευει κανεις, που ζει και πως θελει να ζει. Το Λονδινο δυστυχως ειναι πραγματικα αυτο που περιγραφεις. Πανακριβο και δε σου δινει τη δυνατοτητα να βαλεις λεφτα στην ακρη. Σπανια. Οι αλλες Ευρωπαικες πολεις (εκτος Ευρωπης δεν εχω ζησει ποτε) προσφερουν μια καλη ισορροπια σε τιμες-μισθους. Ας μην ξεχναμε πως και οι γονεις μας (οι δικοι μου γονεις τουλαχιστον) σε μια εποχη που δεν υπηρχε κριση, καπως ετσι ξεκινησαν. Με τον πρωτο μισθο, με μηχανακι, καμπινγκ και συγκατοικηση μεχρι να φτασουν εκει που ειναι τωρα. Ας μην τα θελουμε ολα αμεσως. Η ζωη ειναι ωραια και χωρις πολυτελειες.

  80. Έχοντας κι εγώ ζήσει στο Λονδίνο για πολλά χρόνια, βρίσκω ότι συμφωνώ μαζί σου στα περισσότερα. Η ζωή είναι πολύ δύσκολη στο Λονδίνο και πολλές φορές νιώθεις ότι τα πάντα λειτουργούν εναντίον σου κι ότι τα πάντα χρειάζονται προσπάθεια. Δεν θεωρώ ότι το Λονδίνο λειτουργεί με βάση τον άνθρωπο, αλλά το χρήμα. Είναι μια καθαρά καπιταλιστική κοινωνία, αλλά δεν θέλω να επιμείνω εδώ γιατί δεν θέλω να θίξω ιδεολογίες.

    Είναι εξοντωτικοί οι ρυθμοί του Λονδίνου και δεν γνώρισα ούτε έναν ευτυχισμένο άνθρωπο σε όλα τα χρόνια που έζησα εκεί πέρα. Οι περισσότεροι είναι μονίμως θυμωμένοι, αγανακτισμένοι, και βιαστικοί χωρίς να θυμούνται πλέον και οι ίδιοι γιατί βιάζονται.

    Να ζεις μονίμως με στόχους… στόχο να αγοράσεις ένα σπίτι για να το αποπληρώνεις 30 χρόνια φτύνοντας αίμα. Στόχο να αγοράσεις ένα αυτοκίνητο, για να πρέπει να προ-πληρώνεις τα διόδια, και μάλιστα με direct debit (για να εξυπηρετείται η τράπεζα, όχι εσύ), απλά για να οδηγήσεις.

    Και να οδηγήσεις, και να πας πού; Όταν μονίμως έχει απρόβλεπτο καιρό, και ξεκινάς το Σάββατο πρωί να φύγεις από το Λονδίνο, να γλιτώσεις από τη ζωή σου για ένα διήμερο, και φτάνεις σε ένα προορισμό που υποτίθεται ότι θα σε ανταμείψει για το αίμα που έφτυνες όλη την εβδομάδα. Και φτάνεις. Και βρέχει. Κι ο κόσμος είναι μελαγχολικός κι εκεί τελικά. Παντού.

    Να βάλεις στόχο να αγοράσεις ένα ψυγείο, γιατί αυτό που είχες χάλασε. Και να αναρωτιέσαι αν αξίζει να αγοράσεις το έρμο το ψυγείο, αφού η καρδιά σου σού λέει ότι κατά βάθος δεν ανήκεις εδώ. Πας να στήσεις νοικοκυριό; Και να συγκρούεται η καρδιά με το μυαλό μονίμως.

    Η ζωή με “στόχους” εξυμνείται στην Αγγλία. Βέβαια οι περισσότεροι Άγγλοι δεν γνωρίζουν ότι η στοχοποιημένη ζωή είναι αποκύημα του Πρωτεσταντισμού. Μεγάλη ειρωνία να εξακολουθεί να πρεσβεύει η λογική μιας θρησκείας, όταν στην Αγγλία διώκεται η οποιαδήποτε θρησκευτική αναζήτηση. Αλλά ούτε αυτό το θέμα θέλω να θίξω.

    Καλή τύχη, που λένε κι οι φίλοι μας οι Άγγλοι.

  81. Επιτέλους κάποιος που λέει τα πράγματα με το όνομα τους Γιατί γεμίσαμε Έλληνες slash Λονδρεζους.

    Δυστυχώς η δική μου εμπειρία δεν κράτησε τόσο στην Αγγλία. Μόλις 4 μήνες με δύο μόνο συνεντεύξεις, καμία θετική απάντηση και part time bar tending (για πρώτη φορά στη ζωή μου) και ένα ωραίο δίωρο στο λεωφορείο στην διαδρομή Croydon – Raynes park μετά τη δουλειά τα μεσάνυχτα. Χαμενος κατά 4.000 ευρώ, κερδισμένος όμως έχοντας γνωρίσει αρκετό κόσμο, έζησα σε μια χώρα που λειτουργούν βασικά πράγματα και οι ευκαιρίες είναι ίσες αν όχι για όλους τότε για τους περισσότερους

  82. Μεταναστρια στην Κυπρο?
    Μαλλον καινουργιο ανεκδοτο θαναι αυτο.

  83. fascinating article, i understand how you feel
    i was born raised and educated in NZ, as the child of greek immigrants, but i now live in greece
    i dont wish to go back for the reasons you mention – there are crises everywhere, there are employment problems everywhere, and if i am suffering in any way at the moment in greece, i too can see good things coming out of our misery, and i believe that my children will be living in a better greece – already they show signs of not understanding some of their parents’ past
    remember, you are young, and one day, you will be old – you may want to be back in greece during that time (!)
    but wherever you are, you need to feel happy with the choice you made
    i wish you good luck, happy writings and happy travels

  84. Είμαι είκοσι επτά χρόνων και κατάγομαι απο ένα ταπεινό χωριό της βόρειας Ελλάδας. Για αυτούς που έχετε παει σε ορεινά χωριά μάλλον θα γνωρίζετε ότι δε δίνοντας πολλές ευκαιρίες σε νέους εκεί να εργαστούν η να μορφωθούν. Δουλεύω απ τα 14 και επέλεξα ν αφήσω το χωριό για να σπουδάσω. Αν και η οικογένεια μου ανησυχούσε για μένα με το τυπικό: “κρίμα, το κορίτσι μας να’ναι μόνο του”, αποφάσισα να αφήσω την Ελλαδα και να ζήσω στη μέση ανατολή φορώντας τα μαύρα ισλαμικά ρούχα λόγω του αυστηρού Ισλάμ που επικρατούσε στην περιοχή. Βίωσα τον προςυλιτιςμο και πολλές φορές τον ρατσισμό. Ήμουν τελείως μονη..η μονη Ελληνίδα σε ακτίνα τουλάχιστον 900 χιλιομέτρων. Δε γιόρτασα Χριστούγεννα η Πάσχα ούτε έβγαινα στα clubs όπως έκαναν οι συμμαθήτριες μου απ το σχολείο που συχνά ανέβαζαν φωτογραφίες μέσο Facebook παρουσιάζοντας τη ζωή τους σαν μια ταινία του Hollywood. Χρειαζομουν χρήματα για ένα καλύτερο μέλλον και μια ζωή με αξιοπρέπεια πίσω στην Ευρώπη. Τώρα είμαι στο δεύτερο έτος του διδακτορικού μου και ζω στην Αγγλία με τα χρήματα που κατάφερα να βγάλω ζώντας στο πιο εξτρεμιστικο καθεστώς του κόσμου.

    Να σας πω και ένα αστείο να γελάσουμε? κάποιοι/ες (οι περισσότεροι συγγενικα προςωπα η παλιοί συμμαθητές απο Ελλαδα) πιστεύουν ότι όσες δουλειές βρήκα μέχρι στιγμής ήταν με “μέσο” κι ότι το διδακτορικό που κάνω ειναι κι αυτό με “μέσο” γιατί “πως γίνεται κορίτσι μόνο του και χωρίς “μέσο” (“μπάρμπα στην κορόνα” το λένε στον τόπο μου) και να έχει καταφέρει κάτι σ’αυτη τη ζωή?”

    Διάβασα όλα τα σχόλια που αφήσατε και για να πω την αλήθεια μπορώ να καταλάβω πως νιώθετε. Η μοναξιά ειναι κάτι που θα πρέπει να αποδεχτούμε και να συμφιλιωθούμε ώστε η παραμονή μας στο εξωτερικό να γίνει πιο ευχάριστη. Θα’θελα να ευχαριστήσω τον Στεφςνο για την υπέροχη ιστορία του και να ευχηθώ σε όλους καλή επιτυχία στο εξωτερικό! Keep calm and carry on!

  85. Όσα γραφείς με αγγίζουν πολυ! Είμαι 10 χρονια στην Αγγλία . Τον πρώτο χρόνο έκανα μεταπτυχιακό στο Εσεξ και πέρασα τελεια. Μετά όμως έπρεπε να βρω δουλειά κι έτσι κατέληξα στο Μάντσεστερ για 2 χρονια. Ήταν απαίσια και η αλήθεια είναι ότι ήμουν στα πρόθυρα κατάθλιψης. Αν δεν είχα γνωρίσει τον φίλο μου θα είχα γυρίσει πίσω Ελλάδα. Αποφάσισα ότι αυτή η ζωή δεν μου έκανε καλό και γύρισα στο Εσεξ με τον φίλο μου. Ευτυχώς βρήκαμε δουλειές και τώρα πλέον έχουμε ένα παιδί. Κι αυτό για εμένα έκανε τη μεγάλη διάφορα. Τώρα που έχω τον Νικόλα Ελλάδα δεν γυρνάω. Κι όχι μόνο αυτό,άρχισε να μου αρέσει το ότι μένω Αγγλια. Το παιδί μου εδώ έχει μέλλον και αν ποτέ έχει κάποια μαθησιακή δυσκολία, αναπηρία η ταλέντο το κράτος θα τον βοηθήσει και θα μας υποστηρίξει. Επίσης επειδή δεν μένουμε Λονδίνο η ζωή μας είναι πιο ανθρώπινη και πιο εύκολη. Και πολυ πιο φτηνή. Κι αν ποτέ θελουμε την εμπειρία του Λονδίνου περνούμε το τρένο και σε μια ώρα είμαστε εκεί. Αυτό που θέλω να πω είναι μην απελπίζεσαι. Η Αγγλία δεν είναι μόνο Bornmouth και Λονδίνο , υπάρχει το Cambridgeshire , h Ουαλια κλπ κλπ, υπάρχουν πολυ ωραίες επαρχίες που μπορείς να έχεις μια καλή ζωή χωρίς να ξοδεύεις μια περιουσία . Κι επίσης κανεις η δεν κανεις παιδί υπάρχει το μέλλον. Και πίστεψε με το μέλλον εδώ είναι ακόμα αισιόδοξο κι αν δουλεύεις κι αρπαζεις ευκαιρίες προχωράς. Σου εύχομαι ο, τι καλύτερο , τα πρώτα χρονια στο εξωτερικό είναι πάντα πολυ δύσκολα και μελαγχολικά αλλα με λίγη τύχη τα πράγματα καλυτερευουν!

  86. Βιβιάνα συμφωνώ κι εγώ μαζί σου. Βρίσκομαι στην Αυστραλία εδώ και 1μιση χρόνο περίπου και πιστεύω πως όλη αυτή η οργάνωση στα πάντα δεν ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία μου. Σε πολλούς ίσως να αρέσει, άλλωστε κι η Αυστραλία, όπως όλες οι χώρες, έχει αρκετά προτερήματα, ειδικά σε ότι έχει να κάνει με την επαγγελματική σταδιοδρομία, αλλά χωρίς να θέλω να την υποτιμήσω, προσωπικά δε μου αρέσει ο τρόπος ζωής και η νοοτροπία. Προσωπικά θέλω να γυρίσω στην Ελλάδα μόλις μπορέσω (από οικονομικής άποψης). Δε θέλω μια μέρα να ξυπνήσω 40 χρονών και να συνειδητοποιήσω ότι όλη μου τη ζωή δούλευα περιμένοντας πότε θα πάω διακοπές ή πότε θα γίνει κάτι που θα ταράξει λίγο τα νερά για να “ζήσω”.. Πολλά είναι θλιβερά αλλά το θλιβερότερο όλων είναι το να συνηθίσεις σε μια καθημερινότητα που δε σε “γεμίζει”..

  87. Στέφανε το κείμενο σου με συγκίνησε ιδιαίτερα. Το πάλεψα κι εγώ με τη μετανάστευση αλλά έμεινα 6 μήνες Αμερική και τελικά ξαναγύρισα πίσω. Η ζωή ήταν αρκετά δύσκολη για μένα και είδα ότι δεν ήταν αυτό που ήθελα να κάνω,δεν μου άρεσε. Πολλά πράγματα στην Ελλάδα με χαλάνε αλλά πιστεύω ότι το εξωτερικό δεν είναι πανάκεια και ευτυχώς ή δυστυχώς πρέπει και κάποιοι που σε πολλά θέματα έχουμε νοοτροπία εξωτερικού να το παλέψουμε εδώ, μήπως αλλάξει ποτέ και κάτι…Και έξω τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και θέλουν να είσαι πολύ αποφασισμένος. Καλή τύχη σου εύχομαι ο,τι και αν κάνεις στη συνέχεια

  88. Αδερφέ συγχαρητήρια για το κείμενο σου. Είμαι και εγώ πρόσφατος μετανάστης. Θα ήθελα να σου κάνω ένα παράπονο μιας και όλοι λένε τα καλύτερα. Συγκεκριμένα για αυτό.[ Δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα έκανα κάτι τέτοιο. Το έκανα όμως. Και το έκανα αδιαμαρτύρητα. Κανείς από τους φίλους μου δεν ήξερε όλη την αλήθεια. Tη μαθαίνουν τώρα. Ήξερα ότι θα ακουγόταν περίεργο ότι έγινα μετανάστης για να αλλάζω “πάνες”. ] Φίλε μου αυτό είτε το έχεις μέσα σου είτε όχι. Πιστεύω ότι προσβάλλεις τα άτομα που δουλεύουν στον νοσηλευτικό τομέα με το να λες έγινα μετανάστης για να αλλάζω πάνες. Δε θέλω να πω περισσότερα αλλά μιας κ γράφεις κ είσαι σκεπτόμενος άνθρωπος θα καταλάβεις .

  89. Βιβιάνα είμαι μαζί σου. Προσωπικά άντεξα 6 μήνες στην Ελβετία. Έφυγα το τρίτο συνεχόμενο βράδυ που δεν κοιμήθηκα.

    Αλεξ
    (6 μήνες Ελβετία, 2 χρόνια Κύπρο, τώρα ευτυχώς πάλι Ελλάδα)

  90. Γεία σου φίλε μου,σου εύχομαι να ζήσεις κάποτε την ζωή που ονειρεύεσαι μόνο και μόνο γιά να κάνεις άλλα όνειρα. Είναι πολύ σημαντικό να δουλεύουμε την δουλιά που θέλουμε, έχοντας μιά αμοιβή που θα μας επιτέπει να ζούμε με αξιοπρέπεια. Τα προβλήματα είναι ταξικά, και αν δεν καταλάβουμε την δύναμη της εργασίας μας δεν θα πάμε πουθενά σαν κοινωνία.
    Οσο λιγώτερες καταναλωτικές ανάγκες έχουμε τόσο πιό εύκολα μπορούμε να τις εξυπηρετήσουμε. Καλή τύχη ότι και αν κάνεις στη ζωή σου.

  91. Keep calm and carry on! Είσαι μέσα 100%! Τα έχω ζήσει αυτά που περιγράφεις με τη μόνη διαφορά ότι άκουσα τη σειρήνα πριν 10 Χρόνια, γύρισα στην Ελλάδα με σκοπό να την αλλάξω και το μόνο που κατάφερα ήταν να χάσω τον καιρό μου άσκοπα. Τώρα προσπαθώ να ξανά αρχίσω από την αρχή στο Δουβλίνο αλλά δεν είναι το ίδιο στα 40 μου με τσακισμενα τα φτερά και με ένα παιδί 7 χρονών.

