Το βράδυ πριν φύγω από Ελλάδα

Αυτό είναι το τελευταίο κείμενο που γράφω πριν φύγω απ’ την Ελλάδα, και γι’ αυτό είναι σαν μια εκ βαθέων εξομολόγηση. Θα γράψω κάποια πράγματα που σκέφτομαι και θα ήθελα να μοιραστώ με τους φίλους μου, που είναι διασπαρμένοι σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Πριν κάνα χρόνο πήρα την απόφαση να φύγω από την Ελλάδα, με το ασφαλές εισιτήριο ενός μεταπτυχιακού.  Τελικά, ακύρωσα το εισιτήριο για διάφορους λόγους.  Σκόπευα να μείνω στη χώρα όπου γεννήθηκα, αλλά και συγκεκριμένα στο νησί όπου μεγάλωσα, για να προσπαθήσω κάτω από αντίξοες συνθήκες να κάνω τα πράγματα που ήθελα.

Πολύ απλά, δε μου βγήκε.

Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η ήδη άσχημη κατάσταση στην Ελλάδα (και δεν εννοώ μόνο την οικονομική) θα γίνει χειρότερη, είδα ότι είχα τέσσερις εναλλακτικές:

1)  να δουλέψω στο εστιατόριο της οικογένειάς μου πετώντας χρόνια σπουδών και φιλοδοξίες,

2) να φιλήσω κατουρημένες ποδιές, ποδοπατώντας την αξιοπρέπειά μου, για μια θέση στο δημόσιο,

3) να γίνω έρμαιο του οποιουδήποτε θα με προσλάμβανε και θα με κακοπλήρωνε μασώντας την καραμέλα περί χιλιάδων άνεργων ψυχολόγων,

4) να παραμείνω άνεργος…

Διάλεξα την πέμπτη λύση.  Διάλεξα το δρόμο που πάντα υπάρχει, αλλά συνήθως δεν βλέπουμε γιατί είναι δύσβατος και κακοτράχαλος.  Άρχισα να ψάχνω δουλειά στην Αγγλία, αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Κάποια στιγμή με κάλεσαν για συνέντευξη.  Το ζύγισα μέσα μου για να δω τις πιθανότητες και αποφάσισα να κάνω το ταξίδι.  Από τη στιγμή που πήρα αυτή την απόφαση, είχα βάλει στοίχημα με τον εαυτό μου ότι θα την πάρω τη δουλειά.

Έτσι κι έγινε…

Κατάλαβα λοιπόν ότι η ζωή περιμένει να σε ανταμείψει. Δεν υπάρχει εύκολος ή δύσκολος δρόμος. Όσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να φύγω, άλλο τόσο εύκολο ή δύσκολο θα ήταν να μείνω. Κάποια πράγματα όμως είναι απλά μαθηματικά, ή βγαίνουν ή δεν βγαίνουν.

Αν θες να δουλέψεις, πρέπει να είσαι διατεθειμένος για όλα. Ακόμα και να αλλάξεις χώρα. Θα βρεις σίγουρα δουλειά, να αφήσεις τα πάντα πίσω σου και να πας σε μια ξένη πόλη όπου δεν γνωρίζεις κανέναν.  Με λίγα λόγια, να πάρεις το ρίσκο.

Αν πάλι δεν θες να δουλέψεις, βρίσκεις πολλές δικαιολογίες. Δεν μου πάει το εξωτερικό, δεν αφήνω τον ήλιο, δεν θα βρω στο αντικείμενό μου, όποιος φεύγει είναι ρίψασπις και πολλά άλλα. Παίδες, μην το κουράζομαι. Αν μένετε στην Ελλάδα και δεν εργάζεστε, σας τρέφει κάποιος άλλος. Και αν είστε πάνω από τριάντα και σας τρέφει κάποιος άλλος, υπάρχει πρόβλημα. Σόρρυ κιόλας. Υπάρχουν εξαιρέσεις προφανώς, αλλά έτσι τον βλέπω εγώ τον κανόνα.

Αν είσαι ακόμα εδώ και διαβάζεις, θέλω να σου πω ότι αν θες κάτι πάρα πολύ, το σύμπαν δεν ασχολείται καν. Αν όμως προσπαθήσεις, αν ξέρεις τι θες να κάνεις, αν είσαι έτοιμος και έτοιμη να το κυνηγήσεις και να μην αφήσεις τίποτα να σε εμποδίσει, τότε δεν χρειάζεσαι κανένα σύμπαν για να αποκτήσεις αυτά που αξίζεις να έχεις.