Συνέντευξη: “Η κρίση μας έδωσε μια καλή ευκαιρία για ενδοσκόπηση”

Αν σας ζητούσα να περιγράψετε τον εαυτό σας με μια πρόταση, ποιά θα ήταν αυτή;

Ένα ανήσυχο παιδί που μεγάλωσε.

Το 2003 λάβατε έπαινο από την  Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών για το διήγημά σας «Στιγμές» και ήσασταν μόλις 19 ετών. Ποια ανάγκη οδηγεί έναν τόσο νέο άνθρωπο να στραφεί στη συγγραφή;

Ποτέ δεν κατάλαβα. Για μένα ήταν μια βασική ανάγκη, γι’ αυτό και την ικανοποιώ σχεδόν από τη Γ’ Δημοτικού, τότε σε πρωτόλειο επίπεδο. Αργότερα, όσο άρχισα να αντιλαμβάνομαι καλύτερα τον κόσμο, άρχισα να συνθέτω και πιο περίπλοκα θέματα, αλλά ποτέ δεν ένιωσα ότι μπορούσα να σταματήσω.

Η πρώτη εμφάνιση σας στη λογοτεχνία έγινε το 2011 με τη συλλογή διηγημάτων «Κλεφτές Ματιές». Πείτε μου λίγα λόγια για αυτό το έργο σας.

Είναι μια συλλογή με τα διηγήματα μιας δεκαετίας. Για να είμαι ειλικρινής, η ιδέα να τα δημοσιεύσω ήρθε μετά την απόφαση να κυκλοφορήσω το πρώτο μου μυθιστόρημα, θέλοντας έτσι να κάνω μια δοκιμαστική έκδοση, να δω πώς ακριβώς λειτουργεί η αυτοέκδοση και τι υποδοχή θα τύχαινε το εγχείρημα από το αναγνωστικό κοινό.

Ακολούθησε το μυθιστόρημά σας «Όσα χωράει μια στιγμή». Θα ήθελα δυο λόγια για τον τίτλο. Μπορεί μια ζωή να χωρέσει σε μια στιγμή;

Ο τίτλος αυτός είναι ο πέμπτος που σκέφτηκα και τελικά επικράτησε γιατί αντιπροσωπεύει καλύτερα το περιεχόμενο το βιβλίου. Με τον τρόπο που γίνεται στην ιστορία, ναι, μπορεί να χωρέσει σε μια στιγμή, αλλά με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, όχι. Η ζωή μας οφείλει να είναι γεμάτη και να γεμίζει με στιγμές όπως ο ωκεανός γεμίζει από σταγόνες. Καμιά στιγμή δεν μπορεί να είναι τόσο δυνατή που να χαρακτηρίζει μια ολόκληρη ζωή.

Διαβάζοντας κάποια πράγματα για σας εντόπισα κάποια κοινά στοιχεία με τον Βασίλη, τον κεντρικό χαρακτήρα του μυθιστορήματος σας. Χρησιμοποιείτε βιωματικές καταστάσεις στις ιστορίες σας;

Νομίζω ότι αναφέρεστε στο γεγονός ότι και ο ήρωας μου και εγώ μετακομίσαμε κάποια στιγμή στο Λονδίνο. Στην πραγματικότητα, εγώ μετακόμισα αφού είχα τελειώσει το βιβλίο, άρα μιλάμε περισσότερο για μια σύμπτωση. Το μόνο πραγματικά κοινό που έχουμε είναι ότι μας αρέσουν και στους δύο τα βιβλία, αλλά από εκεί και πέρα έχουμε διαφορετικό υπόβαθρο και διαφορετική εξέλιξη. Γενικά, αποφεύγω να χρησιμοποιώ βιωματικές καταστάσεις στα κείμενά μου για αρκετούς λόγους. Χρησιμοποιώ όμως πραγματικές ιστορίες άλλων, τις οποίες επεξεργάζομαι τόσο ώστε να μην είναι πια αναγνωρίσιμες. Είναι πιο ασφαλής αυτός ο δρόμος, και για μένα και για τους φανταστικούς χαρακτήρες, που δικαιούνται να ζήσουν κι αυτοί τις δικές τους εμπειρίες.

Το 2006 αποφασίσετε να μεταναστεύσετε. Σήμερα πολλοί νέοι εγκαταλείπουν την Ελλάδα, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στο εξωτερικό. Πείτε μου τη γνώμη σας για την κατάσταση που επικρατεί στη Χώρα και ποιος ευθύνεται τελικά;

Σκέφτομαι πάντα αυτό που είχε πει ο Κορνήλιος Καστοριάδης για την ευθύνη του λαού, ότι ένας λαός δεν μπορεί να μην ξέρει τι ψηφίζει και τι ανέχεται, γιατί, σε διαφορετική περίπτωση, θα μιλούσαμε για ένα λαό νήπιο, άρα θα υπήρχε η ανάγκη ενός κηδεμόνα. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, θα έλεγα ότι ο ελληνικός λαός υπήρξε αρκετά ανώριμος για να διαχειριστεί σωστά την ελευθερία του να σκέφτεται και να αποφασίζει. Το αποδεικνύει αυτό καλύτερα η άνοδος του νεοφασισμού. Τώρα που στέρεψε η βρύση με τα ευρώ, έχουμε μια καλή ευκαιρία για ενδοσκόπηση, να κοιτάξουμε την ιστορία μας για να μάθουμε επιτέλους από αυτή. Αν δεν το κάνουμε, κινδυνεύουμε να υποδουλωθούμε και πάλι σε μια τυραννία, όπως γίνεται κατά καιρούς από την αρχαιότητα. Είναι κρίσιμη καμπή αυτή στην ιστορία μας, αλλά φοβάμαι ότι δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα.

Όταν δεν γράφετε πώς γεμίζετε  το χρόνο σας;

Με πολλή τεμπελιά. Πολλή όμως. Τόση που γίνεται τύψη. Τουλάχιστον καταφέρνω να βλέπω τους ανθρώπους που θέλω και να κάνω βόλτες στην πόλη.

Με αφορμή το διήγημά σας «fb, όπως φοβία…» θα ήθελα να μου πείτε τη γνώμη σας για τα social media και τη δική σας σχέση με αυτά.

Ήμουν, είμαι και θα είμαι πάντα φίλος τους. Τα social media είναι εργαλεία, γι’ αυτό και από μόνα τους δεν μπορεί να είναι καλά ή κακά. Προσωπικά, ως δημιουργό με έχουν βοηθήσει σημαντικά στη διάδοση των κειμένων μου, αναγνωρίζω όμως ότι οι περισσότεροι άνθρωποι προς το παρόν δεν τα χρησιμοποιούν προς όφελός τους.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε και η αγγλική έκδοση του «Όσα χωράει μια στιγμή». Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;

Το επόμενο σχέδιό μου έχει τίτλο “Το Μυστικό του Λεβάντε” και είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα για την περίοδο της Κατοχής στην Ζάκυνθο. Είναι σε τελικό στάδιο, αλλά φοβάμαι ότι θα μου πάρει αρκετό χρόνο ακόμα για να ολοκληρωθεί.

Κλείνοντας θα ήθελα να προτείνετε στους αναγνώστες μας ένα αγαπημένο σας βιβλίο.

Το βιβλίο αυτό είναι πάντα το “Εκατό Χρόνια Μοναξιά”. Ανεβάζει ψηλά τον πήχη κάθε έμπειρου ή άπειρου αναγνώστη.

Σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση. 

Εγώ σας ευχαριστώ, κι εύχομαι κάθε επιτυχία στην προσπάθειά σας.

Πηγή