    Ο αετός όμως και με τσακισμενα τα φτερά δεν το βάζει κάτω!

    Συνέχισε τη σκληρή δουλειά σου και θα ανταμοιφθεις. Ήδη έχεις κερδίσει πολλά! Μην κάνεις πισωγυρισματα.

    Η Ελλάδα δεν υπάρχει πάρα μόνο στην ρομαντική φαντασία ορισμένων από εμάς που τη λοισμωνουμε έτσι όπως δεν την ζητάνε πότε! Ετσι οπως θα θέλαμε να είναι και όχι έτσι όπως την καταντήσαμε.

    Keep calm and carry on!

  92. Καλησπέρα!

    Ωραίος διάλογος, χαίρομαι που διάβασα τόσες πολλές διαφορετικές απόψεις. Και χαίρομαι που κάποιοι από εσάς έχουν καταφέρει να διοχετεύσουν τη δημιουργικότητά τους και την όρεξή τους για ζωή στη δουλειά τους, στη Ελλάδα ή στο εξωτερικό. Είμαι εδώ και 5 μήνες στην Ελβετία. Έχω πτυχίο από το ΠΑΠΕΙ, δίπλωμα στη μουσική και εργασιακή εμπειρία ως καθηγήτρια ξένων γλωσσών. Είπα “κάτι θα κάτσει”. Και έκατσε! Αμέσως. Με εντυπωσιακή ταχύτητα βρήκα ιδιαίτερα μαθήματα, μαθήματα σε ωδείο, μαθήματα αναπληρώτριας σε ωδείο και επίσης πρωινή δουλειά σε ένα πρότυπο αγγλόφωνο σχολείο στη Λωζάνη, όπου διδάσκω γαλλικά σε αγγλόφωνους μαθητές δημοτικού. Είπα: εδώ όλα είναι δυνατά!
    Και δεν έχω κανένα δικαίωμα να παραπονεθώ όσον αφορά τα επαγγελματικά μου αυτή τη στιγμή. Είχα τόση συσσωρευμένη ενέργεια να εργαστώ, ήμουν τόσο έτοιμη να εκραγώ από την απραξία μου πίσω στην Ελλάδα που έκανα αίτηση παντού και αυτή τη στιγμή κάνω 3 δουλειές. Δε λογάριασα το κόστος. Νόμιζα ότι το να “ξορκίσω” το κακό που λέγεται εξάρτηση από τους γονείς, το να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορώ να εργάζομαι από το πρωί ως το βράδυ και να παίρνω έναν καλό μισθό είναι το παν. Και δε λέω ότι δεν είναι σημαντικό. Δεν παύω να είμαι ευγνώμων.
    Έχω όμως χάσει τον ύπνο μου. Η προσωπική μου ζωή έχει πιάσει πάτο. Να μου πεις, θέλει χρόνο να προσαρμοστεί ο άνθρωπος, δώσε χρόνο στον εαυτό σου να συνηθίσει. Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρω αν θέλω να συνηθίσω. Διότι εδώ βλέπω ότι είναι στη νοοτροπία των ανθρώπων να ζουν για να δουλεύουν. Και χωρίς να υποτιμώ την σημασία της εργασίας όσον αφορά την προσωπική και κοινωνική πρόοδο, θεωρώ ότι το στοιχείο “είμαι άνθρωπος, έχω κι άλλες ανάγκες” δε θα πρέπει να υποτιμάται. Έχω γνωρίσει εδώ ανθρώπους που είναι ειλικρινά και βαθιά χαρούμενοι με τη ζωή τους και περήφανοι για τις ομορφιές της ελβετικής πατρίδας τους. Έχω γνωρίσει και άλλους που προφανώς όλη τους η ζωή περιστρέφεται γύρω από την πληρωμή λογαριασμών και φόρων. Και τους θεωρώ απλά θλιβερούς. Το γεγονός ότι λίγο πριν τα 70 λαμβάνεις τηλεφώνημα από εταιρεία κηδειών που σου κάνει προσφορές οικονομικών φέρετρων απλά δε χωράει στο φτωχό (;) ελληνικό μυαλό μου. Το να έχεις όλη σου τη ζωή απολύτως προγραμματισμένη, μέχρι τη στιγμή που θα πεθάνεις δεν το θεωρώ πρόοδο αλλά υποβάθμιση της ανθρώπινης ύπαρξης.
    Έχω δει κι άλλα πράγματα αξιοζήλευτα. Αυτό που αποκόμισα είναι ότι δε θα πρέπει πια να παραπονιέμαι για τη ζωή που έχω ή για τη ζωή που είχα. Είναι στο χέρι μου. Κι αν γυρίσω πίσω αργά ή γρήγορα θα φροντίσω να εστιάσω στα καλά αυτής της έρμης πατρίδας, τα οποία είναι αμέτρητα. Και θα προσπαθήσω να θυμίζω στον εαυτό μου να είναι ευγνώμων που ξέρει ότι υπάρχουν πλήθος ανοιχτές αγκαλιές εκεί πίσω, πράγμα που δε βρίσκεται παντού και που έχουμε την τάση να ξεχνάμε.

    Καλή τύχη σε όλους!

    “Ταξίδεψα πολύ και αυτό με βοήθησε ν’ αντιληφθώ πώς η βλακεία δεν ήταν αποκλειστικόν του τόπου μας προϊόν, όπως περήφανα ισχυρίζονται κι αποδεικνύουν συνεχώς οι Έλληνες σωβινιστές και της εθνικοφροσύνης οι εραστές. ” Μάνος Χατζιδάκις

  93. Στεφανε καλημερα, πολυ καλο το κειμενο σου. Στο παρακάτω κείμενο μου θα ήθελα να σε βοηθήσω αλλα παραλληλα να σε παρακαλεσω να δωσεις μια συμβουλή για την προσωπική μου περιπετεια. Αφησα την Αθηνα πριν δυο χρονια για μια καινουρια ζωη στη Γερμανια. Ολα έγιναν παρα πολυ γρηγορα, ο εργοδοτης ευχαριστημενος, οι συναδελφοι ενθουσιασμενοι, ακολουθησαν τα ταξιδια σε ολο τον κοσμο, αυτοκινητο, σπιτι μεσω της εταιρειας και ολα κυλουσαν ονειρικα. Στην Αθηνα κατεβαινα συχνα, να δω την οικογενεια, τους φιλους αλλα να ολοκληρωσω και το σπιτι μου που δεν μου επετρεψε η κριση να το χαρω. Ολοι με ρωτουσαν γιατι χαλω το χρονο μου και τα χρηματα μου για αυτο το σπιτι και σε ολους ελεγα ανετος, πλεον ειναι το ωραιο μου εξοχικο! Μεχρι που πριν 20 μερες ενα πρωινο κυριακης χτυπησε το τηλεφωνο απο Ελλαδα για μια δελεαστικη προταση εργασιας στην πατριδα πλεον! Ηταν στα μελλοντικα σχεδια μου αλλα οχι τοσο συντομα, απο εκεινη την ημερα εχασα τον υπνο μου! Ξυπνησαν οι εφιαλτες του παρελθοντος (υπερεργασια απληρωτη, ανασφαλιστος κτλ) αλλα και οι ομορφες αναμνησεις με ηλιολουστα τοπια αγκαλια με αγαπημενα προσωπα. Η αποδοση στη δουλεια μειωθηκε, χαθηκε το κινητρο, σημερα δεν μπορουσα να αντικρυσω τον εργοδοτη μου, απο τη μια ακουω τη φωνη του να μου λεει ¨μα καλα τι σου εκανα στα εδωσα ολα, τι αλλο θελεις?¨ απο την αλλη όμως ακουω την πανεμορφη χωρα μου, την κοπελα που αφησα, ίσως την ζωη που πεταξα…..δεν εχω ξαναζησει πιο δυσκολες μερες.

  94. Η γη του πυρος δεν ειναι η Νοτια Αμερικη. Ειναι η γη του πυρος.
    Ελευθερια
    (ολως κατα τυχη, Ολλανδια + Γερμανια + Αγγλια + βλεπουμε)

  95. Πολύ όμορφο το κείμενό σου αλλά αναφέρεις ότι δεν κάνεις αποταμίευση καθόλου με τον μισθό πείνας που λαμβάνεις. Με τι μισθό θα έκανες τα ίδια πράγματα που έχεις επιτύχει αν ήσουν ακόμα στην Ελλάδα; Αυτή την στιγμή που γράφεις το κείμενο, είσαι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από ότι πολύ άλλοι συνέλληνές και πρώην συμφοιτητές σου. Πιστεύω ότι εκτιμάς το γεγονός ότι έχεις ένα υπερεκτιμηνένο πτυχίο που δεν πιάνει μία στην Ελλάδα (και σε πολλές άλλες χώρες) και βρήκε εφαρμογή στην Αγγλία που είναι ήδη μια κορεσμένη αγορά στο συγκεκριμένο τομέα. Εκφράζεις με πολύ ήπιο τρόπο την αγανάκτησή σου για την Ελληνική πραγματικότητα κράζοντας τους Ελληνάρες του Λονδίνου (με το δίκιο σου, δεν τους πάω ούτε εγώ προσωπικά) αλλά παράλληλα μου θυμίζεις ένα από αυτούς. Κάποιοι άλλοι δουλέυουν από τότε που πήγαιναν σχολείο και εσυ θυμήθηκες στα 26 σου ότι έπρεπε να δουλέψεις. Καλό είναι να αρχίσουμε να εκτιμάμε αυτό που έχουμε και να μην ψάχνουμε ελαττώματα σε αυτούς που μας έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία να ζήσουμε όπως μας αξίζει… σαν άνθρωποι.

    Υ.Γ. Σαν ψυχολόγος που είσαι θα πρέπει να γνωρίζεις ότι το κείμενό σου το έγραψες με σκοπό να εντυπωσιάσεις. Για αυτό το λόγο αποκαλείς τη Νότια Αμερική, Tierra del Fuego. Γνωρίζεις ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο έως ακατόρθωτο για κάποιον Έλληνα με 450 εύρω (αυτός είναι μισθός πείνας) να επισκεφτεί όλα τα μέρη που έχεις πάει, ενώ εσύ με το μισθό “πείνας” που παίρνεις, το έχεις και καμάρι.

    “Υπάρχουν όμως στ’ αλήθεια οι Ελληνάρες του Λονδίνου. Δεν είμαστε όλοι έτσι. Απλά αυτοί κάνουν περισσότερο θόρυβο και ακούγονται.” Αυτά είναι τα λόγια σου και δες πόσο θόρυβο έχεις κάνει ήδη…………

    Μας έσκασες βραδυάτικα Παρασκευής. Επιλογή σου ήταν το Λονδίνο, Πρωτευουσιάνε….

    Ας κάνουμε την αυτοκριτική μας.Την επόμενη φορά που θα ποστάρεις, διάβασε ξανά το κείμενό σου, όχι για να διορθωσεις τα λάθη σου αλλά την σκέψη σου.

    Φιλικά,
    Γιάννης
    (4 χρόνια Ολλανδία, 1 χρόνο Γερμανία, 1,5 χρόνο Αγγλία μέχρι στιγμής και βλέπουμε…)

  96. MENO STI GERMANIA EDO KAI 2 XRONIA KAI NIOTHO OTI ME SEBETAI TO KRATOS KAI OTI EXO AKSIOPREPIA. AFTO KAI MONO FTANEI GIA NA FIGEIS APO ELLADA

  97. Διαβασα το κειμενο σου αλλα και πολλα σχολια, πολυ σημαντικα και πολυ διδακτικα ολα.

    Ομως εγω δε θα σου στειλω ουτε ευχες ουτε καλη “τυχη”, τιποτα εξαλλου δεν ειναι τυχαιο.

    Σου στελνω Α Γ Α Π Η συναθρωπε.
    Ο Θεος να εχει καλα εσενα και την οικογενεια σου,
    αλλα και οσους γραψανε ή απλα διαβασανε.

    Γιαννης απο Ελλαδα

  98. k suggnwmi pou tha ksanasxoliasw alla thelw na prosthesw kati….toulaxiston as min ksanakanoume ta lathi tou parelthontos….borei na efuga borei na ksanagurisw borei k oxi pote den ksereis…an akoma exeis stin kardia sou tin ellada…PSIFISE!!! oso imoun ekei elega ela mwre k poion na psifiseis, se trwei to sustima ginesai ena…pleon omws den thelw na ksanakanw ta idia! ekleisa eisitiria na paw na psifisw na min tous dwsw tin ikanopoiisi tis apoxis..giati oi dikoi tous xeirismoi k i dikia mou aneuthinotita me ediwksan apo tin idia mou tin xwra…giati sto diko mas xeri einai na allaksoume…k prospathw pleon olous mou tous filous na tous ksupnisw…giati egw 27 xronia megalwsa sti xwra m…den perimena pote oti tha kseniteutw…megalwsa me taksidia alla den perimena pote oti ta fugw oti tha pigaina stin poli mou san episkeptis…

  99. kapoia stigmi akousa apo enan filo mou italo pou tou to eipe i giagia tou…mia megali kouventa pou otan tin prwtoakousa den borousa na tin katanoisw giati pernousa ton diko mou golgotha…”den xreiazetai na taksidepseis gia na anakaluspseis auto pou psaxneis k auto pou sou leipei”…auto pou m mathainei to taksidi mou sta ksena k i anazitisi gia ena kalutero aurio…einai oti ola exoun to kostos tous..kati xaneis kati pairneis k oti tipota den xarizetai…oses fores k an to exw akousei twra pio polu apo pote to niwthw kiolas!!! polu kalo keimeno, metafereis skepseis, anusixies, ebeiries pou polloi mas exoume perasei! perissotero ap ola omws auto pou mathaineis na ektimas einai na xairesai tin zwi me oles tis tis ekfanseis….na min katapiezesai na kaneis aputo pou se kanei na niwtheis omorfa… na matheis na xairesai tis stigmes…lamvanontas omws panta tis euthines pou sou analogoun ontas aneksartitos!!! giati megalontas stis ellinikes mas k prostateumenes mas oikogeneies mathame na min pernoume euthines mathame na eimaste eksartimenoi…anoigontas omws ta ftera mas anakaluptoume tis xares tis zwis mas tis dikias mas zwis…eithe na epistrepsoume stin vasi…opoudipote k an einai auti…nea i palia …

  100. Like your grandfathers , I left for America in 1980 and never looked back. I visit as often as I can , however the feeling I get when there tells me ” H Ellada pou ixera den yparxei pleon”. I am sure you have heard the saying – Home is where your heart is. Greece will always have a special place in my heart.

  101. Καλησπερα Στεφανε,

    δεν ξερω τι ειναι πιο ομορφο, να φευγεις συνηδειτοποιημενος ή οχι?Το αποτελεσμα ειναι ενα, φευγεις. Η ιστορια σου εκφραζει πολλους απο μας που βρεθηκαμε,βρισκομαστε ή ακομα θα βρεθουμε στο εξωτερικο. Δυστυχως ή ευτυχως ειμαι στην κατηγορια “βρισκομαστε”. Ενας αλαζονας 17 χρονος οπου μετακομισε στην Γλασκωβη της Σκωτιας για σπουδες με το ονειρο να σπουδασει και να γυρισει πισω. Τα ονειρα ομως φαινονται τοσο μακρινα τελικα. Μετα απο τα 3 χρονια σπουδων πηρα και εγω ενα τηλεφωνημα. Δεν υπηρχε κανενας να με ενημερωνει για το ποσο ονειροπολος ημουν. Μεχρι που ακουω μια φωνη “Αγορι μου δεν υπαρχει επιλογη επιστροφης..”. Ετσι χαλωντας μου το ονειρο ειπα πως θα σπασω καθε ετικετα και καθε οριο του εαυτου μου για να αποδειξω ποιος πραγματικα ειμαι στην χωρα που με φιλοξενει. 4 χρονια μετα απο αυτο το τηλεφωνημα βρισκομαι διδακτωρικος φοιτητης, ανεξαρτητος και χαρουμενος γι αυτο που κανω. Εχοντας κερδισει πολλα, μα εχοντας χασει αντιστοιχα αρκετα. Αντλωντας σημεια απο τα σχολια που προηγηθηκαν μπορω να πω οτι ειμαστε πολιτες του κοσμου, κρυβοντας εναν πολυμηχανο Οδυσσεα, και επιμονοι για ενα καλυτερο αυριο. Τι στεκει μεσα σου? αυτο που ειπε η αναγνωστρια απο την Κυπρο. Οι ανθρωποι. Δεν ειναι το χωμα, δεν ειναι ο αερας, μητε ο ηλιος της Ελλαδας. Ειναι το “σ’αγαπω”, η παρεα, το φιλοτιμο, η φιλοξενια, η μουσικη, το θεατρο, το γελιο και πανω απο ολα η ευθυτητα που κρυβουμε βαθια μεσα μας. Δεν ειμαστε οι καλυτεροι μα ειμαστε κατι. Πρεπει να υπερασπιστουμε αυτο το κατι. Με οποιο τροπο εχει ο καθενας μας. Και να ξερεις πως ο τροπος σου, κοινως ο λογος σου ειναι απο τα δυνατα μας σημεια. Να ξερεις πως το κειμενο σου ταξιδευει στον κοσμο. Ευχομαι να πανε ολα οπως τα θες απο καρδιας.

    Καλη δυναμη,
    Λαμπρομεμας

  102. Χαιρεται παιδια, βλεπω οτι γενικα επικρατει ενα κλιμα αναμεικτο…..η αληθεια παιδες ειναι υποκειμενικη ειναι ο καθρεπτης των αρνητικων μας και των θετικων μας,,,,,η ευτυχια επισης ειναι το -τι- κυνηγας και θελεις……
    Εφυγα απο την Ελλαδα εχοντας καθυστερησει το φευγιο μου διοτι ξεσπασε η κριση ,,,κοινωνικη, ηθικη και οικονομικη, Σε αντιθεση με καποιον που δηλωσε οτι βρηκε την τελεια δουλεια και εχει την τελεια ζωη στην Ελλαδα, εγω εμεινα για να αγωνιστω για τους συνανθρωπους μου Ο αγωνας βεββαια αδοξος και χωρις αποτελεσμα ιδιαιτερο. Υπαρχουν βεββαια πολλες κινητοποιησεις που ειναι αξιολογες και μεχρι στιγμης εχουν κρατησει,
    Εγω απογοητευτηκα απο τους Ελληνες δεν ειναι κοινωνικοι αγωνιστες (η πλειονοτητα) οπως ηταν καποτε οπως λενε τα βιβλια της ιστοριας,
    Προσωπικα ειχα αποφασισει να φυγω απο το 2004, το εκανα το 2013,,,διοτι δεν ειχα πτυχιο, απολυτηριο στρατου συν τα ανωθεν της κρισης. Δεν ειμαι Ελλην ειμαι Πολιτης του Κοσμου, και βεββαια παντου υπαρχουν αρνητικα και θετικα, εσυ αποφασιζεις και οφειλεις να δεχτεις τις συνεπειες των επιλογων σου.
    Στην γαλλια Στρασβουργο μεσα σε ενα χρονο δεν καταφερα πολλα (η αληθεια ειναι οτι υπαρχει αρκετος κοινωνικος ρατσισμος εδω δυστυχως)….αλλα αρκετα για τον επομενο προορισμο (Σκωτια) και απο εκει βλεπουμε. Δεν συστηνω την γαλλια γενικα εκτος αμα εχετε καποιο διδακτορικο και ερθετε εδω για πολυ συγκεκριμενα προγραμματα και δουλειες.
    Για να κλεισω εχοντας και εγω αναμεικτες εμπειριες, αμα εισαι αγωνιστης και ανοικτος σαν ανθρωπος παντου εχεις να παρεις εμπειριες (για λεφτα ρωτηστε αλλου δεν ειμαι του αθληματος) που σε ωθουν στην αυτο-εξελιξη και αυτο-βελτιωση. Οπου και εαν βρισκεστε και ζειτε, εαν παρατηρειτε μια στασιμοτητα φυγετε ή αλλαξτε τον εαυτο σας και τον τροπο ζωης σας.

    Η δικια μου πατριδα ειναι η πιο μεγαλη απο ολες, και παραδοξως εμπεριεχει και τις δικες σας.

    Να ειστε καλα και να αγωνιζεστε οπου και εαν ζειτε. ….Να ζειτε κατα του δαιμων εαυτου.

    Παναγιωτης (Νευρο)ψυχολογος 30 χρονων.

  103. Στέφανε πολύ ωραίο το κείμενο σου, γραμμένο με απλότητα ψυχής. Είμαι κι εγώ μετανάστρια εδώ και 2 1/2 χρόνια στην Κύπρο. Ομολογώ ότι πραγματικά θαυμάζω τη γαλήνη και την ηρεμία της γραφής σου, προφανώς έτσι βιώνεις όλη αυτή την εμπειρία και θα έλεγα ότι σε ζηλεύω λίγο γι’αυτό. Εγώ απ’την άλλη, ώντας ένας άκρως δημιουργικός και δραστήριος άνθρωπος, ξενιτεύτηκα για μια καλύτερη ζωή και για την ευκαιρία να δημιουργώ στη ζωή μου αντί να μιζεριάζω. Δυστυχώς, πέτυχα ακριβώς το αντίθετο. Εφτασα στα όρια της κατάθλιψης, μέσα σε μία εξίσου άδικη και στειρα κοινωνία με την ελληνική. Νόμιζα ότι εδώ δεν θα ήταν έτσι.Δεν ήξερα…δε ρώταγα… Ποιότητα ζωής δεν είναι να δουλεύεις όλη μέρα, να παίρνεις μισθό πείνας και να είσαι πουστοκαλαμαρού… Στη ζωή τα λεφτά δεν είναι το παν. Εγώ τουλάχιστον είμαι από τους ανθρώπους που δουλεύουν για να ζουν και όχι το αντίθετο. Ποιότητα ζωής θεωρώ ότι έχεις όταν έχεις ανθρώπους γύρω σου που σε αγαπούν, που σε καταλαβαίνουν, που σου συμπαραστέκονται, που σε γουστάρουν γι΄αυτό που είσαι σαν άνθρωπος, που σε κάνουν να γελάς, που σε γεμίζουν. Την πατρίδα δεν την κάνουν οι πέτρες, την πατρίδα την κάνουν οι άνθρωποι. Κι δεν βλέπω την ώρα να γυρίσω “σπίτι”. Πριν φύγω απ’την Ελλάδα ήμουν μπουχτισμένη με την κατάσταση και τους ανθρώπους εκεί. Πίστευα ότι όπου αλλού και να πάω θα ήταν καλύτερα. Με είχαν πείσει ότι εμείς οι Ελληνες είμαστε άχρηστοι και εμείς φταίμε για όλα όσα μας συμβαίνουν. Είμαστε από τους 1ους βλέπεις που πήρε η μπάλα. Τώρα 2 1/2 χρόνια στον ΞΕΝΟ τόπο νομίζω ότι η εθνικότητα δεν έχει να κάνει με το αν είσαι καλός, άξιος ή γενναιόδωρος άνθρωπος, ή είσαι ή δεν είσαι. Δυστυχώς λοιπόν, ο απολογισμός μου είναι ένας τεράστιος θυμός απ’τη μια και μία τεράστια συνειδητοποίηση του πόσο έχω χάσει τον εαυτό μου πλέον.Ελπίζω πριν να είναι πολύ αργά να ξαναποκτήσω την όρεξη να γράψω, να τραγουδήσω…να ζήσω!

  104. I read your article with much interest. Yes, every new beginning is difficult. So was mine when I moved to Greece 23 years ago to marry my Greek husband (I am of Greek descent,however), And where am I now? Back in North America, because after loving Greece and accepting Greece and raising children and a family and doing financially okay, I had to leave for financial reasons, without my husband. Am I bitter? A little, though I try not to be. Would I now go back? No.

    Much as I loved/still love Greece, and it will always be a second “patrida”, the cafes and tavernas and beaches and mountains and weather are great, and yes, those are indeed important in life; however, so is self-dignity, work, a sense of accomplishment, easy bureaucracy (I had to throw that in, sorry), generally friendly ,unassuming people, good transportation, a state where you feel financial security, where things work, where the physically challenged can actually be mobile, where the health and welfare, despite glitches and some problems generally are effective though not perfect, where you can just get on with life even though you’re just making ends meet.

    I love the live music, the simplicity, but miss the colours of Greece. So at the end of the day, all I know is the old cliche – pros and cons to both. But I feel you WILL do better abroad, that you will find something better (with your work experience, look into Canada!), and Greece and her beautiful beaches and sunshine will always be there. But other places have beaches too, and sunshine can be found on the snowiest, coldest day. Make a great life for yourself wherever you are. You did the right thing to leave; you would’ve always wondered “what if” while slowly dying in a country that could not offer you work, and thus, self-esteem and a sense of dignity. I wish you the very best. :)

  105. Μπράβο! Χαίρομαι που τα πας καλά, παρόλο που δεν είναι εύκολο εγχείρημα να πας και να επιβιώσεις στο εξωτερικό μόνος σου!! Εύχομαι το καλύτερο!

  106. Μπράβο! Χαίρομαι που τα πας καλά, παρόλο που δεν είναι εύκολο εγχείρημα να πας και να επιβιώσεις στο εξωτερικό μόνος σου!! Ερχομέ το καλύτερο!

  107. Στέφανε ωραίο το κείμενό σου και μετρημένο. Εγώ έφυγα στα 34 παντρεμένος, 6 μήνες αφού πήρα πίσω τη μπλε ταυτότητα (αφού έχεις κάνει στρατό γνωρίζεις). Η γυναίκα μου πηγαινοέρχεται. Με όλα αυτά έχουμε κάνει και παιδί.

    Ήρθα Αγγλία, άνοιξαμε τα φτερά μας, έκατσα 2 χρόνια και τώρα θα ξαναφύγω(ουμε). Για που? Για κεντρική Ευρώπη. Πιστεύω κάτι :
    Ως λαός είμαστε ταξιδιάρηδες και κοσμοπολίτες. Πάνω στις βασικές αρχές των πολιτιστικών μας ριζών έχει χτιστεί ένα όμορφο οικοδόμημα: το λέω Ενωμένη Ευρώπη, θα ήθελα να το λέω Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης.
    Όπου και αν πας στην Ευρώπη (και η Αγγλία πιστεύω πως απέχει πολύ από την Ευρώπη-μου φέρνει πιο πολύ σε Αμερική), θα αισθανθείς άνετα. Κάθε φορά που περνάω τα (νοητά) παλιά σύνορα μιας Ευρωπαικής χώρας συγκινούμαι για το αίμα που χύθηκε μέχρι αυτά να γίνουν νοητά.

    Αξιοποίησε το και πέτα….Πολιτισμικά πατάς σε γερό έδαφος: απόγονοι εμπόρων ναυτικών μεταναστών προσφύγων και αποίκων είμαστε πολιτισμικά. Μόλις το νησί πάψει να σου προσφέρει κάνε το άλμα σου και πήδα.

    Είναι ωραίο να ταξιδεύεις. Και όσο για το νοίκι, την έλλειψη ήλιου, κτλ που λένε…….άστο να πάει στο διάολο…..δε μας ενοχλεί τίποτα και δε πρέπει να μας ενοχλεί. Όσους Έλληνες έχω γνωρίσει και ξεχωρίσει εδώ, φέρουν και φέρνουν τον ήλιο μαζί τους.Και τον μοιράζουν απλόχερα……

  108. Σας περιμένουμε πίσω στην πατρίδα όλους, με τις εμπειρίες, τη γνώση, την εργατικότητα και την προκοπή σας. Όταν θα έχετε δεί αρκετά, με γεμάτες τις αποσκευές όχι με καλούδια από το εξωτερικό αλλά με τη σοφία από όσα αποκομίσατε , να τα διδάξετε στον τόπο σας για να τον κάνετε καλύτερο. Είναι σκληρή πια η επιβίωση εδώ , κι η χώρα μας θα χαθεί αν δεν την προστατέψουμε. Είναι , φοβάμαι, είδος προς εξαφάνιση !!!!! Είμαι μάνα δύο παιδιών που έχουν φύγει , βιώνω όλο και πιό δύσκολες και πιεστικές εργασιακές συνθήκες και μετά από χρόνια και χρόνια δουλειάς ελπίζω μόνο σε πενιχρή σύνταξη και σχεδόν καθόλου ασφάλιση . Μας αξίζει καλύτερη ζωή και θα παλέψουμε. Με δύναμη και αγωνιστικότητα. Όπως έκαναν οι παππούδες μας σ´ αυτόν τον τόπο.

  109. Αγαπητή Μαρία θα ήθελα να συμφωνίσω με το Γιάννη που τόσο σωστά και ειλικρινά τα είπε. Στην Ελλάδα δυστυχώς οι περισσότεροι ακόμα και σε αυτή την περίοδο κρίσης ψάχνουν την εύκολη δουλειά, τη θέση στο δημόσιο, το εύκολο και χωρίς κόπο. Η επαρχία συνεχίζει να ερημώνει ενώ είναι μια μεγάλη ευκαιρία να γίνει μια αποκέντρωση και μια επιστροφή σε τομείς που μπορούν να προσφέρουν πράγματα. Σίγουρα δεν είναι γεννημένοι όλοι για όλα. Από το να κάθονται όμως και να κλαίνε τη μοίρα τους περιμένοντας να έρθει η πολυπόθητη θέση μπορούν να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους. Δεν είναι εύκολο. Θέλει κόπο και πολύ δουλειά και κυρίως ανοιχτό μυαλό για να αντιληφθούμε πράγματα που δεν έχουν κορεστεί. Εξάλλου ακόμα και σε περίοδο μη κρίσης και λίγοι πτυχιούχοι έκαναν τη δουλειά που σπούδασαν. Δεν είναι κακό να αλλάξει τομέα και να δοκιμάσει κάτι άλλο.
    Σίγουρα το εξωτερικό έγινε ανάγκη για κάποιους, αλλά έγινε και μόδα για πολλούς που όπως είπε και κάποιος παραπάνω ψάχνουν το έτοιμο και το εύκολο, τις ” διευθυντικές” θέσεις όπως σε μια συζήτηση μου είπε γνωστός μου ιδιοκτήτης εταιρίας στο Λονδίνο.
    Έχοντας ζήσει για λίγο κάποια χρόνια έξω μπορώ να πω ότι καταλαβαίνω όλους όσους νοσταλγούν την Ελλάδα. Είναι ευλογημένος τόπος και υπάρχει ακόμα και σε αυτό το σημείο που έχουμε φτάσει ανθρωπιά, όσο και αν θέλουν να μειώνουν τους συνανθρώπους μας μερικοί. Γιατί ο ρατσισμός υπάρχει και έξω και κυρίως ο παρτακισμός είναι στο μεγαλείο του στην ευρώπη. Το μόνο που υστερούμε σε σχέση με τους άλλους λαούς είναι η ” βλακεία” που μας διακατέχει και κυρίως η βραχύβια μνήμη μας.

  110. Ναι, έτσι νιώθουν κι άλλοι νέοι αλλά αξίζει για ένα πράγμα:Για τη δικαίωση που αισθανεσαι όταν ένα πανεπιστημιο εκεί σου δίνει την ευκαιρία για PhD λέγοντας σου ότι είσαι overqualified για master ενώ στην Ελλάδα απλά είσαι ακαταλληλος για ένα μεταπτυχιακο.
    Και συμφωνω, το Bournemouth είναι μικρό, δε σε χωράει.Εγώ ήρθα εδώ μόνο για τη θάλασσα.
    Και όσο για τον κύριο που νομίζει ότι μπορείς να δουλεψεις στην Ελλάδα αλλαζοντας πάνες, ας το προσπαθησει.Είμαι σίγουρη ότι η απαντηση που θα πάρει είναι πως δεν έχει προυπηρεσια, μεταπτυχιακο, διδακτορικο στην ακράτεια και δεν έχει το απαραιτητο χρώμα μαλλιών. Γιατί έτσι! Γιατί ακόμα και για σερβιτορα, πτυχίο πυρηνικου επιστημονα δεν αρκεί…

  111. Άμα έχεις την όρεξη και χρόνο, υλοποίησε την ιδέα σου, οργάνωσέ το εσύ.

  112. Γεια σε όλους. Στέφανε μου άρεσε πολυ το άρθρο σου και χαιρομαι που αυτο μου έδωσε την ευκαιρία να περιηγηθώ στο blog σου. Χαιρομαι να γνωριζω τοσο δηιουργικά άτομα, αυτο με εμπνέει! Θα σας πω και εγω την ιστορια μου οσο πιο συντομα μπορώ. Ειμαι απο την Πάτρα και μεγάλωσα αρκετά καλομαθημέρα και με ιδιαίτερη οικονομική ανεση. Μετα απο πολυ διαβασμα και την πιεση των πανελληνιων σπουδασα Παιδαγωγικο Δημοτικής Εκπαιδευσης. Με το που τελειωσα τη σχολη με πηραν αναπληρωτρια για μια χρονια στην Καλαματα δασκάλα και περασα την καλυτερη χρονια της μεχρι τωρα ζωής μου. Θάλασσα, βουνο, παρέες, σχέση, παιδιά, αγάπη, ήμουν πραγματικα ευτυχισμένη. Μετα οπως δεν με ξαναπήραν αναπληρώτρια και για ένα χρονο ουσιαστικα καθομουν, εστελνα βιογραφικα παντου στον κοσμο και πέρασα απο πολλα σταδια καταθλιψης. Αποφασισα να παω Σκωτια για μεταπτυχιακο. Ευτυχως οι γονεις μου μπορεσαν να με στηριξουν εκεινη τη χρονια ενω κι εγω παραλληλα δουλευα baby siting και σαν δασκαλα στο ελληνικο σχολειο της Γλασκώβης. Μετα το μεταπτυχιακο μου εκανα αιτησεις παντου στον κοσμο και βρηκα μια δουλεια στη Σουηδια, Στοκχολμη. Εφτιαξα παλι τη βαλιτσα μου και πήγα. Ημουν δασκαλα σε ενα αγγλικο σχολειο. Αντεξα 2 μηνες και μετα αλλαξα δουλεια για ενα νηπιαγωγειο. Τωρα δουλευω σε ενα νηπιαγωγειο διγλωσσο στη Στοκχολμη ενω παράλληλα μαθαίνω σουηδικα. Μπορω να πω οτι αποταμιευω αλλα ζω σε ενα σπιτι με πολλα ατομα, κανω 1 ωρα καθε μερα να παω στη δουλεια μου (και αλλη μια να γυρισω) και γενικα βγαινω μια φορα τη βδομαδα. Παρ’ολα αυτα δεν θελω να γυρισω (στουλαχιστον ακομα) Ελλάδα. Υπαρχουν πολλες δυσκολιες αλλα θελω πολυ να δουλευω, η ανεργια ειναι ο χειροτερος εφιαλτης μου.. Μετα απο πολλες δυσκολιες μπορω επιτελους να πω οτι ειμαι πολυ καλα. Η Σουηδια ειναι ενα καλο μερος για να δουλευεις και να ζεις..

  113. Γειά σου Στέφανε, πάρα πολύ όμορφο το κείμενο σου σου, και γω μετανάστρια είμαι, κάπου 17 χρόνια μένω στη Βιέννη. Ξεκίνησα μόνη μου από το μηδέν και φτίαχτηκα σιγά σιγά. Όσο να αγαπώ την Ελλάδα, δε θέλω να γυρίσω πίσω για καλό των παιδιών μου.. Καλή συ τύχη!!!

  114. “Η ευθύνη του εαυτού μας είναι πάντα δική μας”. Ναι. Πολύ σωστά! Αυτό δεν αναιρεί οτι κι οι άλλοι έχουν ευθύνες. Πχ το κράτος πρέπει να έχει ευθύνες απέναντί μας. Όπως κι εμείς οι ίδιοι. Όχι μόνο πρέπει να έχουμε ευθύνες για τους εαυτούς μας, αλλά να έχουμε ευθύνες και για τους άλλους. Το θέμα είναι το εξής: σε όλους μας υπάρχει μια τάση αποφυγής ευθυνών. (Είτε των ευθυνών μας προς τους εαυτούς μας, είτε ευθυνών μας προς τους άλλους. Είτε το ένα, είτε το άλλο, δεν αλλάζει κάτι. Αποφυγή ευθύνης το ένα, αποφυγή ευθύνης και το άλλο). Τα πράγματα αλλάζουν όταν αναλαμβάνουμε ευθύνη.

  115. Πολύ ωραίο! Μ’αρέσει το σχόλιό σου! Πάρα πολύ!
    Βέβαια, μην ξεχνάμε οτι ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετική πορεία ζωής και “πεπρωμένο” (εντός εισαγωγικών). Κάποιος “πρέπει” (εντός εισαγωγικών) να παλέψει να καλυτερεύσει τα πράγματα στην πατρίδα του, κι άλλος πρέπει να παλέψει να διαπρέψει στο εξωτερικό διότι έτσι θα είναι περισσότερο ωφέλιμος στους γύρω του.
    Χαίρομαι που υπήρξε ένα σχολιαστής που έκανε το δικό σου σχόλιο!
    Περίμενα να γίνει αυτό το σχόλιο!

  116. Ευχαριστώ που το πόσταρες, ώστε να ενημερωνόμαστε και να μαθαίνουμε αυτοί που ακόμα δεν έχουμε μεταναστεύσει.

  117. Aγαπητέ Γιάννη, διαφωνώ με την απάντησή σου γιατί τη θεωρώ υπεραπλουστευμένη και απόλυτη. Ο καθένας μιλάει μέσα από τα δικά του φίλτρα αλλά θα βοηθούσε όλους μας αν σκεφτόμασταν πιο ολιστικά. Στον τομέα της ψυχικής υγείας στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ευκαιρίες και αυτό που κάνει ο Στέφανος στην Αγγλία, εδώ μπορείς να το κάνεις μόνο εθελοντικά κι όσο γεμάτος κι αν νιώθεις στο τελος της ημέρας, παραμένει το πρόβλημα της επιβίωσης. Δεν ανήκουν όλοι όσοι φεύγουν έξω στην κατηγορία που περιγράφεις ούτε κάνουν φαντάζομαι μια τόσο μεγάλη αλλαγή επειδή είναι στη μόδα. Και ο τομέας της εκπαίδευσης και ο τομέας της ψυχικής υγείας πάσχουν φοβερά στην Ελλάδα του 2014 και δυστυχώς είναι οι μόνοι τομείς-μαζί με αυτόν της τέχνης-που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στην ελληνική κοινωνία εάν έχρηζαν στήριξης. Η επιλογή σου να επιστρέψεις και να φτιάξεις τη ζωή σου στην επαρχία με τις δικές σου δυνάμεις είναι αξιέπαινη αλλά δεν αφορά όλους ούτε όλα τα επαγγέλματα.

  118. Εγω παλι διαφωνω .

    Ειμαι 4 χρονια Λονδινο.
    Φιλε μου ηρθες εδω και σου ανοιξαν τα ματια, εγραψες το μυθηστορημα σου, βρηκες δουλεια, γυρισες τον κοσμο…και παραπονιεσαι για την αποταμιευση? Κατω ουτε θα ειχες σκευτει αυτα..

    Δεν ξερω για τους υπολοιπους ,αλλα οπως διαβασα ισχυει και για την οικογενεια σου,..αυτα που βρηκαμε ετοιμα απο τους γονεις μας, να ξερεις οτι αυτοι τα εφτιαξαν με αιμα.

    Και φυσικα δεν πηγαν ταξιδια στην ακρη του κοσμου (low budget or not ) ;αλλα τα μαζευαν αυτα τα 180 για ενα σκ,..και την πιτσα και ολα.τα αλλα για να μεγαλωσουν εμας με ανεσεις.

    Ολα ειναι θεμα επιλογων φιλε μου, και επειδη ειμαι στην ιδια θεση με εσενα εγω πιστευω το οτι εισαι- ειμαστε εξω μονο καλο κανει.

    Τωρα αν θες αποταμιευση μπορεις να κανεις αλλα πρεπει να στερηθεις…ετσι ειναι η ζωη!!(flatshare,trips weekends out second job your novel might sell etc)

    Αλλιως keep dreaming and don’t complain !

    Καλη τυχη !

    Υ.Γ ειχα ενα Tshirt και εγραφε

    Stay where is fan to live.

  119. Σας ευχαριστώ για την όμορφη κατάθεση ψυχής και βιωμάτων που διάβασα στο άρθρο και τα σχόλια απο κάτω.

    Ας υποθέσουμε ότι έχουμε μια και μοναδική ζωή, έστω ότι είναι μονάχα μια. Καντε αυτό που σας κάνει καλύτερους ανθρώπους, πλήρης και γιομάτους αγάπη. Μια συμβουλή μονάχα σας δίνω,
    μην κάνετε όνειρα
    ώστε να ζήσετε ευτυχισμένοι.

    Βασίλης

  120. Xairomai k mprabo pou moirastikes tis skepseis k empeiries sou. Egw eimai 2,5 xronia sto Bristol tis Agglias k niwthw tis taksikes diafores, alla de niwthw to na zeis gia na douleueis. Douleuw 7.5 wres tin imera se etaireia IT k plirwnomai kala. Mou itan eukolo na brw epomeni etaireia gia na proxwrisw tin kariera mou, i opoia prosferei liga perissotera. Mesa se 6 mines exw kanei oikonomies anekpista kales! Ola ta parapanw den einai bragging, alla i diki mou pragmatikotita apo mia alli poli tis Agglias. Gnwrizw bebaia oti to antikeimeno sou einai pio periploko k to Londino exei tis perissoteres eukairies gi’auto. Kali epityxia se oti synexiseis na kaneis! Nomizw stin teliki oti auto pou kataferes k einai anekrimito einai na dieuruneis tous orizontes sou k na breis tin eukairia na afiseis kt ston kosmo (ta biblia sou) :)

  121. Ότι και να γίνει η Ελλάδα ειναι πάντα Ελλάδα ενα κεραμίδι συνήθως έχεις για να κοιμηθείς.Σίγουρα υπάρχουν ευκαιρίες περισσότερες στ εξωτερικό αλλά όταν προσπαθήσεις θα βρείς και στην Ελλάδα.Και το να είμαι μετανάστης και να μην μου μένει μία στην άκρη ή να ζω μια ζωή στα νοίκια προσωπικά δεν μου λέει κάτι.Η Ιθακη του καθενός δεν είναι εκει που ειναι τα λεφτά αλλά εκει που του αρέσει να μένει.Και στην ζωή δεν είναι μόνο τα χρήματα.Μετα απο ένα χρόνο μενοντας σε χωρα του Βορρά κατάλαβα οτι δεν μ αρεσει να ζω χωρίς ήλιο.Απο μια ειδικευομενη στον χωρο της ψυχικης υγειας.

  122. Kαλησπέρα από το Δουβλίνο… Πόσο αλήθεια είναι όλα αυτά που γράφεις… Διάβασα ότι ακριβώς σκεφτόμουν εδώ και δύο χρόνια που ζώ στην Ιρλανδία… Τουλάχιστον εδώ οι άνθρωποι είναι ζεστοί και φιλικοί με τους ”ξένους”… Ξέρουν και οι ίδιοι πολύ καλά τι σημαίνει ξενιτιά.

  123. Παιδιά στα 24 μου πριν 2μιση χρόνια έφυγα και πήγα Ελβετία. Θυμάμαι ακόμα την ημέρα εκείνη. Θυμάμαι ότι στο δρόμο όλα φαίνονταν καινούργια και καθαρά. Άρχισα την αναζήτηση εργασίας άμεσα και παρά τις αρνητικές απαντήσεις, είχα τουλάχιστον ένα feedback. Σε αντίθεση με την Ελλάδα που ποτέ δεν μου είχαν πει ένα ”Σας ευχαριστούμε για το βιογραφικό σας”. Ήμουν ενθουσιασμένος και πίστευα πως θα έβγαινε κάτι καλό. Παρόλα αυτά όταν η μαγεία των πρώτων ημερών χάθηκε άρχισα να βλέπω την μαυρίλα που κρυβόταν. Ένας εξειδικευμένος ρατσισμός για τους Έλληνες, ακριβό κόστος ζωής και από δουλειά, τουλάχιστον για μένα, μόνο θέσεις εκπαιδευόμενου με κάτι μισθούς πείνας. Μετά από 6 μήνες έφυγα. Έφυγα γιατί κουράστηκα να απολογούμαι που ήμουν Έλληνας, γιατί κουράστηκα να προσπαθώ 10 φορές για αυτό που οι άλλοι είχαν με την πρώτη. Έφυγα όταν δεν κοιμήθηκα για τρίτο συνεχόμενο βράδυ. Και που πήγα. Κύπρο!!! Να ‘ναι καλά τα αδέρφια μας στη Κύπρο αλλά πρέπει να καταλάβουν ότι από το ’74 πέρασαν 39 χρόνια. Έμεινα 2 χρόνια εκεί. Δε μπόρεσα άλλο. Ο μισθός μου ήταν πάντα 40% πιο χαμηλός από του Κύπριου ενώ δούλευα περισσότερο. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι όταν αρρώστησα και δεν μου έδωσαν ούτε μία μέρα αναρρωτική. Ήταν τότε που ένιωσα ότι δεν αξίζω τίποτα σαν άνθρωπος για τούτους δαμέ (που λένε τα αδέρφια μας). Έφυγα και γύρισα Ελλάδα. Είπα καλύτερα να με εκμεταλεύονται Έλληνες παρά ξένοι. Οι μήνες πέρναγαν και δουλειά τίποτα. Ήταν κάτι αναμενόμενο. Στο σήμερα εργάζομαι και νιώθω τυχερός. Λεφτά βγάζω λίγα αλλά τα βράδια κοιμάμαι ήσυχα. Πλέον πιστεύω ότι δεν μπορούμε όλοι να μεταναστεύσουμε. Απλά κάποιοι δεν το έχουμε μέσα μας. Και αν ποτέ με παίρνει από κάτω παίρνω ένα φρέντο και γραμμή για Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Εκεί λίγο πριν το σούρουπο, οπού μπορείς να δεις ένα από τα πιο όμορφα θεάματα σε τούτο τον πλανήτη. Και όλα τότε είναι καλά. Παιδιά όσοι είστε έξω και δεν περνάτε καλά κουράγιο.

    Υ.Γ.¨Η ζωή είναι μικρή για να καταπιεζόμαστε. Κάντε μόνο ότι αγαπάτε.

  124. Μπράβο σου, μαζί σου. Και στην ίδια πόλη και στην ίδια κοσμοθεωρία. :-)

  125. Καλησπέρα και απο μένα. 9,5 χρονια στο Λονδινο και και σε καταλαβαίνω απόλυτα… Να σαι καλά που αποτύπωσες τα συναισθήματα πολλών Ελλήνων που μένουν εδώ.

    Όσο για τισ φιλίες, συμφωνώ με όλα όσα υπόθηκαν και τα συμφωνήσω με τον Vassilis
    Aς μαζευτούμε!

    Καλή συνέχεια,

  126. ΕΝΑ ΜΙΣΗ ΧΡΟΝΟ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ….ΜΠΟΡΩ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΩ ,ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΨΩΝΙΖΩ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΘΕΛΩ ΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ…ΔΟΥΛΕΥΩ ΣΑΝ ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ….ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΑΞΙΖΕΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΩ???ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΝΟ ΤΑ ΛΕΦΤΑ???Κ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ…Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΗ Κ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΑΥΣΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ Κ ΜΕ ΤΑ ΛΙΓΑ….ΕΙΧΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ..ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΗ ΓΙΑ ΧΩΡΙΟ…Κ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΦΥΓΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ…Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΝΑ ΖΕΙΣ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΜΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΚΛΗΡΟ ΜΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ.ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΑΡΕΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ…ΠΙΣΤΕΥΩ Η ΑΓΓΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΦΙΛΟΞΕΝΗ ΑΠΟ ΓΕΡΜΑΝΙΑ….ΟΣΟΙ ΖΟΥΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ…ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΛΟ ΦΙΛΟ ΓΕΡΜΑΝΟ…ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΛΑΟ…ΠΛΕΟΝ ΣΤΑ 26 ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΩ ΑΠΟ ΤΑ 15 Κ ΕΧΩ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΛΕΦΤΑ…ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ Κ ΛΕΩ…ΜΗΠΩΣ ΕΜΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ???ΕΜΕΙΣ Η ΝΕΟΛΑΙΑ????ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΜΑΣ ΠΕΡΑΣΑΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΜΕ ΦΤΩΧΕΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥΣ Κ ΧΩΡΙΣ ΣΠΙΤΙΑ….ΟΧΙ ΟΤΙ ΤΑ 600 ΕΥΡΩ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ…ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ I-PHONE???ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΦΟΡΜΑΕ ΜΑΡΚΕΣ???ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΙΝΟΥΜΕ ΠΟΤΟ ΜΕ 10 ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΦΙΝΕΤΣΑ ΜΑΣ…ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΠΛΟΤΗΤΑ Κ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΧΩΡΙΣ ΟΥΣΙΑ????ΓΙΑ ΠΙΟ ΛΟΓΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΑΜΠΛΕΤ,ΥΠΟΛΙΣΤΗ,ΣΜΑΡΤΦΟΝ…ΤΟ ΕΝΑ ΔΕ ΣΕ ΦΤΑΝΕΙ???ΝΟΜΙΖΩ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΩ Κ ΝΑ ΚΥΝΗΓΙΣΩ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΕΙΤΕ ΤΗΝ ΛΕΜΕ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΤΕ ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ…ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΛΕΦΤΑ ΑΛΛΑ ΣΕ ΣΤΕΡΕΙ ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΣΟΥ ΚΟΣΜΟ…ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ..Κ ΕΥΧΟΜΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΜΕΡΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

  127. Εξαιρετικό άρθρο φίλε μου με αλήθειες.Καταθεση ψυχης απο ενα παλικαρι αξιο και μαχητη της ζωης.Ολοι μας καπως ετσι ξεκιναμε με ενα one way ticket και με όνειρα στο κεφαλι μας αλλα όπως λέει και το ρητο όταν ο ανθρωπος κανει ονειρα ο θεος γελαει.Πολλες φορες δεν τα βρισκουμε οπως τα σχεδιαζαμε αλλα ειναι στο χερι μας και κυριως στο κεφαλι μας να πλησιασουμε τα ονειρα μας.Τα δυσκολα ειναι για τους δυνατους και τα ευκολα για τους καλοβολεμενους.Θα ηταν ψεμα αν λεγαμε ολοι οι Ελληνες του εξωτερικου οτι δεν μας λειπει η Ελλαδα.Οχι ομως ο καφες και ο ηλιος αλλα τα αγαπημενα προσωπα που αφησαμε πισω.Η καλοπεραση ποτε δεν τελειωνει στην Ελλαδα.Καλη επιτυχια στο ταξιδι σου και να ξερεις οτι η εξομολογη σου βοηθησε πολλα νεα παιδια αλλα και στεναχώρησε αφανταστα αυτους που πιστευαν οτι δεν θα τα καταφερεις.

  128. Να είσαι καλα για το κείμενο που μοιράστηκες σαν να το χρειαζόμουν κατα κάποιο τροπο

    Κι όσο για το αν νιώθουν κι άλλοι έτσι από τα σχόλια κ μόνο καταλαβαίνεις πως δεν είσαι μόνος.
    Τωρα το ξέρω και εγώ

  129. Πόσο δίκιο έχεις…μετά από 3 χρόνια στην πανέμορφη Λεμεσό είπα πως πρέπει και εγώ να γυρίσω στην Πάτρα, στον τόπο μου. Ίσως η Πάτρα άλλαξε ή εγώ απλά έχω πια μέτρο σύγκρισης και δεν μπορώ να ζήσω πλέον σαν παιδί. Από την δυναμική γυναίκα που πήγαινε με ταγέρ στην δουλειά κατέληξα να φοράω φόρμες στο σπίτι των γονιών μου.Και ναι..πράγματι κάποιοι θέλουν περισσότερα και κοιτούν τον ήλιο κατάματα..γιατί μόνο εύκολο δεν είναι το μακριά, το εκτός Ελλάδος. Έτσι και εγώ μαζεύω πάλι μπαγάζια και αποχώρω από την τόσο μίζερη Πάτρα με τις στοιχιωμένες πολυκατοικίες και ευτυχώς το πανέμορφο Πατραικό & Παναχαϊκό. Καλή τύχη εύχομαι σε όλους εκείνους που τολμούν και ζουν πάντα το ξεχωριστό. Άλλωστε, σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη..να εύχεσαι ο δρόμος σου να είναι μακρύς. Αλεξάνδρα 27.

  130. Mπορεί νάκανες καλά που έφυγες και η συννεφιά αντικατέστησε τνο ήλιο στα μάτια σου. Μπορεί και όχι. Σίγουρο είναι οτι είσαι δημιουργικός και όσο κι αν δεν σου μένει, χρήμα, χρόνος μπορεί στο βάθος να περισσεύει το πείσμα. Οπως και νάχει δεν είναι εύκολο νάσαι μετανάστης, γιατί ο ξένος δεν είναι πια σεβαστός αφου ξεχάστηκαν οι θεοί.

    Νασαι καλά όπου κι άν είσαι. Η αλήθεια σου έκανε πολλούς/ές να χαμογελάσουν κι άλλους/ες να δακρύσουν. Αλλα..έτσι είναι η αλήθεια. Καλό δρόμο Στεφανε και κάποτε, όταν είναι η ώρα, καλή επιστροφή!

  131. Ωραίο Στέφανε το κείμενο σου και χαίρομαι που λέει αλήθειες! Είμαι κι εγώ στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στις Βρυξέλλες για το μεταπτυχιακό μου! Θέλω όμως να γυρίσω όχι γιατί μου λείπει η χώρα μου αλλά για να παλέψω να αλλάξω στο βαθμό που μπορώ τη στραβή πορεία που πήραμε! Οι περισσότεροι Έλληνες της γενιάς μας θέλουν να φύγουν στο εξωτερικό για ένα καλύτερο μέλλον για να εκτιμηθούν οι σπουδές τους, για καλύτερη ποιότητα ζωής! Έτσι είναι σε αρκετά μεγάλο βαθμό..έξω είναι αλήθεια οτι τα εκτιμάνε περισσότερο! Το πρόβλημα όμως είναι οτι δε μεγαλώσαμε! Τα περιμένουμε όλα απ τους άλλους! Πάμε έξω εκεί που είναι έτοιμη απ τους άλλους η καλύτερη ποιότητα ζωής..εκεί που είναι έτοιμες απ τους άλλους οι καλύτερες σπουδές..εκεί που είναι έτοιμες απ τους άλλους οι καλύτερες δουλειές! Για την Ελλάδα ποιος θα παλέψει να γίνει καλύτερη? Πάλι οι άλλοι? Θα απογαλακτιστούμε επιτέλους σαν λαός?

  132. Μετά από 9 χρόνια στην Αγγλία των ευκαιριών, και 18 στην Ελλάδα του ήλιου, στα 50 μου, καταλαβαίνω ότι το πραγματικό μέτρο του ανθρώπου που αγωνίζεται, είναι η επιμονή του να συνεχίσει όταν όλα γύρω του έχουν γκρεμιστεί. Καλή τύχη, φίλε μου.

  133. Στεφανε αν μετακομισεις σε οποιαδηποτε αλλη πολη του ΗΒ το κοστος ζωης θα ειναι 40-50% λιγοτερο και θα μπορεις να αποταμιευεις! Μετα απο 3,5 χρονια στη Σκωτια και οικονομιες στην τραπεζα αποφασισα οτι θελω να αλλαξω χωρα. Παραιτηθηκα και εχω ξεκινησει την αναζητηση της νεας μου περιπετειας.
    Καλη τυχη Στεφανε! Συνεχισε να δουλευεις για να ζεις!

  134. Den tha grapsw sygxaritiria dioti auto p kaneis einai apla h syniditopoihsh tou oti h euthini tou eautou mas einai diki mas k emeis prepei n frontisoume gia emas k kanena kratos mpampas k kaka mathimata tha Ellhnikis koultouras. Distixws omws ta autonohta eginan auta p prepei n eksigoume. Kalo kouragio kalh synexeia k xairomai p kapoios perigrafei pws sto ekswteriko kathe allo para idanika einai ola gia emas. Giannis 25, Shanghai China

  135. Αν υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μπορούν να αλλάξουν την οποιαδήποτε χώρα και τον κόσμο ολόκληρο,αυτοί είναι οι άνθρωποι που σκέφτονται σαν εσένα.Οπότε εγώ προσωπικά ελπίζω ότι κάποιοι άνθρωποι σαν εσένα θα γυρίσουν πίσω για να αναλάβουν τα ηνία που δικαιωματικά κατά την άποψή μου ανήκουν στη νέα γενιά.

    Δημήτρης, 30 ετών, Βέλγιο

  136. Πολύ ωραίο άρθρο. Εγώ έκανα το ανάποδο. Εφυγα το 1994 με μια πτήση one way για Λονδίνο, μόλις 20 ετών. Εμεινα σε καταλήψεις στην αρχή. Πέρασα δύσκολα μέχρι την πρώτη δουλειά. Δεν είχα καν πτυχίο, τότε.
    Μετά από 16 χρόνια, πια με καλή και σταθερή δουλειά δημοσίου στο Λονδίνο και δικό μου σπίτι, μια μέρα μου την έδωσε. Παραιτήθηκα από μια δουλειά 40k το χρόνο και γύρισα Ελλάδα το 2010, μέσα στην κρίση.
    Δεν το μετάνοιωσα. Ζούσαμε σαν τα ποντίκια, στο μετρό, όλη μέρα στο σκοτάδι. Μου αρέσει η Ελλάδα. Ακόμα και της κρίσης. ¨Οταν γυρίζω Λονδίνο τώρα, μου σφίγγεται η καρδιά να τους βλέπω σαν τους καυμένους μέσα στη βροχή να τρέχουν…..χίλιες φορές Αθήνα, με τους 18C το Φλεβάρη και ας είναι και αγενής ο κόσμος, και ας γίνονται τα διάφορα. Είμαι σπιτι.

  137. Νομίζω ότι έχεις δίκιο περί της μετανάστευσης που έχει γίνει μόδα! Τόσα χρόνια στο εξωτερικό, τόσοι έλληνες στο εξωτερικό, δεν μιλούσε κανείς για “μετανάστευση”. Τώρα ξαφνικά θυμηθήκαν όλοι ότι είναι μετανάστες..

  138. Και επίσης αυτό που ξέχασα να πω είναι ότι αξίζουν και οι εμπειρίες που ζει κανείς έξω. Πράγματα που στη Ελλάδα δεν θα τα ζούσες ποτέ. Βλέπεις, γνωρίζεις, πειραματίζεσαι. Πράγματα που πολλές φορές η στενομυαλιά και ο καθωσπρεπισμός δεν σε αφήνουν να τα κάνεις κάτω. Μια συλλογή εμπειριών είναι η ζωή. Αξίζει!

  139. Ειμαι Νηπιαγωγος απο το 2008 στο Λονδινο. Σε αντιθεση με τα δικα σου 26.000, εγω ειμαι ακομη σε μια μισθολογικη κλιμακα Nursery, και πασχιζω να φτασω τη δικη σου.
    Τι να πω, σε καταλαβαινω. Εγω ταξιδια δεν εχω κανει αλλα ελπιζω καποια στιγμη…
    Ζουμε για να τα δινουμε στα βασικα εξοδα αλλα…
    Δημιουργουμε.
    Γιαυτο και δε γυριζουμε πισω.
    Ειναι πολυ κλειστη η κοινωνια της Ελλαδας για να μπορει να μας αντεξει.
    Δεν ειμαι μονο τα λεφτα.
    Εγω δεν αντεχα ολη αυτη τη θρησκοληψια, το σεξισμο, τα ομοφοβικα αστεια, το ρατσισμο, τις παρελασεις…
    Καλη σου συνεχεια, εκανες στο σωστο.

  140. Well said! Apologismos thetikos. Auto epanalambanw ki egw ston eauto mou 10 xronia twra edw. Kalh sunexeia!

  141. Συγχαρητήρια που τα γράφεις όλα αυτά. Είναι καιρός πια να λέγονται οι αλήθειες γιατί δυστυχώς στην Ελλάδα, Ελληνες του εσωτερικού και Έλληνες του εξωτερικού, όλοι το παίζουν ότι τα πράγματα είναι καταπληκτικά. Δεν αλλάξαμε από το ούτε σε αυτό από το ’50, όταν ερχόντουσαν από την Αμερική και μοστράρανε τα δολλάρια ενώ στην πραγματικότητα πλένανε πιάτα για να τα βγάλουνε… Αυτά είναι και τα συναισθήματα και οι δυσκολίες που περνάει κάποιος έξω αλλά δυστυχώς δεν τα λεει ποτέ καθαρά γτ αν τα πει φαίνεται ο περίεργος αφού οι άλλοι το παίζουν ότι όλα είναι τέλεια.

    Εγώ είμαι 2.5 χρόνια Αγγλία. Ένας χρόνος σπουδές και μετά η άκρη δεν ήρθε εύκολα και δεν έχει έρθει ακόμα. Overqualified, όχι εργασιακή εμπειρία γιατί στην Ελλάδα δεν πιάνουμε δουλειά νωρίς (κι εγώ πήγαινα και σε δύο σχολές, δεν έπινα καφέ στο πανεπιστημιο μια τετραετία), δυστυχώς το Πανεπιστήμιο που πήγα στην Αγγλία δεν ήταν και top και δεν είχα τις άκρες, ασχολούμαι και με κομμάτια τέχνης, εν ολίγοις εψαχνα δουλειά για 3-4 μήνες και μετά αυτό που βρήκα ήταν door-to-door promotion… Που να το πεις αυτό στη Ελλάδα? Μετά μπήκα σε ενα self-employment πρόγραμμα της Ευρωπαικής Ένωσης και κτίζω κάτι δικό μου (περισσότερη η γραφειοκρατία παρά τα λεφτά αλλά μαθαίνεις), ψάχνω ευκαιρίες για να εξελίξω αυτό που κάνω (φτιάχνω κοσμήματα, γλυπτά και γράφω) και δουλεύω ως μεταφράστρια και με στέλνουν σε κάθε χωριό της Κεντρικής Αγγλίας. Ευτυχώς ζω στο Μπερμινχαμ και τα πράγματα είναι φθηνά. Και ας μην συζητησω καλύτερα την κοινωνική μου ζωή…

    Εν ολίγοις, δεν είσαι ο μόνος. Πουθενά τα πράγματα δεν είναι ρόδινα, πουθενά. Η μόνη διαφορά Αγγλίας – Ελλάδος είναι οι ευκαιρίες που βρίσκεις. Αλλα τις πληρώνεις με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Αλλά νομίζω ότι αξίζουν.

  142. Αγαπητέ Στέφανε, πολύ καλογραμμένο το κείμενό σου και συμφωνώ σε πολλά από όσα λες. Όμως πιστεύω ότι και στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές μα πάρα πολλές εργασιακές ευκαιρίες και θέσεις που δυστυχώς δεν “βλέπει” ή δεν θέλει να δει ο κόσμος. Γιατί να πας στο εξωτερικό να αλλάζεις πάνες; Κάντο εδώ. Αλλά εδώ, δεν θα το έκανες ποτέ. Όχι εσύ, η πλειοψηφία. Γιατί η μαμάκα και ο μπαμπάκας σε διώχνουν. Ψάχνουμε το καλύτερο εκεί έξω, αλλά τελικά είναι παντού σχεδόν το ίδιο. Η Ελλάδα είμαστε εμείς, όχι μόνο αυτοί που μας κυβερνούν. ΕΜΕΙΣ! Εμείς τα κάναμε έτσι, όλοι μαζί, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο.
    Προσωπικά, σπούδασα στην Ελλάδα, μένω στην πανέμορφη ελληνική επαρχία(όχι δεν είναι όπως παλιά η επαρχία, έχει αλλάξει προς το καλύτερο τώρα) με πολύ καλή δουλειά που δημιούργησα μόνος μου μέσα από χρόνια δουλειάς και επιτυχημένων προσπαθειών, νομιμότατα και χωρίς “σπρώξιμο” και απολαμβάνω την ζωή μου στα 28 μου, με άριστη ποιότητα ζωής, μακριά από μιζέριες. Μειοψηφία; Μπορεί, αλλά υπάρχει και αυτό στην Ελλάδα, αρκεί να το δεις και να το παλέψεις χωρίς μυξοκλάμματα. Αλλά μάλλον είναι της μόδας η μετανάστευση στο εξωτερικό, οπότε τι κάθομαι και λέω;

  143. Αυτό ακριβώς! Το Λονδίνο είναι πολυτέλεια αυτή τη στιγμή για σένα. Ζεις πολύ πιο χαμηλά απ ότι θα μπορούσες να ζεις αν ήσουν σε άλλη πόλη. Και να πεις πως το χαίρεσαι κιόλας. Δε μπορείς να χαρείς αυτά που σου προσφέρει το Λονδίνο αυτή τη στιγμή!

  144. Δεν είσαι μόνος φίλε… σε ευχαριστούμε που γράφεις!

    Οπως είπαν και παραπάνω πολιτισμός είναι η ψυχούλα μας! Εκεί γίνεται ο απολογισμός στο τέλος.

  145. Απο οτι γραφεις σκεφθεσε πολυ καλα. Συμφωνω εισαι χρησιμος σε καποιο και πρωτα απο ολα σηκωνεσε απο το κρεββατι το πρωι και οταν πεφτεις το βραδυ για υπνο ξερεις οτι δεν πηγε χαημενη η μερα σου. Η καλλυτερη χωρα να φτιαση τη νοοτροπια του Ελληνα αποφοιτου ειναι να δοκιμαση της Ηνωμενες Πολιτειες. Οι οικοδομες, τα ταξια και τα εστιατορια ειναι γεματα απο διπλωματουχους λογω του οτι μερικα απο αυτα τα επαγγελματα πληρωνουν καλλυτερα απο το δασκαλικι φερεπειν η ασ πουμε υπαλληλος τραπεζας η βοηθος του αρχιλογιστη. Η μορφωση δεν χανετε οτι και επαγγελμα να ακολουθησης. Δεν γινομαστε ολοι ολυμπιονικες επειδη πηραμε ενα πτυχιο.

  146. Καλημερα και καλη δύναμη!αν και κάτω απο 30,πιστευω οτι στα χρονια μας η ζωη,αν δν παλέψεις οπως ο στεφανος κι όλοι μας που συμφωνούμε σε όσα εγραψε(και τα έγραψε πολυ καλα)ειναι πανω-κάτω ιδια!δυστυχως η ευτυχώς όλοι μας,βγήκαμε απο φτωχά αρχ@@@,οπως λένε και στο χωριό μου!διελυσα μια σχέση για να φύγει και να παει στο Λονδίνο μαζι με αρκετούς απο σας για να ζήσει το όνειρο του εξωτερικού,της ανεξαρτησίας και της καλής αμοιβής!επειδη μιλάω μαζι της ακούσα όσα διάβασα και στο κείμενο του Στέφανου.ευχομαι,ολόψυχα,σε εσάς που το αξίζετε,στο στεφανο και σε εκείνη να πετύχετε το καλυτερο,γιατι το αξίζετε!και να ξέρετε οτι εμεις στην ελλαδα σας σκεφτόμαστε και σας περιμένουμε…

  147. Ωραίο το κείμενό σου Στέφανε, μου άρεσε πολύ και συμφωνώ με το πιο πάνω σχόλιο, ως προς τον χαρακτηρισμό “ισορροπημένο”, κάτι που προσωπικά εκτιμώ απεριόριστα.
    Ξέρω ότι είναι άσχετο το παρακάτω, αλλά σε ότι αφορά την υπερχρεωμένη πιστωτική σου κάρτα για την οποία γράφεις, μια χρήσιμη πληροφορία (λόγω αντικειμένου): αν τυχόν η τράπεζα σου στείλει claim form χωρίς να σου έχει στείλει προηγουμένως default notice ή letter before action, μπορείς να κάνεις ανακοπή κατά του claim form, η οποία θα ευδοκιμήσει.

  148. Λεβέντη μου,

    Έρχομαι από παλιότερη γενιά κι είμ’ αυτούς που ανάλωσαν μια ζωή στην απεγνωσμένη προσπάθεια να φτιάξουν Ελλάδα.

    Έχω κι εγώ μια κόρη, λίγο μεγαλύτερή σου, που, πριν από 3 χρόνια κι αυτή, ακολούθησε τον ίδιο δρόμο με σένα. Σ’ άλλη χώρα και λίγο πιο τυχερή εργασιακά από σένα (δεν έχει μεγάλη σημασία). Καταλαβαίνεις, λοιπόν, γιατί σου γράφω…

    Στάσου όρθιος. Εσύ είσαι η Ελλάδα, εσύ είσαι ο Κόσμος. Εσείς είστε η Ελλάδα μου, εσείς είστε ο Κόσμος μου. Πατρίδα σου είν’ η ψυχή σου κι ο πολιτισμός που κουβαλάς μέσα σου.

    Σ’ ευχαριστώ, σας ευχαριστώ που υπάρχετε…

  149. Καλησπέρα. Είμαι στο Λονδίνο εδώ 5 χρόνια συνολικά. Σε πολλά συμφωνώ και σε κάποια διαφωνώ. Εστιάζω όμως στο κομμάτι που λες ότι ναι… είναι οι Ελληναράδες που θέλω να τους δείρω πολύ άσχημα και για τους οποίους ένιωσα απέχθεια και είναι και εκείνοι που θεωρούν ότι ένα ενοίκιο και μια δουλειά στην Αγγλία σε έχουν σώσει. Αυτά τα δύο με έχουν στεναχωρήσει πολύ περισσότερο από το οικονομικό ή το προσωπικό ζόρισμα. Και όσον αφορά το θέμα παρέα… δύσκολα πολύ δυστυχώς γιατί καλώς ή κακώς όλοι μας ζούμε μια φάση. Αδιαφορώ για τη ρευστοποίηση αν και δεν θα έπρεπε. Η ποιότητα στη ζωή μας όμως που είναι; Και δεν μιλώ για τα θέατρα και τα σινεμαδάκια. Για μένα ποιότητα ζωής είναι η παρέα μου, ο φίλος μου, η βόλτα μου και το κρασάκι μου με τα δέκα ευρώ μάξιμουμ. Δεν έφυγα για οικονομικούς λόγους. Παραιτήθηκα και έφυγα. Βρέθηκα όμως να θέλω να γυρίσω και να φοβάμαι. Πλέον είμαι σίγουρη ότι γυρνάω με πολλές πιθανότητες από καθηγήτρια πανεπιστημίου να γίνω σερβιτόρα.

  150. Πολύ ωραίο το κείμενό σου Στέφανε, κατάφερε να περιγράψει ακριβώς κάποια πράγματα-συναισθήματα που έχω μέσα μου εδώ κ καιρό. Είναι κ μένα ο 3ος χρόνος μου εδώ στο Λονδίνο κ πίστεψέ με, νιώθω ανακούφιση που διαβάζω τόσους άλλους να είναι στην ίδια κατάσταση με μένα και παίρνω δύναμη.

    Θα ήθελα να προσθέσω κάποια ακόμα, όχι για να ‘γκρινιάξω’ αλλά ίσως για να δώσω έμφαση κ σε άλλα κομμάτια της ζωής που είναι δύσκολα ως νεομετανάστης, τουλάχιστον όπως τα έχω δει εγώ ως τώρα, στα 27 μου.
    Η δυσκολία με τις παρέες. Έχοντας κάποιους φίλους από άλλες χώρες από το μεταπτυχιακό μου, αλλά κ κάποιους φίλους (κυρίως Άγγλους) από τη δουλειά μου, παρατηρώ ότι είναι φιλίες κάπως πιο ‘επιφανειακές’. Ένας καφές μια στις τόσες, καμιά συζήτηση, καμιά μικρή εξόρμηση πού κ πού. Οι πιο πολλοί, όσοι είναι εδώ πολλά χρόνια ή έχουν μεγαλώσει εδώ, έχουν δικές τους παρέες, απτο σχολείο κλπ, όπως είχαμε κ εμείς πίσω στην Ελλάδα, κ ενώ κάνουν μια στοιχειώδη παρέα κ μ άλλους, ο χρόνος δεν είναι αρκετός να δεθείς με κάποιον, να αναπτύξεις βαθιά φιλία. Είναι ίσως κ το Λονδίνο που σαν πόλη είναι μεγάλη κ όλοι μένουν μακριά που κάνει κ την επαφή πιο δύσκολη. Ειδικά αν έχεις φίλους κυρίως Άγγλους, το να ένσωματωθείς στους κύκλους τους είναι δύσκολο κ θέλει χρονια – όχι από ρατσισμό, μην παρεξηγηθώ, απλά επειδή είναι δύσκολο κάποιος που γνωρίζεις στα 25 σου να εξελιχθεί σε μικρό χρονικό διάστημα σε τόσο καλός φίλος όσο οι υπάρχουσες παρέες σου που έχεις από χρόνια.
    Στην περίπτωση των Ελλήνων φίλων, που όλοι έχουμε, 3 χρόνια τώρα, οι μισοί έχουν γυρίσει Ελλαδα, είτε γιατί δεν τους άρεσε εδώ, είτε γιατί δυσκολεύτηκαν να βρουν δουλειά, ή έχουν πάει σε άλλες χώρες κλπ.
    Σταθερές παρέες, εγώ τουλάχιστον, δεν έχω καταφέρει να χτίσω, έτυχε ίσως βέβαια να μην έχω εδώ κοντινούς μου φίλους ή ίσως να είναι νωρίς κ εγώ ανυπόμονη να έχω δικά μου άτομα γύρω μου.

    Το κόστος ζωής, ναι είναι εξωφρενικά υψηλό πολλές φορές, κ έχω σκεφτεί κ εγώ να φύγω σε κάποια άλλη Ευρωπαϊκή πόλη – με σταματάει όμως το ότι προσπάθησα πολύ να φτιάξω κάποια πράγματα για τη ζωή μου εδώ, σπίτι, δουλειά, φίλους, κύκλο, κ νιώθω τόσο κουρασμένη ώστε να τα πετάξω κ να ξαναρχίσω απτην αρχή αλλού. Με σταματάει κ το θέμα της γλώσσας, τα αγγλικά τα ξέραμε όλοι από μικροί, σε άλλες χώρες όμως (Ευρωπαϊκές), πώς θα μπορούσα να συνεννοηθώ, να βρω δουλειά κ να ανταγωνιστώ ντόπιους στη δουλειά μου μην ξέροντας τη γλώσσα (σε βαθμό καλό, δε μιλάω για τα βασικά γαλλικά, πχ, που πολλοί ξέρουμε).

    Παρόλαυτά, έχω μαζέψει κ εγώ φανταστικές εμπειρίες, ανθρώπους και αντοχές, και το μόνο που έχω να σου πω είναι καλή δύναμη κ καλή συνέχεια. Εξάλλου, τα χειρότερα τα περάσαμε στην αρχή, πόσο χειρότερα θα μπορούσαν να γίνουν; Άρα μόνο καλύτερα, κ πού θα πάει, σιγά σιγά θα ανέβει κ ο μισθός με τα χρόνια, να κατέβει αποκλείεται :)

  151. Ο τόπος και ο περίγυρος δεν είναι η ουσία, ουσία είναι ο άνθρωπος καθεαυτός.

  152. Παιδια και στην κυπρο η κατασταση ειναι πολυ χαλια φαση..εγω ειμαι 26 κανω master kai δεν υπαρχουν δουλιες αλλα και να βρεις κατι μπορει και να μην σε πληρωνουν..υπομονη και δυναμη σε οσους ειναι μακρια απο το σπιτι τους.

  153. Πολυ καλο το κειμενο σου! Καλό κουράγιο… Σου ευχομαι τα καλυτερα για τη ζωη σου! Καλο βραδυ απο Βρυξελλες

  154. Στέφανε…ΕΥΓΕ!!! Μέσα σε λίγες αράδες γράμματα εξέφρασες αυτό που ζω τα τελευταία13 χρόνια στο Νησί. Δεν είσαι μόνος…είμαστε πολλοί. Το μυαλό καθαρό να έχεις, το κεφάλι σου ψηλά κι όλα τ’ άλλα λύνονται.

  155. Respect.Είμαι σίγουρος ότι εσύ θα κάνεις κάτι με την ζωή σου.Αντί να είσαι στην Ελλάδα να τρώς το στέρημα τον γονιών ακολούθησες τον δικό σου ενδιαφέρον δρόμο.Να είσαι καλά συνοδοιπόρε και όλα θα έρθουν.Έχω εργασθεί σε πολλές χώρες πουλώντας εξειδικευμένες γνώσεις και με άλλους μισθούς και καταλαβαίνω πολλά από αυτά που λες,Enjoy the ride mate, all the best!

  156. Πρώτα να πώ ενα μπράβο σε όλους όσους σχολιάσατε και μεγάλη μαγκιά σας που έχετε πάρει όλοι τη ζωή στα χέρια σας. Συγχαρητήρια επίσης για το επίπεδο των σχόλιών σας (ίσως να εξαιρέσω τον συμπατριώτη μας που θέλει 1200 ευρώ και να κάθεται. DIMITRIOS για κάτι τέτοιους σαν κ εσένα -είστε πλειοψηφία τι να κάνουμε- φύγαμε οι υπόλοιποι)

    Στέφανε, για το κείμενο δε θα πώ τπτ περισσότερο, τα είπαν οι παραπάνω.

    Μια πρόταση μόνο: Δε μαζεύεις τα email όλων των παιδιών που έγραψαν, και είναι Λονδίνο να μαζευτούμε να τα πούμε κάποια στιγμή; Ίσως έτσι κάνουμε μια καλύτερη παρέα ρε παιδιά… κάτι όμορφο ίσως βγεί απο μια ομάδα ανθρώπων που σκέφτονται το ίδιο. Ένας μόνος του ποτέ δεν είναι αρκετός. Εμένα πάντως μπορείς να με υπολογίζεις.

  157. Και θα προσθέσω πως γεννήθηκα και έζησα για πολλά χρόνια στο εξωτερικό, και έχω ζήσει τα καλά αλλά και τα κακά αυτών των χωρών. Τα κακά δεν είναι μόνο η ακρίβεια που μπορεί να υπάρχει, αλλά πολλά άλλα, πολύ άδικα και χειρότερα. Αυτό δεν δικαιολογεί τις αδικίες και τα άσχημα της Ελλάδας σε καμία περίπτωση, αλλά αυτό που προσέχω είναι πως πολλοί Έλληνες που φεύγουν (και όχι αυτοί που είναι “Ελληναράδες”) φορούν “παρωπίδες” όσον αφορά τα προβλήματα και τις αδικίες στην χώρα όπου ζουν, αλλά για την Ελλάδα και τους Έλληνες έχουν πολλά να πουν. Τα μεγαλύτερα προβλήματα και η μεγαλύτερη διαφθορά στο εξωτερικό είναι αυτά που δεν λένε στα ΜΜΕ, γιατί είναι όλοι τους στο ίδιο παιχνίδι…αυτό πρέπει να το καταλάβουμε πάνω από όλα, όπως και το γεγονός ότι η χούντα είναι παγκόσμια.

  158. Ναι μην αναρωτιέσαι,υπάρχουν και χειρότερα…Συγχαρητήρια για το ότι έχεις καταφέρει ήδη μέσα σε τρία χρόνια.

  159. Χώρια από το κομμάτι της οικονομικής μετανάστευσης αλλά και τα πολύ σωστά σχόλια για το γεγονός ότι η κρίση είναι παγκόσμια, είναι όμως λίγο άκυρο να γενικεύεις για όλη την Ελλάδα και να λες με τόση αποφασιστικότητα πως δεν θα ξαναγυρίσεις ποτέ. Γιατί και αλλού υπάρχει διαφθορά, αλλού υπάρχει αδικία, αλλού υπάρχει ακόμα και βόλεμα. Καλό είναι να αναγνωρίζουμε τα προβλήματα της κοινωνίας μας αλλά αντί να τρέχουμε από αυτά, να τα αντιμετωπίζουμε και να κάνουμε ότι μπορούμε να τα αλλάξουμε. Αλλά δυστυχώς πολύ φοβάμαι πως η σύγχρονη γενιά Ελλήνων μεταναστών ρίχνει…μαύρη πέτρα πίσω της. Ελπίζω να διαψευσθώ, αλλά αν κρίνω από τα περισσότερα σχόλια που έχω διαβάσει εδώ, μάλλον επιβεβαιώνεται ο φόβος μου…

  160. Sxedon 5 xronia sto eswteriko (3 xronia sthn Germania gia PhD kai enamish xrono sthn Gallia twra gia post-doc). Gia na sas prolabw: den me esteilan eksw oi dikoi mou, prwton giati den uparxei mia kai deuteron giati den uparxoun dikoi mou.
    Ta 5 xronia pou perasan ta suneidhtopoiw twra giati se ligo lhgei to diabathrio mou k prepei na bgalw kainourgio. Auta ta xronia den tha ta allaza me tipota, oxi mono giati exw gurisei sxedon olo ton kosmo (ola plhrwmena apo thn douleia) alla giati anoikse to mualo mou.

  161. Geia sou Palikari! Sou vgazw to kapelo!!!
    Giati mesw ths douleias (support worker) sou ston anthrwpistiko tomea to exeis apodeixei.
    H Ellada mas den agapaei ta paidia ths!!!
    Tha sou lega na fugeis apo thn Agglia pas se kapoia allh xwra ths Dut. Europhs alla me ta proswnta pou eixes kai auta pou twra apoktises tha sou elega na pas PISW , tetoious LEBENTES xreiazetai h Patrida mas!!!
    Xenitia ison … :-(

    Na sai kala!!!

  162. Μπραβο σου περσι στο Λονδινο συναντησα φιλους της κορης μου που δουλευουν εκει ενα θα σου πως σ ολους ελειπε η Ελλαδα αλλα ολοι ελεγαν το ιδιο Ειναι σημαντικο να αναγνωριζουν τις σπουδες σου και να σ εμπιστευονται αυτο κανει την διαφορά

  163. Αγαπητε Φιλε εμενα στην Αγγλια κατα τη διαρκεια των σπουδων μου. Εισαι τυχερος που βρηκες δουλεια οποια και να ειναι αυτη. Παροτι ειχα καποια δουλεια στην Ελλαδα αποφασισα να μεταναστευσω επισης για ενα καλυτερο μελλον γιατι ετσι οπως καταντησαμε ουτε για γαμο δεν μπορουμε να πουμε. Ελεγε για το ποιος ειναι ο δρομος σου διαβασε λοιπον τη δικη μου ιστορια για να παρεις ενα μικρο παραδειγμα και κουραγιο.

    Στα 27 οπως εσυ αποφασισα να μετακομισω οπου με εβγαζε ο δρομος δυστυχως και παρα τις αμετρητες αιτησεις που εκανα ολοι με θερωσουσαν overqualified. Στην Ελλαδα επιασα πρωτη δουλεια ως διευθυντησε σε πολυκαταστημα οπου για 5 μηνες με ειχαν και δουλευα 16 ωρες την ημερα για 900 ευρω μεχρι που αποφασισα και τα παρατησα γιατι ειχα ξεκινησει να αρρωσταινω. Δουλευοντας στο μπαρ-οικογενειακη επιχειρηση δημιουργησα μια ιστοσελιδα με οτι χρηματα εβγαζα.

    Αυτη η ιστοσελιδα με εστειλε στη Λιθουανια πριν 3 χρονια. Με 5000 ευρω που ειχα στη τζεπη επαιξα ζαρια και ανοιξα ενα γραφειο. Φετος ανοιξα το δευτερο γραφειο στη πολωνια και τον οκτωμβριο το τριτο στην Πραγα. Τα χρηματα ειναι τρελα οι δουλειες πανε καλα ομως ο εσωτερικος μου κοσμος εχει καταστραφει. Ο φοβος του αν αποτυχω θα πρεπει να γυρισω στο μπαρ και στα χαμπουγκερ με μισθους στα 600 ευρω στα 33 μου νομιζω οτι δεν θα το αντεξω.

    Η ζωη ειναι αθλια διοτι ειμαι δουλεια σπιτι , σπιτι δουλεια σχεδον ολο το χρονο δυστυχως ομως λεω ευχαριστω θεε μου που τουλαχιστον φαινεται επαγγλεματικα να βρηκα το δρομου.

    Οσο δουλευα στο μπαρ ακουσα απο τουριστες ατακες του τυπου τι ξερεις μωρε εσυ μπαρμαν εισαι, κακομοιροι Ελληνες και τα λοιπα, δεν με ενοιαζαν τα 4 πτυχια τα οποια πηρα με ενοιαζε οτι μου διελυαν τον εσωτερικο μου κοσμο και το εγω μου. Οι Ελληνες οι γνησιοι εχουμε υπερηφανεια και δεν το βαζουμε κατω ευκολα.

    Οσο για τα στοιχεια με τους ελληναρες δικιο εχεις γιατι και εγω εμενα Λονδινο και εγω εμενα μπορμουθ.

    Κλεινοντας θελω να σου πω οτι η ζωη ειναι μια συνεχης θυσια πλεον το εχω καταλαβει πολυ καλα και δεν εχω προβλημα με αυτο, μου αρκει να βγω νικητης στο τελος και πριν πεθανω να ξερω οτι τα δωσα ολα στη ζωη μου και δεν ημουν σαν τους κλαψακηδες της Ελλαδας που ακομη περιμενουν τις θεσεις στο δημοσιο και τους παχυλους μισθους. Οι Ελληνες εχουμε μυαλο εχουμε κουραγιο εχουμε ποθο εχουμε τολμη οοπου και να παμε μπορουμε να διαπρευσουμε και να μεγαλουργησουμε.

    Αγαπητε μου φιλε καλο σου κουραγιο και να θυμασαι οταν ερθει η ωρα για τη ζαρια μη το φοβηθεις ριξτην και με κοπο και πιστη θα ερθει αυτο που θες

  164. Γεια σου Στεφανε
    Καλο το κειμενο σου αγαπητε συνμεταναστη και καταλαβαινω την πικρα που αισθανεσαι. Την πικρα που ο καθε μεταναστης αισθανεται , μιας και αμεσα η εμμεσα εχουμε εκδιωχθει απο την χωρα που γεννηθηκαμε, Οποιον μεταναστη και να ρωτησεις θα σου πει ενα λογο για τον οποιο αναγκαστηκε να φυγει και λιγοι νομιζω ειναι αυτοι που εφυγαν επειδη θελαν να αλλαξουν παραστασεις.
    Διακρινω βεβαια και εναν ‘ελληναρισμο’ απο μερους σου.
    Πρωτον στο σημειο που αναφερεσαι στη δουλεια σου σαν support worker ‘οπου αλλαζες πανες σε 60χρονους’ . Το λες σαν να λυπασε τον εαυτο σου “το εκανες αδιαμαρτυρητα’ γραφεις. Θα διαπιστωσες βεβαια πως στην Αγγλια δεν θεωρουν υποτιμιτικη αυτη την δουλεια, καθε αλλο.Υπαρχουν και ανθρωποι που την κανουν εθελοντικα , χωρις καν πληρωμη. Φυσικα στην Ελλαδα αυτο θεωρειτε δουλεια για “ρωσοποντιες” και “ανατολικοευρωπαιες”, Και εγω δουλευω σαν δασκαλος με αυτιστικα παιδια στο Λονδινο, και πανες εχω αλλαξει και ακαθαρσιες εχω καθαρισει. Δεν με κανει ουτε μαρτυρα ουτε σπουδαιο. Ειναι μερος της συγκεκριμενης δουλειας.
    Και δευτερο, στο σημειο που κραζεις τους “Ελληναρες του Λονδινου”. Τι σε νοιαζει πως ειιναι ο καθενας? Δειχνει κουτσομπολιστικη νοοτροπια, σαν αυτες που βλεπεις σε χωρια η χωρες/χωρια οπως η Ελλαδα.Το ξερεις νομιζω πολυ καλα και ειμαι σιγουρος πως το εχει βιωσει.
    Οτι κανουμε το , το κανουμε πρωτα για την ψυχη μας και την ζωη μας. Να μπορεσουμε να γινουμε καλυτεροι ανθρωποι , χρησιμοποιοντας τις οποιεσδηποτε δυνατοτητες μας, Ουτε παρασημα , ουτε επαινους ουτε λεφτα μαζευουμε. Μονο εμπειριες για να εχουμε να λεμε κατι οταν γερασουμε .Και νομιζω πως, οτι και να γινει στο μελλον, εισαι σε καλο δρομο.
    Φιλικα
    ΝΙκος

  165. Leventi mou, giasou. Gennithika sto Londino abo Ellinokyprious gonis to 1954. Na me sinhoresis bou den mboro na grapso sta Elllinika. Diavasa to bio bano arthro sou ke mou thimise liga abo oti mou elege o bateras mou otan brotoilthe sto Londonon to 1949. Diskolies ke vasana ke ebi bleon ta kaka tou ratsismou. Ton keron ekinon I kinisi metanaston then itan sinithismeni. O ntobios kosmos den ihen ke boli agabi na spatalisi ston metanastin. I doulies, an ke arketes ton tote keron me tin ellipsin andron logo tou bolemou, itane sinithos doulies bou den ithelan I Angli. Me tin barodon tou hronou omos, aftes I kenourgies kinotites bou edimiourgithikan stis bolis tis Vrettanias eginan dehtes afou ediksan oti itane douleftes ke den berimenan voithian abo to kratos. Etsi, I barabano metanastes ta kataferan ke rizosan stin ksenitian ke arketi anthisan ke akomi anthisoun. Ekanan ke sporous idi, me bedia, engonia ke disangona!

    I bankosmia krisi bou mastizi oles tis evrobaikes hores to ehi kani bara boli diskolo gia enan ksenon na erti me mian valitsan monon ke na brosbathisi na dimiourgithi. Idika me tin ellipsin spition ke kamaron sto Londinon. Ta enikia ke ta metaforika, obos ehis bi, sou trone barabano abo ta misa lefta. I anergia krata tous misthous hamilous. Ma toulahiston I barabano vriskoune mian doulian ke bernane. Brosobika, tous sinhero bou dokimazoun. Les ke esi oti ine boli brotimotero na doulevis, esto ke an den ine I doulia ton oniron sou, bara na kathese stin anergian ke na kles tin miran sou. Kouragion ke antohi ke avrion ine mia kenourgia mera. Nase banta kala .

  166. Από μια ‘επαγγελματία’ της μετανάστευσης, που γύρω στα 20 χρόνια μπαινο-βγαίνει στην Ελλάδα και ζει σε διάφορες χώρες: αποφάσισε αν θέλεις εμπειρίες ή αν θέλεις να πληρώνεις τους λογαριασμούς σου. Αν θέλεις εμπειρίες για να τις ‘ρευστοποιήσεις’, ο όρος είναι ‘προσόντα’. Φύγε απ’το Λονδίνο και πήγαινε σε ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ άλλη πόλη της Αγγλίας και το κόστος της ζωής σου θα μειωθεί στο μισό αυτόματα, ώστε να μην χρεώνεσαι για τον αέρα που αναπνέεις. Εναλλακτικά, φύγε από την Αγγλία: είναι ενδιαφέρουσα χώρα, αλλά σε άσχημη οικονομική και κοινωνική κατάσταση. Η υπόλοιπη Ευρώπη (πλην του Νότου μας, εννοείται) παραμένει πιο πολιτισμένη και με σημαντικά υψηλότερους μισθούς και βιοτικό επίπεδο.
    Είσαι πραγματικά έτοιμος για αλλαγή ή έκανες το πρώτο βήμα γιατί δεν είχες άλλη επιλογή; Δες αν είσαι τσιγγάνος από ανάγκη ή από πεποίθηση. Κάνει διαφορά.

  167. Πολύ καλό κείμενο. Μετρημένο και δυνατό συνάμα. Όταν η Ελλάδα δεν τρώει τα παιδιά της τα διώχνει μακριά της. Όπως και στην Ελλάδα, έτσι και στο εξωτερικό “η ζωή τραβάει την ανηφόρα” και ο διαχωρισμός δεν γίνεται τόσο στο ποιός τραβάει κουπί και ποιός όχι, αλλά στο ποιός τελικά συσσωρεύει νόημα ζωής που αξίζει σε κάποια στιγμή να μοιραστεί, να κοινωνηθεί δηλαδή. Γι αυτό θα ήθελα να επισημάνω μια λογική αντίφαση στα γραφόμενα σου, δηλαδή όταν ρωτάς “Ποιο είναι το νόημα να είσαι μετανάστης και ό,τι βγάζεις να το δίνεις;” την απάντηση την δίνεις τελικά ο ίδιος όταν γράφεις πως “έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα, δημοσίευα τα κείμενά μου και είχαν ανταπόκριση.” Γιατί φίλε μου αυτή είναι η όλη διαφορά. Θυμάμαι όταν ήρθα στις ΗΠΑ το 1987 για μεταπτυχιακές σπουδές σε Electrical Engineering ανακάλυψα με έκπληξη ότι μπορούσα να δανειστώ όσα βιβλία ήθελα απο την βιβλιοθήκη του Παν/μίου και βρέθηκα να έχω (μαζί με τα τεχνικά βιβλία) και σχεδόν όλους τους Έλληνες κλασσικούς σε σειρές στο πάτωμα του μικρού ενοικιαζόμενου φοιτητικού μου διαμερίσματος και να τους διαβάζω χωρίς σταματημό. Σαν και σενα, τι παράδοξο σκέφτηκα τότε να μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο 6000 μίλια μακρυά απο την Ελλάδα και όχι εκεί! Μην το βάζεις κάτω φίλε μου γιατί ανεβαίνεις μια ωραία ανηφόρα που θα σου δώσει πολλά. Συνέχισε.

  168. Πολυ ωραιο το αρθρο σου, να σου πω την αληθεια δε το περιμενα να μου αρεσει γιατι ειμαι λιγο προκατειλημενος με τους Ελληνες του εξωτερικου (οπως σωστα αναφερεις).
    Εχοντας ζησει ενα χρονο στο Bournemouth και 2 κοντα στο Λονδινο, και εμενα με απασχολουν τα ιδια προβληματα.
    Σκεφτομαι οτι ειμαι εδω για την εμπειρια αλλα στην ακρη δε μενει τιποτα.
    Εχω ηδη αλλαξει κατευθυνση επαγγελματικη και προς το παρον βαδιζω στο αγνωστο
    Σταθηκα σε μια παραγραφο με την οποια ταυτιστηκα :

    ” Απλά δεν καταλαβαίνω πού θα με βγάλει αυτός ο δρόμος. Ποιο είναι το νόημα να είσαι μετανάστης και ό,τι βγάζεις να το δίνεις; Μπορεί να κερδίζεις πολλά σε εμπειρίες, αλλά δε θα καταφέρεις ποτέ να τις ρευστοποιήσεις για να πληρώσεις τους λογαριασμούς σου. ”

    Το Λονδινο ειναι ενα ποταμι που τρεχει, και για να επιβιωσεις πρεπει να πιαστεις απο καπου και να το ακολουθησεις. Ειναι μια πραγματικη μητροπολη αλλα και μια πολυ σκληρη πολη.
    Η μονη ελπιδα επιβιωσης σε ενα τετοιο ανταγωνιστικο περιβαλλον ειναι να ψαχνεις συνεχεια το επομενο βημα το οποιο θα δωσει περισσοτερα χρηματα και καλυτερη διαβιωση.

    Απο την μια σκεφτομαι ποσες θυσιες εχω κανει για να φτασω εδω που ειμαι και τα ποσα εχω επιτυχει αλλα απο την αλλη βλεπω ολους μου τους φιλους και τη “παλια” μου ζωη στην Ελλαδα να μη τα πηγαινει και τοσο ασχημα. Μπορει να υπαρχει πολυ κακο επιπεδο ζωης, κακοι μισθοι αλλα υπαρχουν αλλα πλεονεκτηματα.
    Νιωθω οτι η ζωη στο εξωτερικο με κατατρωει σιγα σιγα, και ελπιζω να αντεξω λιγο παραπανω προτου τα παρατησω.
    Καταλαβαινω οτι σε μια τετοια κριση να μπορεις να συντηρεις τον εαυτο σου και τους λογαριασμους σου ειναι προνομιο, αλλα ζωντας στο εξωτερικο και δουλευοντας καθημερινα σε ρυθμους Λονδινου ειναι εξοντωτικο.

  169. Εξαιρετικό κείμενο ..(όπως πάντα)!κι αγγίζει πολύ κι έμας που δεν έχουμε φύγει (ακόμη),που έχουμε δουλειά στην Ελλάδα,που δουλεύουμε άπειρες ώρες χωρίς να μένει τίποτα γιατί όλα πανε σε δάνεια κι εφορίες,που αντιμετωπίζουμε όλα όσα γράφεις ..που πρέπει να νιώθουμε τυχεροί απλά επειδή έχουμε δουλειά …που πάνω από όλα νιώθουμε οτι δεν υπάρχει καμία προοπτική ..μα που πάνω από όλα μας βασανίζει το οτι έστω κι το πάρουμε απόφαση να φύγουμε …πραγματικά δεν ξέρουμε που να πάμε !δεν είδα ποτέ την Αγγλία σαν “ιδανική ” επιλογή …μα τελευταία μοιάζει όλο κι πιο πολύ σαν η μονη λύση !!

  170. Πολύ καλή η περιγραφή σου Στέφανε! Είμαι περήφανος για σένα, γιατί πήρες τη ζωή σου στα χέρια σου. Αυτή σου η πρωτοβουλία και διάθεση θα σε υποστηρίζει πάντα. Συνέχισε τον αγώνα σου, μην ταυτίζεσαι τόσο με το αποτέλεσμα, συγκεντρώσου απλώς στην αίσθηση της επιτυχίας και το αποτέλεσμα που θέλεις θα έλθει μόνο του. Όπως κι εσύ, κι εγώ έφυγα μετά το Πανεπιστήμιο και τον στρατό. Είμαι πλεόν στη Αμερική 22 χρόνια! Πηγαίνω στην Ελλάδα τακτικά. Το επάγγελμά μου..πιλότος αερογραμμών. Μπορώ να γράψω τόμους βιβλίων για την περιπέτεια της προσπάθειάς μου να μπώ σ’ αυτό το τομέα στην Ελλάδα. Την διαφθορά της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, την πλήρη έλλειψη της αξιοκρατίας και του επαγγελματισμού στην Ολυμπιακή. Μιά γενική, αηδιαστική γυφτιά! Πλέον τώρα βλέπω πώς προσωπικά και επαγγελματικά διαθέτει μια εκπληκτική αλήθεια το ρητό..”κάθε εμπόδιο και καλό!” Σού εύχομαι κάθε επιτυχία!

  171. Μπράβο, Στέφανε. Αν και η επιλογή της Αγγλίας καθεαυτή σου δημιουργεί ορισμένα προβλήματα που αλλού ίσως να μην τα είχες τόσο έντονα, καταφέρνεις και διατυπώνεις την ουσία της μετανάστευσης προς το Βορρά σήμερα: Η ζωή επικεντρώνεται μεν στη δουλειά, αλλά μέσα από τη δουλειά αυτοπραγματωνόμαστε. Καλή συνέχεια και χαιρετισμούς από κάποιον που έφυγε πριν 23 χρόνια και δεν γύρισε.

  172. Καλό κουράγιο και καλή επιτυχία σε ό,τι και αν κάνεις φίλε..

    Καλησπέρα από Μπέρμιγχαμ!

  173. Φιλε μου δεν σου αξιζει να σχολιαζεις σε τετοια κειμενα. Παιξε καλυτερα angry birds στο τηλεφωνο σου! Σου ευχομαι ολοψυχα να βρεθει καποιος να σου δινει χρηματα για να καθεσαι!

  174. Πάνω κάτω, δεξιά αριστερά, θα βρω κι εγώ παραλληλισμούς με την ιστορία σου και τις σκέψεις σου! Έχει ενδιαφέρον τί θα γράψει η ιστορία για όλη αυτό το κύμα νεο-μεταναστών που λέει και πιο πάνω.. Εγώ στο Εδιμβούργο από Θεσσαλονίκη σχεδόν 5 χρόνια τώρα και το μόνο που έφτασε να μ’ενοχλεί ακόμα είναι η αναγκαιότητα των αεροπορικών για να δω 2-3 άτομα και την οικογένειά μου. Είσαι δίκαιος με όσα λες άδικα οι άλλοι νομίζουν για σένα. Τίποτα δε μου συνέβη τυχαία και χαριστικά αυτά τα χρόνια…εκτός από την τύχη να γνωρίσω τον σύντροφό μου. Γεια χαρά, Ελένη.

  175. Φίλτατε, αυτά που γράφεις με αντιπροσωπεύουν πλήρως. Έζησα και στο Λονδίνο για 1.5 χρόνο και έχω τώρα 3 χρόνια στο Reading.
    Δεν είσαι ο μόνος που αισθάνεται έτσι. Και καλύτερα να πω, είναι και άλλα παιδιά από άλλες χώρες που ήρθαν για δουλειά εδώ και έμειναν και αισθάνονται το ίδιο.

  176. Στέφανε, δεν έχεις άδικο… Αλλά ετσι αν συνεχιστεί…, αν φεύγετε εσεις οι νεότεροι από τον τόπο μας, ποιοι θα μείνουμε εδώ για να αλλάξουμε την κακή μοίρα που μας φέρανε άπιστες ηγεσίες και οι λαθεμένες επιλογές μας; Εμείς οι πάνω από 50;;;

  177. Αυτό βλέπω τελικά. Ότι δεν είμαι ο μόνος. Αν και δεν είναι ευχάριστο που νιώθουμε αρκετοί έτσι, είναι μια κάποια ανακούφιση.

  178. Teleia perigrafi zohs sto exoteriko. Ego ime genimeni Germania kai piga gia 11 xronai Ellada. Oso kai na mou lipei o Ilios, i diaskedasi kai thalasa,niotho pleon anasfalia stin Patrida mas. Edo Germania exo Sigouria – oxi polla lefta – alla sigouria. Kati pou xreiazomai pleon, me dio paidia. Bravo sou kai sou euxomai gia tin zoh sou ta kalitera.

  179. Φίλε, τα λόγια σου αντιπροσωπεύουν ολόκληρη τη γενιά μας. Τους δεκάδες χιλιάδες που έφυγαν για μια καλύτερη ζωή, και τελικά η ζωή είναι παρόμοια για την τάξη μας σε όποια χώρα και να πας. Αποφύγαμε τα κακά της Ελλάδας και την ανεργία, αλλά η οριακή επιβίωση και ο αγώνας για την πραγματοποίηση ονείρων συνεχίζεται.

  180. Ηρθα πριν 2 χρόνια Αγγλία και συγκεκριμένα Μπέρμιγχαμ για να κανω το μεταπτυχιακό μου. Ειχα αποφασίσει απο νωρίς οτι τελειώνοντας τις σπουδές μου θα εψαχνα για δουλειά και βρηκα. Σε μια εταιρεία αναλυσης τροφιμων. Το να εισαι μετανάστης δεν ειναι ευκολο ουτε τρως με χρυσα κουτάλια. Αλλα αξιζει η προσπάθεια. Και να γυρίσω Ελλάδα να κανω τι? Καλη συνέχεια σε ολους οπου και αν ο καθένας.

  181. 3 χρονια και εγω στο εξωτερικό, δυο στο ντουμπαι και 1 στη Γερμανία όπου είμαι παντρεμένη με Γερμανό! Οι φίλοι μου σκέφτονται ακριβώς τα ίδια, οταν ήμουν στο ντουμπαι, τι ανάγκη έχει αυτή, ζωαρα, ταξίδια καλα λεφτά, που ήταν αλήθεια αλλά κανεις δεν κάθισε να σκεφτεί, πόσες ώρες δουλεύω , υπό τι συνθήκες και πως είμαι Μονή μου σε μια χώρα πολυ διαφορετική απο τις ευρωπαϊκές . Βέβαια λίγοι ήταν αυτοί που κράτησαν επαφή μαζί μου να ρωτήσουν πως είμαι , αν είμαι καλα; Επαναπαυτηκαν στο γεγονός ότι κάνω ζωαρα . Τώρα που είμαι στη Γερμανία αλλα δεν εργάζομαι διότι μαθαίνω τη γλωσσα πρώτα και έχω την ασφάλεια που μου προσφέρει ο σύζυγος πάλι τα ίδια σκέφτονται είμαι σίγουρη, τι αναγκη έχει; Νύχια και μαλλιά απο το πρωί μέχρι το βράδυ. Δεν είναι όμως έτσι αγαπητοί μου, έχω μάθει να δουλεύω απο τα 19 μου και τώρα μου κακό φαίνεται που πρέπει να κάνω υπομονη να μείνω στο σπίτι μέχρι να είμαι ικανή ( λόγω γλώσσας) να βρω μια δουλεια . Παρόλα αυτά εγω όπως και άλλοι το τόλμησαμε και αποκτήσαμε εμπειρίες και άποψη για τη μετανάστευση . Οι υπόλοιποι ας σωπασουν.

  182. Μια απο τα ιδια φιλε…
    Εχουμε παραλληλο βιο – “μεταναστης” εσυ “μεταναστης” κ γω…. τρια χρονια κ γω εδω στην Σουηβια-Schwaben Land που λενε και οι ντοποιοι Γερμανοι-
    Τα περιεγραψες πολυ σωστα ολα…
    Go on men….
    Nick Savidis

  183. Γνωστό το όνομά σου! μηπως σπούδασες στα Γιαννενα; αν ναι, διάβασα ένα καταπληκτικό διήγημά σου σε ηλεκτρονική μορφή που πάντα το θυμάμαι (οχι ομως τον τιτλο του) Αν όχι, δεν έχει σημασία… Σε διαβάζω τωρα και εύχομαι σε όλα τα παιδιά να ξεκινησουν να ζουν, γιατι με το να περιμένουν την θέση “διευθυντή” που ονειρεύτηκε η μαμά τους …. χάνουν το τραίνο και είναι το μοναδικό..

  184. ΣΤΕΦΑΝΕ ΜΕ ΑΓΓΙΞΕΣ!!!ΝΑ ΣΑΙ ΚΑΛΑ.ΕΙΜΑΙ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΑΚΟΜΑ ΨΑΧΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕΙΜΕΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ,ΑΛΛΑ ΕΔΩ ΚΑΙ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ…ΛΟΓΩ ΚΡΙΣΗΣ,2 ΠΤΥΧΙΑ,ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΙΔΩΜΕΝ…ΚΙ ΕΓΩ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΝΑ ΦΥΓΩ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΤΟΛΜΗΣΑ ΠΟΤΕ.ΤΟ ΠΑΛΕΥΩ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΟΚΩ ΣΕ ΜΙΑ ΕΣΤΩ ΒΙΑΙΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΛΕΕΙΝΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΑ!!!ΜΑΚΑΡΙ ΘΕΕ ΜΟΥ.

  185. ΕΝΑ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ… ΑΔΕΡΦΕ, ΑΧ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΣ.
    ΔΕΝ ΘΑ ΓΡΑΨΩ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ, ΓΡΑΦΩ ΑΠΟ IPHONE, ΜΟΝΟ ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΜΟΥ.
    Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΑΝ, ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΜΙΑ ΠΕΘΑΜΕΝΗ ΧΩΡΑ. ΒΡΩΜΑΕΙ ΑΝΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΚΙΑ. ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ ΔΕΝ ΜΥΡΙΖΟΥΝ ΤΟΣΟ.
    ΑΝ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ;; ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ, ΚΑΡΙΕΡΙΣΤΑΣ, ΝΑΙ. ΑΝ ΟΧΙ , ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ . ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΕΙΣ “ΜΟΝΟΣ” ΣΤΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ , ΣΚΟΤΑΔΙ ΚΑΙ ΠΙΚΡΟ ΜΑΥΡΟ ΚΑΦΕ.
    ΑΛΛΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΣ ΜΕΡΟΚΑΜΜΑΤΟ.
    ΤΙ ΘΑ ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΑ; 1200 ευρο / μήνα ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΘΟΜΑΙ (ΟΧΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΩ) ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

    ΧΑΙΡΕΤΗΣΜΑΤΑ

  186. Γειά σου Στέφανε- πολύ ωραίο το κειμενό σου. Το διάβασα και με έκανες περίφανο. Είδα τον εαυτό μου μέσα από του.

    Και εγώ έτσι- έφηγα από την Ελλάδα, σούδασα αστην αγγλία, έκανα τη καριέρα μου ξεκεινόντας στην Ιορδανία έξι χρόνια, στη Μαλαισία τρία , και τώρα στο Κατάρ. Τίποτε δε μου δόθηκε δωρεάν, το κινητρό μου είναι ότι έχω μία ζωή και δε μπορώ να αφήσω τα πράγματα στη μοίρα τους και αυτό με έχει προχωρίσει. Πολές φορές διερωτούμε εαν αξίξει… φυσικά και αξίζει- δεν υπάρχει άλλος τρόπος !

    Και αυτοί στην Ελλάδα λένε: εσύ με τις Αγγλίες, εσύ με το Κατάρ- και εμείς οι κακόμοιροι στην Ελλάδα- και επαναλαμβάνω ότι τίποτα δε μπου δώθηκε τζάμπα- με υποτροφίες ακι σκηρή δουλεια κατάφερα εδώ που είμαι- μόνο οι παππούδες μας μπορούν να μας καταλάβουν, αυτοί που πέρασαν από τα ίδια.

    Με αγάπη σε κάθε χώρα που μου έδωσε ευκαιρίες που δε μπου δώθηκαν στην Ελλάδα… το μέρος που περάσαμε τα παιδικά μας χρώνια είναι πάντα μέσα μας… μία Ιθάκη

  187. Στέφανο χαίρομαι που μπορώ να πω ότι σε γνωρίσω. Ο απολογισμός σου είναι αληθινό και από την ψυχή σου. Μπορεί να έχεις χρεωμενει πιστωτική κάρτα αλλά από την Αγγλία κατάφερες να πας εστο και φτηνά σε διάφορα μέρη του κόσμου που απο δω και να έχεις δουλειά είναι δύσκολο. Κάποια στιγμή θα πάρεις 1 δουλειά καλό πληρωμένο γιατι έχεις κάνει το groundwork. Φιλια και να μενεις αισιόδοξος

  188. Καλημέρα σας, καλογραμένο, ειλικρινές και κυρίως ισορροπημένο. Απλά θεωρώ πως στο εξωτερικό υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για “ρευστοποίηση”, sooner or later.
    “keep calm and carry on”

  189. ΚΑΛΗΜΕΡΑ! ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ. ΕΝΟΙΩΣΑ ΣΑΝ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΣΥ… ΕΝΟΙΩΣΑ ΤΗΝ ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΣΟΥ…. ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ… ΤΙΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΣΟΥ…
    ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΣΥ ΤΟΛΜΗΣΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ.
    ΜΗΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ, ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟΣ!

  190. Έτσι ακριβώς είναι και στην Ιταλία που βρίσκομαι. Τουλάχιστον εδώ οι άνθρωποι είναι λίγο πιο διαφορετικοί. Έχουν μια κατανόηση (ακόμα) για το διπλανό τους για την κατάστασή του, έστω και αν μερικές φορές είναι πλασματική. Καλημέρες από Ραβέννα!

Comments are closed.